حالا که هم سال جدید شروع شده و هم در ماه میهمانی خدا هستیم؛ خب لابد شما بهتر از ما می‌دانید که هرسال به همین دو بهانه، کلی به قیمت اجناس اضافه می‌شود؛ بی‌آنکه حتی کیفیت آنها تکانی بخورد!
حالا هم که نوع قیمت‌گذاری طوری شده که مرحوم فیثاغورث شخصاً باید بیاید قضیه را حل کند.
برای همین شما را با بخشی از حقوق خودتان؛ یعنی مصرف‌کننده گرامی، آشنا می‌کنیم که بروید و برای بچه‌محل‌های‌تان هم تعریف کنید تا آنها هم آشنا شوند.
۱. حق انتخاب:
مصرف‌کننده می‌تواند کالایی را خریداری کند که متناسب جیبش یا در آرزویش باشد.
مثلاً می‌تواند آرزوی سوار شدن بر ماشین شاسی‌بلند و ارزان‌قیمتی را داشته باشد که در صورت تصادف با هر زاویه‌ای، کیسه هوایش باز شود و سرنشینان سالم از آن پیاده شوند. اما ترجیح می‌دهد خودرویی سوار شود که فقط راه می‌رود و آپشن جا لیوانی هم ندارد! اما با جیبش تناقض‌های کمتری دارد.
۲. حق اطلاع یابی:
مصرف‌کننده حق دارد میزان خدمات دریافتی را بداند.
مثلاً چیپس یا پنیری که خریده باید لااقل یک پنجم آن پر شده باشد یا نه؟! یا باید بداند سوسیس و کالباسی که خریده علاوه بر گوشتی که ندارد دیگر چه چیزهایی ندارد! همین‌طور در خصوص انواع لبنیات، سایر فرآورده‌های گوشتی، غلات فرآوری شده و... هم این مورد صدق می‌کند.
۳. حق ایمنی:
کالای خریداری شده باید برای جان و مال مصرف‌کننده ایمن باشد. خریدار نباید با دیدن قیمت‌ها سکته کند و اگر توانست کالا را تهیه کند بدون اینکه سکته بزند، باید کمی کیفیت هم توی آن پیدا کند!
باز هم خودرو را مثال بزنیم؛ درست است که قیمتش باعث سکته ناقص می‌شود اما در عوض کیفیتش طوری است که بدون درد و خونریزی کارتان را تمام می‌کند. البته همه می‌دانیم مقصر اصلی راننده است که در تصادف‌ها زاویه باز شدن ایربگ را تشخیص نمی‌دهد و در بعضی موارد هم که خودرو خود به خود آتش گرفته، مشخص شده راننده استارت زده و قصد استفاده از آن را داشته!
۴. حق شنیده شدن:
متأسفانه حق شنیده شدن یک حق زمان‌دار است. دیر بجنبید زمان را از دست داده و گیم‌اُور می‌شوید.
قبل از خرید، خوب توضیح دهید که چه چیزی می‌خواهید چون به محض اینکه پولش را پرداخت کردید و رفت توی دخل فروشنده، زمان‌تان تمام شده. آن وقت دیگر حق شنیدن که هیچ؛ حق حرف زدن هم ندارید. چون جنس فروخته شده پس گرفته نمی‌شود. حتی شما دوست عزیز!
