تعیین تکلیف ماینری‌ها در بهشت ماینری غرب آسیا

ایصال نیوز - مصطفی امینی: فرا رسیدن تابستان داغ، فعالیت ماینرهای پر مصرف را به مسئله پرحاشیه ای در کشور تبدیل کرده است. ماینرهایی که مدتهاست چراغ خاموش انرژی ارزان قیمت کشور را به خدمت گرفته اند تا سودهای کلانی در بهشت ماینری خاورمیانه، برای ماینریهای اقتصاد ایران به ارمغان آورند.

شاید اگر سوبسید انرژی و یا همان یارانه های دولتی، برقی که به زحمت تولید می شود را چنین، ارزان در اختیار مصرف کنندگان قرار نمی داد و ایران در صدر فهرست پرداخت یارانه انرژی جهان قرار نمی‌گرفت؛ ولع سرمایه گذاری برای فعالیت ماینرها در کشور وضع اکنون را نداشت چرا که بر کسی پوشیده نیست، در گاوداری‌ها، مزارع کشاورزی، سوله های صنعتی، مرغداری‌ها، کارگاه‌های صنایع فلزی و هر مکانی که برق رایگان یا سه فاز ارزان قیمت کشاورزی و صنعتی میزبان روشنایی آن مکان است، کم و بیش می توان رد پای ماینرهای پرقدرت مولد ارز دیجیتال را مشاهده کرد.

در دسترس بودن ارزان ابزار مورد نیاز، فعالیت کم خطر، ریسک پایین، سودآوری بالا و سرمایه گذاری زودبازده، هر صاحب سرمایه ای را تشویق می‌کند تا نیم نگاهی به بازار بزرگ ارزهای نوظهوری داشته باشد که احتمالاً در آینده ای نه چندان دور، بازار مالی جهانی را دستخوش تغییرات گسترده ای خواهد کرد.

براستی ماینرهایی که به رغم برخی ممنوعیت‌ها، امروز از ریسیور و دیش ماهواره هم در دسترس‌تر است و بعضاً آهنگر، مرغدار، مزرعه دار و صنعتگر را از زحمات تولید نجات می‌دهد تا سودی شیرین و کم دردسر را برایش به دنبال داشته باشد، چرا نتواند تولید کننده و سرمایه دار این کشور را به خود جذب کند؟

بر این اساس، باید هوشیار بود که اگر درآمدهای حاصله از فعالیت ماینرها به سمت تولید این کشور هدایت نشود، ته ماندۀ تولید این سرزمین توسط ماینرهای چینی بلعیده شود تا اقتصادی وابسته و مصرفی، ارمغان نفع طلبی ها و سودجویی های زودبازده و پربازده بسیاری از ما شود.

براستی چه نیاز است تولید کننده ای که با هزار پیچ و خم اداری و زحمت طاقت فرسای تولید، محصولی به جامعه عرضه می‌کند، زحمت و ریسک این تولید را به جان بخرد و از ابزارهای نوین و کم ریسک و پربازده صرف نظر کند؟

در نظر داشته باشیم که دولت به معنای عام، مادامی می تواند برای جامعه سیاست‌گذار و مجری مقتدری باشد که حد اقل اگر نمی تواند یکی دو گام از تحولات اجتماعی جامعه اش جلوتر باشد به مدد دستگاه آینده پژوهی پر قدرتش، همپای جامعه حرکت کند.

بدیهی ست دولت به مفهوم عام اگر حتی چند گام از جامعه اش عقب بماند، دیگر نمی تواند سیاست‌گذار و برنامه ریز مقتدری باشد فلذا در تغییر و تحولات اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی، پی در پی غافلگیر شده، در عمل انجام شده قرار می گیرد و آنگاه چاره ای جز دنبال کردن ساز و کارهای سامان بخش ندارد.

در مسئله فعالیت ماینرها در کشور نیز به نظر می رسد دولت در تنگنای فشار ظالمانه خارجی، هم نیم نگاهی به کارکرد تسکین بخش چنین فعالیت‌هایی دارد و هم به نوعی غافلگیر شده است چرا که گفته می شود فعالیت این دستگاه های مولد ارز دیجیتال در ایران به قدری گسترده شده است که فارغ از نهاد و نام و نشان، دیگر امکان برخورد وجود ندارد.

اکنون گمانه‌زنی‌ها حاکی از احتمال قطعی شدن امکان صدور مجوز فعالیت رسمی و شناسنامه دار ماینرها و ماینریها در ایران است و گفته می شود دولت در حال تهیه ساز و کار قانونی و اجرایی ارائه چنین مجوزهایی به بخش خصوصی ست.

ظاهراً قرار است با قانونی شدن فعالیت ماینرها در کشور، ماینریهای اقتصاد ایران، با مراجعه به ساز و کار تعیین شده از سوی دولت، مجوز فعالیت رسمی دریافت کنند تا بتوانند ضمن فعالیت قانونی زیر نظر دولت و بانک مرکزی، ارزهای تولیدی حاصل از فعالیت ماینرها را نیز در سامانه طراحی شده توسط دولت خرید و فروش کنند تا به این طریق مبادلات مالی ارزهای دیجیتال نیز در مسیر شفافیت مالی قرار گیرد.

همچنین امکان دارد بهای ثابت 7 سنتی به عنوان مبنای محاسبه برق مصرفی ماینرها لحاظ شود هر چند که ممکن است اختلاف‌نظرهایی در این‌باره وجود داشته باشد؛ اینکه مبنای محاسبه برق مصرف شده ثابت باشد یا برق مصرفی به صورت شناور محاسبه شود؛ در تابستان بهای 7 سنت لحاظ شده و فصل‌های دیگر سال بهای 4 سنتی مبنای محاسبه برق مصرفی ماینرها باشد و امثالهم.

به هر حال، هر چند که پیش از موعد اعلام رسمی موضع دولت، نمی‌توان گمانه‌زنی‌ها را تأیید کرد و باید منتظر ماند، امّا به نظر، لازم است دولت پیش از ابلاغ تصمیمات مهم و اثر گذار بر بازار و زندگی مردم، به دقّت تبعات میان مدّت و بلند مدّت سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی تصمیمات خود درباره ماینرهای مولد ارز دیجیتال را بازبینی کرده و ضمن پرهیز از نگاه تک بُعدی و اقدام شتاب‌زده، در دام توجیهات گرفتار نشده و این مسئله مهم اقتصادی اجتماعی کشور را با درایت و حکمت به نفع تولید ملی، رفاه اجتماعی و تقویت ارزش پول ملّی، حل و فصل کند، هر چند به نظر می‌رسد ریشه ای ترین راهکار حل و فصل بسیاری از مسائل این‌چنینی، اصلاح یارانۀ انرژی‌ست، اصلاحی که البته در کوتاه مدّت بر پیکره اجتماعی هزینه و زحمت وارد می‌کند و خود نیازمند تمهیدات چندبُعدی ست.

انتهای پیام/*

تعیین تکلیف ماینری‌ها در بهشت ماینری غرب آسیا

نسبیت گرایی فرهنگی

ایدئولوژی سیاسی چیست؟

قهقرا و پیشرفت؛ یک گزارش مستند

مجید رضائیان: محدوديت‌های رسانه‌ای برداشته نشود راه‌ حل معقول و منطقی برای سيستم نخواهد بود