بر خلاف تحلیل برخی از کارشناسان به نظر می‌رسد ترامپ بیشتر خواستار جنگ است تا اطرافیانش. چون ترامپ بر این نظر است که اگر جنگ اقتصادی با ایران جواب ندهد و ترامپ نتواند ایران را به پای میز مذاکره و یا سازش بکشاند، تنها گزینه‌ای که باقی می‌ماند سختگیری بیشتر است.
فرض کنیم که امریکا اشتباه کرده است. در این صورت اکنون باید شاهد تغییر سیاست آن کشور باشیم. زیرا بعید است کشوری در حد امریکا یک اشتباه را بارها و بارها و پشت سر هم مرتکب شود، و هیچ اصلاحی هم در سیاست خود انجام ندهد. بنابراین باید دقت کرد و احتمال داد که این سیاست‌ها آگاهانه و در جهت تخریب کلیت منطقه است.
کنشگران صلح‌طلب در جهت پیشبرد هدف‌های صلح‌آمیز خود، به برپاکردن کارزارهای اجتماعی نیاز دارند تا از رهگذر مبارزه بدون خشونت، صدای صلح خواهی و خشونت گریزی خویش را به گوش سیاست پیشگان برسانند. نهادهای مدنی «فضای باز عمومی برای برپاییِ اجتماعات» گفت‌وشنود، هم‌اندیشی، هم‌زیستی و مشارکت اجتماعی در راستای ایجاد پیوند میان دانش و مهارتِ کنشگران اجتماعی با ...
باید یک نظم مشترک در خلیج فارس با همکاری و تعاون همه کشورهای منطقه شکل گیرد که طی آن کشورهای بزرگ‌تر از جمله ایران، عراق و عربستان این تعهد را به کشورهای کوچک‌تر بدهند که مورد تجاوز یا طمع کشورهای بزرگ‌تر قرار نمی‌گیرند و همکاری دسته‌جمعی برای حفظ امنیت در منطقه صورت بگیرد.
جامعه در وضعیتی سرخورده است. جامعه ما هر دهه یکبار تب می‌کند و پارادایم جدید مطالبه می‌کند. نسخه هایی که انتخاباتها در سررسیدِ این تبها میپیچید التهاب آن را فرو مینشاند اما اکنون با جامعه ای روبهرو هستیم که یکبار تب تغییرخواهیاش بالا رفته و پاسخ درستی نیافته است؛ به همین سبب نسبت به هر عامل تحریک کنندهای تشنج می‌کند.
گرچه عده‌ای در داخل کشور وجود دارند که به‌خاطر حقد و کینه‌ای که نسبت به دولت دارند همه تحلیل‌هایشان علیه دولت است و الا واقعیت این است که کشور تحت فشار است و دولت نیز تلاش می‌کند که بحران شدیدتری پیش نیاید و فشارها از دوش ملت برداشته شود.
منطقه ما بیش از آنکه به گرو کشی‌ها و نشست‌های فوق‌العاده برای جبهه بندی‌های جدید نیاز داشته باشد، محتاج یک «سیستم امنیتی مشترک» با حضور همه کشورهای همسایه است تا حضور قدرتهای خارجی را ناموجه ساخته و با ایجاد امنیتی بومی، سرمایه گذاران و گردشگران و به دنبال آنها رونق و شکوفایی را به منطقه برگرداند.
اینگونه نیست که آقای روحانی به عنوان رئیس‌جمهور بخواهد کارهایی انجام دهد و قوانین و مقررات کشور به وی این اجازه را ندهد یا اگر اختیاراتی بیش از این به وی تفویض شود، کارهای مهمی انجام خواهد شد.
لازم است ضمن حضور فعال در عرصه دیپلماسی جهان در داخل هم اجماع سازی و وفاق سازی صورت بگیرد. طرح گفت‌وگوی ملی می‌تواند سرآغازی برای رسیدن به اجماع نخبگان داخلی باشد.
بدون تردید ساختارهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی کشور نیازمند بازنگری‌های اساسی است. شاید دولت باید اولین گام‌ها را بدون هیچ تعارفی با هیچ دسته، گروه و شخصی بردارد؛ هرچند که کمی دیر شده باشد.
مواضع قطر، عمان و کویت هرگونه برنامه سعودی‌ها را دچار اختلال کرده و می‌کند. دیگر دولت‌های عربی خاورمیانه نیز از یکسو چشم به منابع مالی سعودی‌ها دارند، از سوی دیگر مانند آنان درباره موقعیت و جایگاه نهادینه ایران در خاورمیانه و جامعه جهانی دچار توهُم نیستند.
درست است که شاید سایر کشورهای دنیا نتوانند و یا نخواهند در کنار ایران قرار گیرند اما دیگر افکار عمومی دنیا نه تنها در کنار واشنگتن نیست بلکه در برابر یکجانبه‌گرایی آمریکا قرار دارد و این مساله مهم‌ترین دستاورد حفظ برجام در شرایط کنونی است.
دولت باید از کارهایی که سرمایه اجتماعی نظام را کاهش می‌دهد مانند برخورد نامناسب با منتقدان و متهم کردن افراد به جاسوسی یا تعطیل کردن برنامه 90 در سیمای جمهوری اسلامی جلوگیری کند و نگوید این‌ها مربوط به بخش دیگر حکومت است.
اقدام هماهنگ کشورهای عربی عضو شورای همکاری خلیج فارس با توجه به اینکه درخواست از طرف آمریکا عنوان شده و موافقت از طرف کشورهای عربی همسایه ایران بوده است و صراحتا علت آن، مقابله با حمله احتمالی ایران ذکر شده است، یک اقدام خصمانه و خطرناک است که مقامات ایران نباید از کنار آن به سادگی بگذرند.
سیاست خارجی و دیپلماسی موفق، آن است که از بهترین ابزارهای ارتباطی برای انتقال و انعکاس مؤثر پیام‌ها، بهترین تصویرسازی‌ها و قوی‌ترین و نافذترین گفتمان‌ها بهره‌برداری نماید.
گروه دیگر افغانستانی‌ها و مهاجرانی هستند که فقط برای کار به ایران می‌آیند و بخش بزرگی از درآمد خود را تبدیل به ارز کرده و به افغانستان یا کشورشان می‌فرستند. این گروه خواه‌ناخواه با تغییرات قیمت ارز ایران را ترک خواهند کرد.
به نقل از خبرگزاری‌های خارجی، ترامپ طی دوران ریاست جمهوری خود بیش از دوهزار دروغ گفته است. این خصلت تجار است که برای کسب سود بیشتر مجبورند دائما واقعیت‌ها را کتمان کنند و از هر ابزار سخیفی بهره گیرند تا به سود ماکزیمم برسند.
مادام که امید به آینده قدرتمند نباشد انتظاری معقول نخواهد بود که تصور کنیم کارآفرینان حاضرند در هر شرایطی در بخش‌های اقتصادی سرمایه‌گذاری کنند. وقتی هر روز نگرانی از آینده بیشتر می‌شود، وقتی از احتمال رویارویی و مواجهه سخن به میان می‌آید چگونه می‌توان انتظار و توقع داشت که سرمایه‌داران در امور تولیدی سرمایه‌گذاری کنند؟
از آنجا که گزینه نظامی به هزار و یک دلیل کاملا غیرمحتمل است ولی گزینه جنگ اقتصادی مطرح و دشمن از هر فرصت و هرچه ممکن است، در این راستا استفاده می‌کند و از انواع و اقسام تحریم‌ها و جنگ روانی و همسان‌سازی دیگران با خود دریغ نمی‌ورزد.
