ضرورت واقع بینی انتخاباتی مسئولان

رقابت‌های انتخاباتی در کشور ما براساس یک معیار و اصول اخلاقی تعریف شده نبوده است. یعنی هرکس در مقابل رقیبش مدعی بوده که من برای این کار برحقم و تو برای این کار بر باطل و تا زمانی که یکی خودش را حق بداند و دیگری را باطل، ممکن است دست به هر کاری بزند.

به‌ویژه اینکه علاوه بر مساله بی‌معیاری و بی‌اخلاقی، گزینش‌ها هم گاه به این مساله دامن می‌زند. رقیب سعی می‌کند تمام کسانی هم که احتمالا تایید شده‌اند را از میدان به در کند که درست خلاف اخلاق سیاسی و عرفی است.

ما در اسلام معتقدیم اگر کسی خودش را شایسته کاری دانست نباید شایستگی دیگری را زیر سوال ببرد ولی متاسفانه در جامعه ما چنین اتفاقی می‌افتد. فردی مثل علی مطهری با آن همه سوابق خانوادگی و حسن سابقه‌ای که در کارش داشته و اتهام قضایی هم به او نمی‌چسبد رد می‌شود.

وقتی بی‌اخلاقی‌ها از جاهای مهمتر شروع شود به رقابت‌های انتخاباتی هم سرایت می‌کند و کاندیداها هم مرتکب این رفتارها می‌شوند و به تخریب رقیب می‌پردازند. علت اینکه معمولا از مسئولان شایسته و کاردان کمی محروم هستیم، برای همین است که از روز نخست براساس یکسری رقابت‌های بی مبنا، هرکسی بتواند پستی را اشغال کند، کاری در دست بگیرد که شایسته‌اش نبوده و دیگران را از قطار پیاده کند.

اکنون خیلی از افراد شایسته و کاردان دارای تحصیلات عالی، مدیریت کارآمد و شایستگی هستند ولی به دلیل اینکه فکرآزاد و مستقلی دارند از برخی مناصب محرومند.

در واقع جامعه از وجود آنان محروم است و بعضا در گوشه‌ای نشسته و به کاری مشغولند. چرا جامعه ما نتوانسته از چنین افراد متخصص، تحصیلکرده و کاردان بهترین استفاده را ببرد؟

برای اینکه رقابت‌ها صددرصدسالم نبوده و هرکسی که ظواهر را بهتر رعایت کرده و عرض ارادت و تملق بیشتری می‌گفته، جا برایش بازتر و راه برایش گشاده‌تر بوده تا کسی که از نظر فکری مستقل‌تر است.

کسانی مثل علی مطهری یا محمود صادقی تایید نمی‌شوند. طبق نظرسنجی‌ها تا الان مشارکت در انتخابات در سطح مورد انتظار و مطلوب ارزیابی نمی‌شود.

رقابت‌های انتخاباتی در کشور ما بعضا براساس اتهام‌زنی به رقیب بوده است. درواقع افرادی تایید شده‌اند که در جامعه خیلی سرشناس و شناخته‌شده نیستند و در بین کاندیداهای اصلاح‌طلب سرشناس کسی در لیست جا ندارد.

حتی در خیلی از شهرستان‌ها یک جناح بیشتر کاندیدا دارد که مطلوب یک رقابت داغ نیست. رئیس جمهور هم بعضا سیاستمدارانه سخن می‌گوید و نه واقع‌بینانه.

آقای روحانی اگر می‌خواهد یک رئیس جمهور واقع‌بین باشد باید طور دیگری سخن بگوید اولین کسی که انتقاد تندی کرد خود آقای روحانی بود.

*استاد حوزه و دانشگاه

انتهای پیام/*

ضرورت واقع بینی انتخاباتی مسئولان

نسبیت گرایی فرهنگی

ایدئولوژی سیاسی چیست؟

قهقرا و پیشرفت؛ یک گزارش مستند

مجید رضائیان: محدوديت‌های رسانه‌ای برداشته نشود راه‌ حل معقول و منطقی برای سيستم نخواهد بود