تهران به مردمش زنده است

اوج رونق اصفهان متعلق به دوره صفویه است، دورانی که درخشان‌ترین فراز تاریخ ایران بعد از اسلام به شمار می‌رود. اما بخش مهمی از تاریخ تهران، با دوره قاجار و پهلوی گره خورده است که مایه مباهات نیستند؛ به همین دلیل در تهران با عمارت‌ها و نماد‌ها و یادمان‌هایی مواجه هستیم که نمی‌توان آنها را به اعتبار صاحبانشان زنده نگه داشت، چرا که مؤسسان و سازندگان آن خود نزد مردم معتبر نیستند. اما تهران شهری زنده است، ولی نه تنها زنده به تاریخ یا جغرافیایش. تهران زنده است به مردمش که همواره تاریخ ساز و سرنوشت آفرین بوده‌اند، همان کوشندگان گمنام انقلاب مشروطه، ملی شدن صنعت نفت، پانزده خرداد، انقلاب اسلامی و سال‌های جنگ و سازندگی و تلاش. همان اندازه که قوت‌های تهران اجتماعی است، مسائلش نیز عمدتاً اجتماعی و فرهنگی هستند. همان مسائل پیچیده‌ای که موجب فرار شهروندان تهرانی از شهر در ایام تعطیلات می‌شود‌.
اگر تهران شهری مملو از توریست بود، توجیه این فرار از شهر در ایام تعطیل ممکن بود، اما در حال حاضر سطح تعلق اندک به شهر، مسأله مهمی برای تهران در ابعاد مدیریتی و انسانی است. افزایش احساس تعلق به شهر لزوماً با داشتن امکانات یا گستردگی خدمات شهری محقق نخواهد شد. افزایش ارتباط چهره به چهره، تعاملات اجتماعی و رشد انجمن‌های مستقل از دولت که حول موضوع یا هدف مشخصی سازمان یافته باشند، می‌تواند راهی مؤثر برای افزایش تعلق به شهر و کاهش مسائل شهری باشد.
پنجمین دوره انتخابات انجمن‌های شورایاری محلات شهر تهران که روز جمعه با مشارکت نیم میلیونی شهروندان تهرانی برگزار شد، نشان داد که کنش محلی برای مردم مهم است.
شورایاری‌ها، می‌توانند واسطه‌ای میان مدیریت شهری و مردم ساکن در محلات باشند. چنان که این شوراها مسائل محله و ساکنانش را به شهرداری و شورای شهر منتقل کرده و چراغ راهنمایی برای مدیریت شهری در راستای خواست عموم فراهم آورده و موجب تقویت مدیریت شهری در تصمیمات محلی خواهند شد. مدیریت محلی لازمه مشارکت محلی است و نمی‌توان از مردم انتظار مشارکت محلی داشت بی‌آن‌که نظر خود را در تصمیمات محلی بی‌تأثیر ارزیابی کنند.
افزایش تنوع اجتماعی و فرهنگی، حضور جوانان، زنان، کارگران، اصناف و متخصصین نویدبخش دوره جدیدی از فعالیت شورایاری‌هاست.
اما بخش مهم دیگری که کمتر مورد توجه قرار گرفته، ائتلاف‌های اجتماعی است. در این دوره انتخابات شورایاری تلاش شد تا فرصت‌های سوء‌استفاده از شورایاری‌ها کمتر شود و رأی‌های محلی قدرت بیشتری پیدا کنند. لذا در هفته آخر انتخابات، در تمام مناطق شهر تهران، جلساتی با حضور همه داوطلبان برگزار شد تا داوطلبان منطقه فرصتی برای یافتن همدیگر و تشکیل ائتلاف‌ها داشته باشند. همچنین سامانه‌ای که برای اعلام اسامی داوطلبان طراحی شده بود، امکان جست‌و‌جوی ویژگی‌های اجتماعی داوطلبان را فراهم می‌آورد تا مواردی چون سن و جنس و شغل و رشته تحصیلی داوطلبان در اختیار رأی دهندگان قرار گیرد.
در نتیجه در بسیاری از محلات تهران، ائتلاف‌های متعدد تشکیل شد، ائتلاف‌های محلی و نه سیاسی. رأی دادن به ائتلاف‌ها، باعث افزایش آرا شده و تأثیر آرا از الگوهای خویشاوندی یا منفعت‌محور را کاهش داد.
از طرف دیگر، شورایاری برآمده از ائتلاف و با رأی بالاتر، صدای رساتری در مقابل مدیریت شهری دارد و قدرت بیشتری در پیگیری مشکلات محله خواهد داشت.
امیدوارم که شهرداری تهران قدردان اعتماد گسترده مردم تهران باشد و از توان ۳۵۰۰ نفر منتخب شورایاری‌ها و ۷۵۰۰ نفر داوطلب دغدغه‌مند که حائز آرا نشدند ولی برای حل مسائل محلی اعلام آمادگی کرده‌اند، بهره گیرد.
*معاون فرهنگی و اجتماعی شهرداری تهران
انتهای پیام/*

تهران به مردمش زنده است

نسبیت گرایی فرهنگی

ایدئولوژی سیاسی چیست؟

قهقرا و پیشرفت؛ یک گزارش مستند

مجید رضائیان: محدوديت‌های رسانه‌ای برداشته نشود راه‌ حل معقول و منطقی برای سيستم نخواهد بود