هنگامی كه تاكتيک خريد زمان و محول كردن حل مساله به آينده نامعلوم به يک استراتژی مبنايی تبديل می‌شود، آنگاه سياست به مثابه كنش عقلانی فرو می‌ريزد و به جای آن، تاخير، تعلل و ناديده گرفتن امور می‌نشيند.