ترامپ و الگوی تهدید برای مذاکره

ایصال نیوز - چند روزی است که دونالد ترامپ در حالی که از یک سو، دست به یک لشکرکشی تمام عیار نظامی اطلاعاتی علیه ایران زده است، از سوی دیگر خود را مشتاق مذاکره نشان می‌دهد و برای نشستن پشت میز مذاکره با ایران لحظه شماری می کند، ترامپ همین دیروز، زمانی که «بمب افکن 52- B» در پایگاه هوایی امریکا در «قطر» نشست و درست در همان زمانی که ناو هواپیمابر «آبراهام لینکلن» از کانال سوئز بطرف خلیج فارس عبور کرد، همزمان در کاخ سفید به خبرنگاران گفت: در صورتی که ایران با وی تماس بگیرد، «ما آماده صحبت با آنها هستیم.»

چه باور کنیم یا باور نکنیم این سیاست آمریکاست، شمشیر در دست و لبخند بر لب، همان سیاست چماق و هویج. ترامپ احساس می‌کند در کره شمالی با همین روش موفقیت زیادی بدست آورده، چرا در مقابله با ایران موفق نباشد؟

این رویای اوست و برای تحقق آن نهایت تلاشش را می‌کند. او هم اکنون مشغول کامل کردن پازل مهار و به تسلیم کشاندن حکومت ایران است. ترامپ واقعا برای حمله نظامی آماده است و از درگیر شدن با ایران هراسی ندارد، زیرا فکر می‌کند همه ابزارها و امکانات لازم را تدارک دیده و پیاده نظام و بودجه این عملیات را هم از گاوهای شیرده عربی تامین کرده است.
ترامپ معتقد است اگر حربه مذاکره جواب نداد، حمله نظامی را آغاز می کند و برای هر دو سناریو برنامه دارد و طبق برنامه عمل می‌کند. او برای مذاکره با همان 12 شرط آماده شده و تسلیم شدن حکومت ایران را می‌خواهد، چه با مذاکره و چه با جنگ. البته شاید آغازگر تهاجم نظامی او باشد، اما ترس او از این است که می‌داند پایانش با او نیست!

برای آماده سازی شرایط خود، ترامپ، تمامی سیستم اطلاعاتی_امنیتی آمریکا را بسیج کرده است؛ تحریم سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، لغو معافیت های نفتی و هسته ای، اتهام زنی و اعزام ناوگروه «آبراهام لینکلن» به خلیج فارس، متشنج کردن جو منطقه، شاه بیت اقداماتی است که آمریکا انجام داده است.

همچنین جنگ رسانه ای قوی با انتشار اخباری فوری و آمیخته با صدق و کذب، انتشار گسترده خبرهای جلسات محرمانه در واشنگتن و دفتر سیا در «لانگلی» ایالت ویرجینیا و صدها خبر دیگر، همه و همه به ترامپ و دولت آمریکا کمک می کنند تا ضمن ایجاد هاله ای از ابهام و نگرانی، قدرت ابتکار عمل را در دست خود نگه دارد و مشخصا حکومت ایران را به واکنش های انفعالی وادار کند.

ترامپ با ژستی متکبرانه در کنفرانس خبری خود در اشاره به علت اعزام ناوگروه آبراهام لینکلن به خاورمیانه به بیان این نکته اکتفا کرد که آمریکا «اطلاعات بسیار تهدیدآمیزی» دریافت کرده است. وی در پاسخ به این پرسش که آیا خطر جنگ در منطقه وجود دارد، گفت: «به نظر من، همیشه می توان این را گفت. نمی خواهم بگویم نه. اما امیدوارم که این اتفاق رخ ندهد.»

ترامپ اگرچه در تقابل با ایران، همان الگوی «تهدید برای مذاکره» را که به گمان خود باعث شد کره شمالی به مذاکره با آمریکا تن دهد را انتخاب کرده است، اما بخوبی از چهره او مشخص است که در خواندن «سفیدی ما بین خطوط» بسیار نا توان است. این خاصیت فرعونیت انسان است که وقتی دچار تکبر و غرور شد، ممکن است خطوط را خوب بخواند اما از قرائت مابین السطور ناتوان است.

دولتمردان ایرانی بخوبی می‌دانند که دعوت آمریکا از ایران برای نشستن پشت میز مذاکره، در فضای آلوده به تهدید و ارعاب، یک پیام بیشتر ندارد و آن تسلیم محض است، دولتمردان ایرانی همچنین بخوبی می‌دانند که گرفتار شدن در رفتارهای انفعالی، در راستای خواست آمریکاست.

دلخوش بودن به ابتکار عمل اروپا و مساعدت روسها هم بدتر از انفعال و درماندگی است. بنابراین دولت و ملت ایران در تقابل با مکر و نیرنگ آمریکا نیاز به عصایی دارد تا باطل السحر دشمنان باشد و آن عصا چیزی نیست جز همبستگی ملی، وحدت و همدلی و توکل بر خدایی که دست تدبیرش با جماعت و وحدت است.

وحدت از همان نوع وحدت سالهای دفاع مقدس، همان سالهایی که اگرچه دستانمان خالی بود اما دلمان سرشار از اعتماد به خدا و پر بود از مهربانی و آشتی و همدلی!

بنابراین تکلیف ملت و دولت ایران در این روزهای سخت و دشوار روشن است: ایستادگی و صبر و ثبات، وحدت، آشتی ملی و شجاعت، ابتکار عمل و دوری از انفعال؛ «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ».

و اما به ترامپ هم باید گفت: دونالد جان! اندکی آهسته تر! تو برای نشان دادن تمایل واقعی خود به مذاکره با ایران ابتدا دست از تهدید و تحریم بردار، رویکرد احترام به تعهدات بین المللی و طرف های مذاکره را در پیش بگیر و به برجام بازگرد؛ اگر یک بار دیگر حادثه طبس و تاریخ دفاع مقدس ما را بخوانی بد نیست. وَ مَکَرُوا وَ مَکَرَ اللَّهُ وَ اللَّهُ خَيْرُ الْماکِرينَ.

انتهای پیام /*

ترامپ و الگوی تهدید برای مذاکره

نسبیت گرایی فرهنگی

ایدئولوژی سیاسی چیست؟

قهقرا و پیشرفت؛ یک گزارش مستند

مجید رضائیان: محدوديت‌های رسانه‌ای برداشته نشود راه‌ حل معقول و منطقی برای سيستم نخواهد بود