جنگی خطرناک‌تر از جنگ نفت‌کش‌ها

برد کوپر، فرمانده ناوگان پنجم نیروی دریایی آمریکا گفت، اقدامات انصارالله یمن و حملاتشان به کشتی‌های تجاری شدیدترین حملاتی است که در دو نسل گذشته انجام شده است.

وی حملات کشتی‌ها به غرب آسیا را بدترین حملات از زمان درگیری‌های موسوم به «جنگ نفتکش‌ها» در دهه ۱۳۶۰ و دوران جنگ ایران و عراق توصیف کرد. آن زمان، نبرد دریایی میان واشنگتن و تهران در یک روز به اوج خود رسید، به طوری که آمریکا به طور تصادفی یک هواپیمای مسافربری ایرانی را ساقط کرد که در آن حادثه ۲۹۰ مسافر هواپیما شهید شدند.

فیلیپ پیلکینگتون، کارشناس ایرلندی در این باره عنوان کرد، محاصره دریایی یمنی‌ها علیه رژیم صهیونیستی در امتداد دو دریای سرخ و عرب در نوع خود نخستین اقدام ضدصهیونیستی گسترده است، اما چرا و چگونه؟

وی در پاسخ گفت، بستن تنگه باب المندب فراتر از تحولات غرب آسیاست، زیرا تحمیل محاصره دریایی نیازمند دریانوردی در آب‌های عمیق است که گران‌ترین عناصر قدرت نظامی یک کشور به شمار می‌روند، حفظ آن بسیار ارزشمند است و صرف بخش زیادی از هزینه‌ها در این عرصه مستلزم ورود نیروی دریایی آن کشور به «بازی بزرگان» است.

این کارشناس ایرلندی افزود: یمنی‌ها محاصره دریایی رژیم صهیونیستی را محقق کردند و توانستند بر مجموعه چالش‌های داخلی برای ایجاد نیروی نظامی بزرگ دریایی فائق آیند؛ آن هم با استفاده از فناوری ارزانی که باعث شد محاصره دریایی مستحکمی در مقابل ائتلاف دریایی آمریکا که قدرتمندترین ناوگان دریایی جهان را در اختیار دارد، شکل بگیرد.

یمنی‌هایی که در بندر الحدیده از ساحت مقاومت دفاع می‌کنند، شاید از «قدرتمندترین ناوگان دریایی جهان» چیزی نمی‌دانند و همین بی‌توجهی باعث شده است جسورانه مقابل ناوهای جنگی صهیونیستی-آمریکایی-انگلیسی و عناصر محلی و منطقه‌ای‌شان بایستند. قدرت و اعتبار ارتش یمن در برابر توان نظامی و دریایی آمریکا و متحدانش قابل قیاس نیست، همان گونه که نمی‌توان معادلات امروز را همچون دوران جنگ نفتکش‌ها دانست.

اما موضوع اصلی حمایت یمنی‌ها از اقدامات بشردوستانه در غزه در زمان نسل کشی صهیونیست هاست. قدرت ارتش یمن مبتنی بر اصل واکنش سریع و استفاده درست از قایق‌های کوچک و نیز در اختیار داشتن موشک‌های ضد کشتی ارزان قیمت و بهره‌مندی از مزیت نیروهای پویا و مجاهدی است که می‌توانند هزینه‌های دشمن را افزایش و اثربخشی حملات هوایی آنها را کاهش دهند. مهم‌تر از همه اینکه این واکنش سریع و مطمئن نشان دهنده منشأ آن، یعنی باور به موضوعات ایدئولوژیک بشردوستانه است که معتقدند پیروزی نهایی با مقاومت و این پیروزی در خون‌های ریخته شده شهدای فلسطین نهفته است.

شاید گزارش وب سایت آمریکایی اینترسپت درباره توانایی یمنی‌ها در تحمیل محاصره دریایی بی‌سابقه، کنترل کشتی صهیونیستی و هدف قرار دادن بیش از ۳۵ کشتی که قصد داشتند به بندر ایلات در سرزمین‌های اشغالی برسند، معمای خیزش یمن را حل کرده باشد. در میان این کشتی‌ها تعدادی کشتی آمریکایی وجود داشت که جدیدترینشان کشتی «Ocean Gas» متعلق به ناوگان دریایی ارتش آمریکا بود.

