برجام و سیاست خارجی ما

درباره نتایج سفر رئیس‌جمهور روحانی به سازمان ملل، تحلیل‌های متفاوتی ارائه می‌شود که طبعاً خاستگاه‌ها و مبانی متفاوت دارند و قابل احترامند. اعتقاد ما بر اینست که نتایج این سفر را باید با محور قرار دادن «برجام» بررسی کرد، زیرا برجام برای کشور ما یک دستاورد بزرگ برآمده از مذاکرات پراهمیت با قدرت‌های بزرگ جهان است و حفاظت از آن وظیفه دولت و بخش دیپلماسی خارجی است. دیپلماسی خارجی ما هرقدر در حفاظت از برجام موفق‌تر باشد، ارزیابی‌ها درباره تلاش‌هایی از قبیل سفر رئیس‌جمهور به سازمان ملل مثبت‌تر خواهد بود.
منظور از موفق بودن دیپلماسی خارجی در حفاظت از برجام این نیست که به هرقیمتی برجام حفظ شود، بلکه منظور اینست که با حفظ اصول و کرامت کشور و تامین حقوق ملت، بتوانیم برجام را حفظ کنیم. اگر بخواهیم مشخصاً درباره بعضی مصادیق اصول و کرامت و حقوق کشور و ملت سخن بگوییم، برخورداری از اقتدار دفاعی کشور و کوتاه نیامدن در موضوع موشک‌ها، که از موارد مورد اعتراض غربی‌هاست، باید مورد تاکید ما باشد و در این زمینه بهیچوجه عقب‌نشینی نکنیم، در مورد سایر حقوق ملت و کشور نیز همین نکته باید رعایت شود.
باتوجه به این تفسیر که از موفقیت دیپلماسی خارجی داریم، نمی‌توان درباره سفر رئیس‌جمهور به سازمان ملل قضاوت مطلق داشت. به محتوای سخنرانی رئیس‌جمهور در مجمع عمومی سازمان ملل ایرادی نیست. ایشان، به‌درستی از حقوق ملت ایران دفاع کرد و آمریکا را به‌خاطر سیاست‌های خلاف قوانین بین‌المللی، خروج از برجام، حمایت از تروریسم، به راه انداختن جنگ اقتصادی علیه ملت ایران و دخالت در امور کشورهای مختلف مورد انتقاد قرار داد. دیدارهای متعددی نیز با سران کشورهای مختلف ازجمله سه کشور اروپائی عضو برجام داشت و مواضع جمهوری اسلامی در مسائل منطقه و همینطور برجام را برای آنان تشریح کرد. اینها نقاط مثبت این سفر بودند، اما در جمع‌بندی نتایج باید به این سوال نیز پاسخ داده شود که تلاش‌های رئیس‌جمهور و مسئولان سیاست خارجی کشورمان در سازمان ملل چه دستاوردی برای حفاظت از برجام داشت؟
مواضع منفی سران سه کشورهای آلمان، فرانسه و انگلیس درباره برجام و حتی ماجرای آرامکو و متهم ساختن ایران به دست داشتن در حمله به آن، نشانه‌های عدم موفقیت تلاش‌های دست‌اندرکاران سیاست خارجی کشور، در این زمینه‌هاست. روشن است که سه کشور اروپائی امضاکننده برجام به‌خاطر تعلل در انجام تعهداتشان درخصوص برجام قابل سرزنش هستند و روشن است که این کشورها با تبعیت از آمریکا نشان داده‌اند که از استقلال و اراده سیاسی لازم برخوردار نیستند، ولی ما نیز نمی‌توانیم سیاست خارجی خود را بی‌عیب و نقص بدانیم. ما باید بپذیریم که برای حفاظت از برجام می‌توانستیم راه‌های دیگری را انتخاب کنیم که در عین رعایت اصول و حقوق کشور و ملت، به نتیجه مطلوب می‌رسیدیم و برجام به چنین سرنوشتی دچار نمی‌شد.
اینکه مخالفان دولت این روزها در شیپور تمجید از سفر رئیس‌جمهور به سازمان ملل می‌دمند، نشانه تغییر نظر آنها نسبت به دولت و رئیس‌جمهور نیست. آنها از اینکه احساس می‌کنند برجام به ایستگاه آخر رسیده و سفر رئیس‌جمهور به سازمان ملل و تلاش دست‌اندرکاران سیاست خارجی کشور برای حفاظت از برجام به نتیجه نرسیده، خوشحالند. این خوشحالی که وجه مشترک مخالفان داخلی برجام با دشمنان خارجی است، نشانه روشنی از عدم موفقیت سیاست خارجی در حفاظت از برجام است.
دولت، شخص رئیس‌جمهور و دست‌اندرکاران سیاست خارجی کشورمان برای جلوگیری از نابودی برجام باید تلاش بیشتری به عمل آورند. راه‌های نرفته‌ای در بخش سیاست خارجی وجود دارد که می‌توان با پیمودن آنها همراه با حفاظت از عزت و کرامت و اصول و آرمان‌ها، از برجام نیز حفاظت کرد.
انتهای پیام/*

برجام و سیاست خارجی ما

نسبیت گرایی فرهنگی

ایدئولوژی سیاسی چیست؟

قهقرا و پیشرفت؛ یک گزارش مستند

مجید رضائیان: محدوديت‌های رسانه‌ای برداشته نشود راه‌ حل معقول و منطقی برای سيستم نخواهد بود