شاید کمتر کسی باور کند ولی برپایه آمار استان تهران پس از استان سیستان و بلوچستان دومین استان نابرخوردار در زمینه های آموزشی و فرهنگی است و این سرانه بهویژه در مورد کودکان و نوجوانان مسأله معناداری است.
روز ملی ادبیات کودک و نوجوان و همزمانی آن با نشست «تهران امید دارد» بحثهای دامنهداری بین مسئولان و اهالی فرهنگ ایجاد کرده است. الهام فخاری توجه به ادبیات کودک را از اصول اولیه فرهنگ شهرنشینی میداند.
روز ملی ادبیات کودک و نوجوان چه ربطی میتواند به شهر، شورای شهر و شهرداری داشته باشد؟
روستا، شهر و ابرشهر زیستبوم زندگی همه گروههای سنی هستند و رشد و بالندگی کودک و نوجوان در بافتها و گستره شهری/روستایی رخ میدهد. گرچه بزرگسال شهر را اداره میکند ولی شهر از آن کودک و نوجوان هم هست. بازخوانی گذشته و شناخت تاریخچه آنچه در شهر روی داده، تجربه اکنون و آینده حق و از آن کودکان و نوجوانان است و خودشان نقشی در تصمیمگیری و روندهای اجرایی شهری ندارند.
شهر باید از آن کودک هم باشد و این باید، 13 سال پیش شهرداری تهران را متعهد کرد الگوی «شهر دوستدار کودک» را اجرا کند. با این همه، کارهای بسیاری از جمله چگونگی زندگی فرهنگی هنوز باقی مانده است. در دهه گذشته اتاق مادر و کودک راهاندازی شد. یا فضاهای بازی را بهسازی کردند. با این همه پیش از اینکه بخواهیم در کالبد شهری حرکت کنیم، باید به ادبیات توجه کنیم. ادبیات بخش بنیادی فرهنگ است و در دشوارترین روزها جامعه را زنده نگه میدارد. ازجمله چهرههای برجسته ادبیات کودکان و نوجوانان ایران که در پیوند با زندگی ایرانی و برای نسل جوان نوشتند و سرودند و یادگار گذاشتند. برخی نهادسازیهای اثرگذار در ایران از جمله شورای کتاب کودک وامدار کوشش ایشان است. شورای کتاب کودک از قدیمیترین نهادهای مدنی ایران است که از سال 1341 شکل گرفت. امروز انجمن نویسندگان کتاب کودک و نوجوان، انجمن ناشران کودک و نوجوان و در نهاد صنفی تخصصی انجمن تصویرگران کتاب، کارگروه کودک و نوجوان فعال هستند.
اگر به بهبود میاندیشیم یا نگران چارهجویی آسیب باشیم ادبیات میدان کار ما است. میتوان خانه کودکی درشهر داشت که نهادهای صنفی/تخصصی بتوانند درآن خانه فعالیت امن و همافزا داشته باشند. خانه کودک و نوجوان هم میتواند به ظرفیتهایی مانند باغ کتاب بیفزاید. شاید کمتر کسی باور کند ولی برپایه آمار استان تهران پس از استان سیستان و بلوچستان دومین استان نابرخوردار در زمینه های آموزشی و فرهنگی است و این سرانه بهویژه در مورد کودکان و نوجوانان مسأله معناداری است.