برای بغداد ناگهان زود دیر می شود!

سلسله انفجارها در انبار و زاغه های مهمات الحشد الشعبی عراق به تازگی به طرز مشکوکی افزایش یافته است. آخرین این انفجارها که چهارمین از نوع خود نیز است، دو روز پیش اتفاق افتاد و پایگاهی در جنوب شهر بلد در استان صلاح الدین را هدف قرار داد. این حملات در منطقه خاصی متمرکز نبود و گستره جغرافیایی حضور نیروهای الحشد الشعبی در عراق را هدف قرار داده است.

چند روز قبل نیز حملات مشابهی به انبار تسلیحاتی پایگاه آمرلی و پایگاه صقر در جنوب بغداد اتفاق افتاد. اگر چه عادل عبدالمهدی نخست وزیر عراق دستور ویژه ای برای تحقیقات در این زمینه صادر کرده بود اما واقعیت این است که نیاز به هیچ تحقیقاتی نداشت و منشأ این حملات هم کاملا مشخص بود با این حال دیروز نتانیاهو که به ندرت درباره تجاوز نظامی علیه کشورها اظهار نظر می‌کند و معمولاً با گذشت زمان مسئولیت حملات را متقبل می‌شود، به هدف قرار دادن مواضع الحشدالشعبی در عراق اعتراف کرد و هدف این حملات را «تضعیف نفوذ منطقه ای ایران» دانست، همزمان الحشد الشعبی نیز سرانجام سکوت خود را شکست و در بیانیه ای تاکید کرد که آمریکایی ها پهپادهای اسرائیلی را وارد حریم هوایی عراق می کنند.

حال این سوال مطرح می شود که اهداف حمله رژیم صهیونیستی به پایگاه های حشدالشعبی درعراق چیست؟ و چه پیام ها وپیامدهایی برای عراق و ایران دارد؟

باید گفت که اولین هدف حملات رژیم صهیونیستی به عراق آن هم در آستانه انتخابات کنست (27شهریورماه) را می‌توان در زمینه بهره‌برداری انتخاباتی نتانیاهو ارزیابی کرد. درحالی که نتانیاهو در سفر اوکراین به سر می برد رقبای او یک به یک به سمت ایجاد یک اتحاد واحد حرکت می کنند. امضای توافق ایهود باراک و عمیر پرتص بر سر تجمیع آرا در انتخابات آینده کنست، جدیدترین دستاورد جناح رقیب نتانیاهو به شمار می رود.

این امر موجب شده است که نتانیاهو با اتخاذ تاکتیک‌ها و شگردهای متعدد از احزاب رقیب خود عقب نماند و درصدد افزایش موقعیت وبالا بردن شانس موفقیت خودباشد. هدف بعدی رژیم صهیونیستی مقابله با آن چه کریدور تهران – بغداد – دمشق می خواند، است.

به گفته پمپئو: «ایران به دنبال کریدوری است که از مرزهای ایران تا مدیترانه کشیده شده باشد». این کمربند که از آن با عناوین مختلفی مانند «پل زمینی» و «کریدور زمینی» نام برده می‌شود، موجب هراس تل آویو-واشنگتن شده است. به نظر می رسد تل آویو و واشنگتن به خوبی واقف هستند که عراق پل ارتباطی و حلقه وصل ایران با سوریه و بعد از آن لبنان و سرزمین‌های اشغالی است؛ به ویژه که با کاهش امنیت مسیرهای دریایی ایران به سوریه، اهمیت عراق بیشتراحساس می‌شود.

گزارش‌های متعددی درباره نگرانی نهادهای امنیتی رژیم صهیونیستی از نفوذ ایران در عراق منتشر شده که در آن‌ها تأکید شده هدف از این نفوذ ایجاد خطر برای تل‌آویو است. اوج این تحلیل‌ها را مرکز مطالعات امنیت ملی منتشر کرد که در آن تأکید شده بود از این پس تل‌آویو باید خود را برای حملات نیروهای وابسته به ایران در عراق آماده کند.

نتانیاهو هیچ وقت تصاویر بازدید شیخ «قیس خزعلی» فرمانده نیروهای عصائب اهل‌الحق از بلندی‌های جولان در مرز اسرائیل را از یاد نخواهد برد.در حقیقت تل‌آویو به شدت از گسترش و تقویت گروه‌های مقاومت در عراق و افزایش نفوذ ایران در این کشور احساس نگرانی می‌کند؛ بنابراین از انگیزه کافی برای انجام عملیات تجاوزکارانه علیه پایگاه های حشدالشعبی برخوردار است.

یکی دیگر از اهداف رژیم صهیونیستی، به تلاش و تمایل تل‌آویو برای تحریک افکار عمومی عراق علیه الحشدالشعبی و ایران بازمی‌گردد. در واقع رژیم صهیونیستی به دنبال القای این پیام به عراقی‌هاست که در صورت همراهی این کشور با محور مقاومت، عراق به میدان نبرد و جبهه جدیدی تبدیل خواهد شد.

پیام‌ دیگر حمله رژیم صهیونیستی اعطای هشدار به دولت عراق برای تضعیف و کم‌رنگ کردن نقش الحشد است.تل آویو می خواهد این پیام را بدهد که تداوم فعالیت الحشد برای دولت عبد المهدی هزینه زاست. از سوی دیگر رژیم صهیونیستی با حمله به پایگاه های الحشد که در اوج تنش میان تهران – واشنگتن صورت می‌گیرد به دنبال ارسال این پیام به ایران نیز است که توانایی حمله به منافع تهران را دارد.

از این‌رو افزون بر این که از شکایت عراق از تجاوز مکرر هوایی رژیم صهیونیستی به حریم خود در شورای امنیت نباید غافل شود، منافعش نیز حکم می کند که با شناسایی دقیق نقاط ضعف و اتخاذ تدابیر عملی، پدافند هوایی عراق را ازحالت وادادگی کامل خارج سازد و بتواند از شرایط آسیب پذیر با کسب توانایی های بومی ونه متکی به امکانات آمریکایی ها که عملا درخدمت اسرائیل قرار می گیرد،شرایط پاسخ گویی و اقدام بازدارنده را فراهم کند.

بدیهی است بهره گیری ازتجربیات ایران درچارچوب استفاده از سامانه راداری ثامن و توان پدافندی سوم خرداد درپرتو موفقیت های اخیر می تواند فرصت جدیدی رافراروی همکاری دوکشور فراهم کند اما اگراقدام بازدارنده ای در کار نباشد و خط قرمزی ترسیم نشود، تجاوزات اسرائیل تداوم داشته و با ارتقای سطح عملیات ها حتی شاید کار به ترور هدفمند فرماندهان ارشد الحشد الشعبی نیز بکشد. همان گونه که ظهور داعش و همه پرسی کردستان در آغاز و مراحل مقدماتی جدی گرفته نشد وشد آن چه که نباید می شد.

انتهای پیام/*

برای بغداد ناگهان زود دیر می شود!

نسبیت گرایی فرهنگی

ایدئولوژی سیاسی چیست؟

قهقرا و پیشرفت؛ یک گزارش مستند

مجید رضائیان: محدوديت‌های رسانه‌ای برداشته نشود راه‌ حل معقول و منطقی برای سيستم نخواهد بود