بیتردید هیچگاه در تاریخ چهل سال گذشته، شرایط بدین پیچیدگی نبوده است. هیچگاه وضع به این شکل و تنگنای معیشت به این شدت نبوده است. تقریباً یک سوم کشور از ابتدای سال دست به گریبان سیل ویرانگر است و بی سابقه ترین تحریم های غیر انسانی علیه ما راه افتاده است. ایالات متحده کمر به نابودی ما بسته و ایران ستیز ترین گروه در آمریکا اداره کاخ سفید را بر عهده گرفته اند. جنگ تمام عیار اقتصادی و امنیتی علیه ما راه افتاده و بزرگترین اقتصادِ جهان دستانش را دور گلوی اقتصادِ نهیفِ ما انداخته است. سقف ظرفیت آمریکا در منطقه به کمک او در این جنگ اقتصادی امنیتی آمده است. در این وانفسا، طبیعت نیز با ما ترش رویی می کند. سیل بیسابقه به کشور امان نمی‌دهد و هر لحظه از جایی سرازیر می‌شود.
این همه، در میانه بحران‌های کارآمدیِ پارهای از ساختارهای کهنه کشور رخ داده اند و پریشانی را دو چندان کرده‌اند.
البته در تجربه جمهوری اسلامی بارها به مویی رسیده‌ایم اما نگسسته‌ایم. در تاریخ معاصر، روزگار بارها بر ما تنگ گرفت و سختی‌ها در تنگی‌ها از راه رسیدند اما خوشبختانه ما نشکستیم. انگار اسطوره‌ای در پهنای تاریخ این بوم خوابیده است و در بزنگاههای تنگی بیدار می‌شود و به کمک ما می‌شتابد.
چیزی که در محاسبات دشمنان ایران نمی‌آید. اینکه هر قدر دشمنان بیشتر خصومت می‌ورزند، این مردم غیرت و ایستادگی شان بیشتر می‌شود؛ اینکه هر قدر بیشتر زور بگویند زانوان ایرانیان نه تنها نمی‌لرزد بلکه محکم تر می ایستد؛ اینکه هرقدر بیشتر ظلم کنند ملت ما را متحدتر می‌کنند؛ خود حکایت آشکاری از روح و غرورِ بلندِ یک ملت می‌کند. در ماجرای اقدام آنان علیه سپاه پاسدران انقلاب، اوج این روحیه ایرانی را شاهد بودیم. تمام ایران، حتی منتقدان سپاه، به طور یکپارچه ایستادند و سینه جلو انداختند و بر سینه ترامپ کوفتند که عقب‌تر بایست و به امور داخلی ما سرک نکش و پایت را از گلیمت درازتر نکن. شک نکنید هر قدرتی با هر میزان از توانایی نظامی اگر این همدلی داخلی در موضوع منافع ملّی خود را نداشته باشد، دوام نمی‌آورد. امنیت پایدار محصولِ این حسِ نابِ «دولت-ملت» است. در اوج حوادث سیل، شاهد همدلیِ بیهمتای مردمی بودیم که سر و دست و پای زخمی داشتند اما همچنان ایستاده بودند. همیشه در اوج مشکلات و مسائل و مصائب طبیعی و غیرطبیعی، شاهد همدلی و همراهی و مشارکت عاطفی مردم بودیم و هستیم. رمز ماندگاری ما در تاریخ فراخ ما نیز همین پیوند انسانی و شراکت عاطفی در میانه بحران‌ها بود.
ایران به درستی، «زخمیِ سربلندِ بحران‌ها» لقب گرفته است. بنابراین می‌توان گفت اکسیری که همیشه مانع شکستن ما بود، و اسطوره‌ای که همیشه در ما بیدار بود و سبب می‌شد در تنگی‌ها حتی خاک بخوریم اما خاک ندهیم، روح فتوت و جوانمردی ملت ایران است.
انتهای پیام /*
مرجع : روزنامه ابتکار - 98/02/07
