چند پرسش و ابهام درمورد حضوری شدن مدارس و دانشگاه‌ها

در ایام نوروز بود که خبر اجباری شدن حضور دانش‌آموزان و دانشجویان در مدارس و دانشگاه‌ها از چهاردهم فروردین ماه، خبرساز شد و واکنش‌های منفی فراوانی را در پی داشت.

از مشاهدات و اظهارنظرهای دانش‌آموزان و دانشجویان در طی همین چند روز اجرای طرح، این گونه استنباط می‌شود که تعداد مخالفان حضوری شدن مراکز آموزشی بیشتر از موافقان آن است.

اما سوال اساسی این است که منفعت علمی حضوری شدن مراکز آموزشی در زمان اندک باقی مانده سال تحصیلی در چیست؟

آیا تمام جوانب این کار، به طور کامل بررسی شده است؟ با توجه به این که امسال، حلول ماه مبارک رمضان در روز چهاردهم فروردین ماه و بلافاصله بعد از تعطیلات نوروز بود و طبق روال سال‌های گذشته، تمام مراکز آموزشی در ماه مبارک رمضان ساعات آموزشی خود را کاهش می‌دهند و همچنین بعد از اتمام ماه مبارک رمضان با فاصله زمانی اندکی امتحانات پایان ترم آغاز می‌شود، مشخصا زمان خاصی برای آموزش و تدریس باقی نمی‌ماند و اساسا تغییر عملی خاصی نمی‌توان در این زمان محدود برای دانش‌آموزان و دانشجویانی که تجربه دو سال کلاس‌های غیر حضوری و آنلاین را دارند ایجاد کرد.

لذا اگر قرار است که تغییر علمی خاصی در بین دانش‌آموزان و دانشجویان ایجاد نشود چرا باید دانش آموزان و دانشجویان را با خطر ابتلا به بیماری کرونا که اتفاقا هنوز هم به طور کامل از بین نرفته و احتمال تشدید آن نیز وجود دارد، مواجه کرد؟

آیا بهتر نبود این زمان اندک باقی مانده تا پایان سال آموزشی را با همان سیستم غیر‌حضوری ادامه داد و از تعطیلات تابستان برای تثبیت روند کم شدن بیماری کرونا استفاده و با خیال آسوده سال جدید آموزشی را با برنامه‌ای فشرده‌تر با هدف تقویت پایه علمی آغاز کرد که هم اضطراب دانش آموزان و دانشجویان و خانواده‌هایشان و حتی اساتید و معلم‌ها کمتر شود و هم این که هزینه احتمالی بیشتری بابت بیماری کرونا به جامعه و کادر درمان تحمیل نشود؟

از شواهد پیداست مراکز آموزشی که حدودا دو سال است از شرایط برگزاری کلاس‌های حضوری دور هستند نیز به دلیل نداشتن فرصت کافی جهت برنامه‌ریزی و سازماندهی خود، نتوانستند دستورالعمل‌های برگزاری حضوری کلاس‌ها را به درستی اجرا کنند و دچار ضعف در سازماندهی و مدیریت در زمینه برگزاری حضوری کلاس‌ها هستند. بنابراین با تعویق حضوری شدن کلاس‌ها، مراکز آموزشی می‌توانند با برنامه‌ریزی صحیح و سازماندهی مناسب، خود را برای برگزاری با کیفیت کلاس‌های آموزشی از مهر ماه آماده سازند.

سوال دیگر نیز این است که آیا برای تعداد زیاد دانشجویان شاغلی که به دلیل شرایط اقتصادی برای تامین مخارج فراوان آموزشی خود با در نظر گرفتن شرایط غیر حضوری انتخاب واحد کرده بودند و با اجرای قانون حضوری شدن مراکز آموزشی، این روزها به شدت مضطرب و نگران هستند، فکری شده است؟با تعویق حضوری شدن مراکز آموزشی این دسته از دانشجویان که درصد بالایی از جمعیت آماری را شامل می‌شوند، می‌توانند در انتخاب واحد درسی مهرماه به گونه‌ای انتخاب واحد کنند که کمتر دچار مشکل شوند و بتوانند هر دو مهم را مدیریت کنند.

درنتیجه به نظر می‌رسد آسیب‌های احتمالی اجرای این طرح از فواید احتمالی آن بیشتر باشد. لذا از مسئولان محترم انتظار می‌رود نگاهی دوباره به اجرای طرح حضوری شدن مراکزآموزشی داشته باشند و با در نظر گرفتن تمامی جوانب، شرایط بهتری را برای مراکز آموزشی و دانش آموزان و دانشجویان ایحاد کنند.

انتهای پیام/*

چند پرسش و ابهام درمورد حضوری شدن مدارس و دانشگاه‌ها

نسبیت گرایی فرهنگی

ایدئولوژی سیاسی چیست؟

قهقرا و پیشرفت؛ یک گزارش مستند

مجید رضائیان: محدوديت‌های رسانه‌ای برداشته نشود راه‌ حل معقول و منطقی برای سيستم نخواهد بود