پس از آقای روحانی چه کسی متولی بحران‌هاست؟

طی ماه‌ها و هفته‌های اخیر اخبار بسیاری از تلاش دلواپسان برای القای این مفهوم که رئیس‌جمهوراستعفا می‌دهد، صورت گرفته و رسانه‌های متعلق به این جریان به انحای مختلف به این مساله دامن زده‌اند.

آنچه مسلم است جریان تندرو می‌خواهد حداکثر فشار را بر روی آقای روحانی بگذارد تا وی را به سمت استعفا بکشاند.

اصرار این جریان روی این مساله بود که دولت ناموفق بوده، شکست خورده، از نظر اقتصادی در کشور فاجعه آفریده، پرچم تسلیم دستش گرفته و به جای تقابل می‌خواهد مسیر تعامل را طی کند.

خلاصه اینکه آنها به دنبال این معنا هستند که بگویند هر نارسایی و مشکلی که وجود دارد و هر چه به سر ما آمده به‌واسطه عملکرد دولت است و سایر بخش‌ها هیچ نقش و تاثیری بر وضع موجود ندارند.

در حالی که واضح است دولت به تنهایی مسبب مشکلات و مسائل به‌وجود آمده در حوزه‌های مختلف در جامعه نبوده است.

با این حال بخشی از مردم به کمک برخی رسانه‌هااین را باور کردند اما بخش قابل توجهی از مردم این تبلیغات را باور نمی‌کنند و دلخوری و گلایه‌شان از رئیس‌جمهور این است که چرا به مطالبات سیاسی، حقوق شهروندی و جامعه مدنی با حمایت 24 میلیون پاسخ مناسب داده نشد.

این در حالی است که اکنون دلواپسان به سراغ تاکتیک دیگری رفته و می‌خواهند اینگونه وانمود کنند که آقای روحانی به‌واسطه شکست‌های پی‌درپی سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و در عرصه بین‌الملل به فکر استعفا افتاده و اکنون چند وقتی است که مرتب مساله استعفای آقای روحانی را مطرح می‌کنند که ایشان قرار است در فلان زمان استعفا دهد یا چون نتوانسته برجام را نجات دهد و از نظر اقتصادی کاملا شکست خورده در پی استعفا است.

بنابر این در حال جا انداختن این موضوع هستند که آقای روحانی به دلیل شکست‌هایی که در دولت دوم خود متحمل شده به این نتیجه رسیده که ادامه کار فایده ندارد و بهترین راه این است که استعفا دهد.

اینها همه بخشی از تبلیغات جریانات تندرو است که می‌خواهند تلاش کنند ضعف‌ها، شکست‌ها و بحران‌هایی موجود را فقط به پای آقای روحانی بریزند. از طرفی چون متوجه شدند که نسبت به آقای روحانی عدم محبوبیتی به‌وجود آمده، درصددند از این ریزش محبوبیت استفاده کنند و با دامن زدن به آن، رئیس‌جمهور و دولت را ریشه همه مشکلات نشان دهند.

بخش دیگر نیز این است که طرفداران خود را به پای صندوق‌های رای بکشند تا بگویند که تنها راه نجات این است که کاندیداهای این جریان یا نزدیک به آنها انتخاب شوند که پس از تشکیل مجلس جدید، رئیس دولت را استیضاح و سپس برکنار کنند.

در این میان یک سوال ساده از دلواپسان می‌ماند و آن اینکه عمر دولت آقای روحانی بالاخره یک سال و نیم دیگر تمام می‌شود آن زمان اینها می‌خواهند مشکلاتی که کشور دچار آنها شده را بر سر چه کسی بریزند؟

*استاد‌‌‌‌ د‌‌‌‌انشگاه و فعال سیاسی

انتهای پیام/*

پس از آقای روحانی چه کسی متولی بحران‌هاست؟

نسبیت گرایی فرهنگی

ایدئولوژی سیاسی چیست؟

قهقرا و پیشرفت؛ یک گزارش مستند

مجید رضائیان: محدوديت‌های رسانه‌ای برداشته نشود راه‌ حل معقول و منطقی برای سيستم نخواهد بود