همه ما آگاهيم که مفاسد خارج از دولت اگر از مفاسد دولتي بيشتر نباشد، يقيناً کمتر هم نيست و به همين دليل است که رئيسجمهور به عنوان مسئول اجراي قانون اساسي به قوه قضائيه توصيه ميکند.
مفاسد اقتصادي طي دهههاي اخير رشد چشمگيري داشته و اين رشد همچنان ادامه دارد. در چنين شرايطي تفاوت چنداني ميان فسادهاي ميليارد توماني با فسادهاي ميليارد دلاري وجود ندارد و اين وظيفه قوه قضائيه است که به فساد اعم از کوچک و بزرگ رسيدگي کند.
واقعيت امر آن است که برخي ميخواهند منشأ فساد را دولت آقاي روحاني نشان دهند و اعلام کنند ريشه فساد در دولت است. در نتيجه صحبت رئيسجمهور در خصوص لزوم رسيدگي به فسادهاي ميليارد دلاري را ميتوان پاسخي به اين افراد دانست.
رئيسجمهور ميخواهد بگويد «فساد فقط در مديران دولتي نيست» و «فقط قوه مجريه با مشکل فساد دست و پنجه نرم نميکند».
همه ما آگاهيم که مفاسد خارج از دولت اگر از مفاسد دولتي بيشتر نباشد، يقيناً کمتر هم نيست و به همين دليل است که رئيسجمهور به عنوان مسئول اجراي قانون اساسي به قوه قضائيه توصيه ميکند.
در اين ماجرا رگههايي از برخورد سياسي نيز وجود دارد. برخي ادعا مي کنند که گوشهاي از مسائل به رقابتهاي انتخابات رياست جمهوري سال 1396 باز ميگردد.
در کنار آن رقابتها نوعي دوگانگي نسبت به دولت وجود دارد و تلاشهايي در جريان است که دولت به عنوان «مسبب اصلي فساد در کشور» معرفي شود.
رفتار رئيسجمهور پاسخي به اين هجمههاست و آقاي روحاني ميخواهد به مردم بگويد فساد در سطوح مختلف وجود دارد. جنبه ديگر سخنراني آقاي روحاني اما اعتراضاتي و شعارهايي است که عليه شخص رئيسجمهور مطرح گشت.
سؤال من از مسئولان امر اين است که آيا اگر يکي از مسئولان قواي ديگر و يا يکي از روحانيون بلندمرتبه در حال سخنراني باشد، باز هم شاهد اين گونه اعتراضات خواهيم بود؟ کسي جرأت نميکند در هنگام سخنراني نامبردگان شعار دهد اما در خصوص رئيسجمهور اين گونه نيست و به راحتي در کشور به ايشان توهين و فحاشي ميشود.
اگر اين رفتار و تخريب رئيس يک قوه صحيح است پس بايد اين اجازه از سوي قوه ديگر صادر شود که در سخنراني آنها نيز شعار بدهند. اگر اينگونه نيست و نبايد بياحترامي به رئيس يک قوه صورت بگيرد، چرا در خصوص آقاي رئيسجمهور اين رفتار صورت ميگيرد و هيچ برخوردي با بانيان اين توهينها و تخريبها صورت نميگيرد؟