در گزارش این وب سایت تخصصی آمریکایی آمده است، آمریکا نمی‌تواند موفق شود انصارالله را از نقشه‌های دریایی‌اش باز دارد، زیرا این اقدام به معنای افزایش تنش‌های پرهزینه و پرخطر برای آمریکاست؛ به‌ویژه اینکه یمنی‌ها توانستند در هفت سال جنگ شدید با ائتلاف عربی، بر سلاح‌های آمریکایی غلبه کنند. این سلاح‌ها در اختیار ارتش عربستان به عنوان قوی‌ترین متحد نظامی آمریکا در منطقه پس از رژیم صهیونیستی قرار داشت و اکنون جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا به طور ضمنی اعتراف می‌کند در آستانه شکست ژئوپلیتیکی برابر انصارالله و ارتش یمن قرار دارد.

موضوعی که وب سایت آمریکایی به آن توجه نکرده است، اینکه جنبش انصارالله توانسته قدرت نظامی خود ازجمله نیروی دریایی را با وجود بمباران مداوم سعودی-اماراتی، آن هم با در اختیار داشتن سلاح‌های مرگبار آمریکایی ازجمله هواپیماهای غول پیکر و ناوهای جنگی حفظ کند.

در حالی که نیروهای آمریکایی ادعا می‌کنند در ماه جاری کشتی حامل قطعات موشکی و سایر تسلیحات ارسال شده ساخت ایران را که به سمت یمن می‌رفت توقیف کرده است، اعتراف می‌کنند در حادثه‌ای ناشناخته دو نیروی دریایی آمریکا مفقود شدند و بعد از گذشت چند روز بدون یافتن اثری از آنها مرگشان را اعلام کرد.

اقدامات تحریک‌آمیز آمریکا در دو دریای سرخ و عرب بر شدت محاصره بنادر رژیم صهیونیستی به وسیله یمن افزوده است، به ویژه از زمانی که کشتی‌های تجاری شروع به حرکت در آب‌های پر از درگیری نظامی کرده‌اند و نیروی دریایی آمریکا قادر به تحرکی مؤثر برای محافظت از کشتی‌های تجاری نیست و بسیاری از کشتی‌های فعال در عرصه دریایی بین‌المللی این موضوع را دریافته‌اند.

همین موضوع باعث شده است کشتی‌های تجاری به طور رسمی هنگام عبور از دریای سرخ اعلام کنند هیچ ارتباطی با رژیم صهیونیستی ندارند؛ یعنی همان کاری که تاکنون بیش از ۶۴ کشتی تجاری هنگام حرکت در آب‌های نزدیک به مناطق درگیری انجام داده‌اند.

علاوه بر این، کشتی‌هایی که اصرار داشتند به سمت سرزمین‌های اشغالی حرکت کنند، مسیر خود را به سمت دماغه امیدنیک تغییر دادند.

وب‌سایت آمریکایی فاکس نیوز این وضعیت را نشان دهنده هرج و مرج در اقتصاد جهانی خواند و اعلام کرد، کشتی‌های کانتینری در حال تردد میان اروپا و آسیا شروع به بازگشت از تنگه باب المندب کردند و مجبور هستند مسیر قاره آفریقا را از دماغه امیدنیک انتخاب کنند، مسیر تجاری‌ای که از زمان افتتاح کانال سوئز در بیش از ۱۵۰ سال پیش تاکنون نادیده گرفته شده است.

صهیونیست‌ها و متحدان آمریکایی و غربی‌اش عادت نداشتند ببینند اعراب دریا را به روی رژیم صهیونیستی می بندند. در سال ۱۹۶۷ میلادی مصر تلاش کرد تنگه تیران را در نزدیکی جزیره صنافیر در دریای سرخ ببندد که این موضوع خشم صهیونیست‌ها را برانگیخت و به طور مستقیم علیه مصر اعلام جنگ کرد.

یمن به مدت دو ماه بدون کوچکترین تردید و واهمه‌ای به محاصره دریایی رژیم صهیونیستی در بخش جنوبی کشورش ادامه داده، به طوری که با وجود فاصله جغرافیایی از قلب حادثه در فلسطین اشغالی، توانسته است مرهمی باشد بر زخم‌های مردم مظلوم غزه. علاوه بر فلسطینیان، برادران لبنانی، عراقی و ایرانی نیز از تجاوزات رژیم اسرائیل رنج می‌برند و درد می‌کشند، اما همه مسلمانان همیشه به وعده خداوند امیدوارند که پیروزی نصیب آنهاست و می‌توانند هیولای عبری را هر چقدر هم که سلاح‌های ویرانگر در اختیار داشته باشد، شکست دهند.

انتهای پیام/*

جنگی خطرناک‌تر از جنگ نفت‌کش‌ها

نسبیت گرایی فرهنگی

ایدئولوژی سیاسی چیست؟

قهقرا و پیشرفت؛ یک گزارش مستند

مجید رضائیان: محدوديت‌های رسانه‌ای برداشته نشود راه‌ حل معقول و منطقی برای سيستم نخواهد بود