چرا مرده‌پرست و خصم جانیم

بسياري از ما ايرانيان که مسير مدرسه را تمام کرديم با اين شعر مولوي آشنا هستيم که «بيا تا قدر يکديگر بدانيم/که تا ناگه ز يکديگر نمانيم».

خبر درگذشت استاد آواز ايران، محمدرضا شجريان غروب پنجشنبه درحالي منتشر شد که خود اين صدا را جزيي از فرهنگ ايران مي‌دانست و خود هم ايران را بسيار دوست مي‌داشت.

در اين يادداشت قصد ندارم درباره ايشان بنويسم چون اين کار را بايد کساني انجام دهند که از موسيقي و آواز و... سررشته دارند اما اين اتفاق را مي‌خواهم بهانه کنم تا يکبار ديگر اين موضوع را اول به خودم يادآوري کنم که تا هستيم و نفس مي‌کشيم و همديگر را مي‌بينيم و صداي هم را مي‌شنويم، قدر همديگر را بدانيم.

به‌قول مولوي «چو بر گورم بخواهي بوسه دادن/ رخم را بوسه ده، کاکنون همانيم». در طول تاريخ در هر جامعه‌اي افرادي هستند که به دليل ويژگي‌هاي خاصي که دارند در دل بيشتر مردم دارند.

يکي به دليل فعاليت چشم‌گير در عرصه فرهنگ و هنر و ادبيات، يکي در حوزه خاصي از علم، ديگري هم در حوزه ورزش و... لذا انتظار مي‌رود که اين افراد تکريم شوند.

ممکن است اين افراد از حضور در فعاليت‌هايي منع شوند ولي واقعيت اين است که نمي‌توان ياد و خاطره‌شان را از دل مردم زدود.

زندگي با همه فرازونشيب‌هايش نکته مهمي را که به ما گوشزد مي‌کند اين است که کساني که دغدغه انسانيت دارند بيش از همه در دل مردم جاي خواهند داشت.

حال مي‌خواهد ورزشکار، هنرمند، عالم و مدير باشد يا يک فردي که اين ويژگي‌ها را نداشته باشد ولي انسان باشد.

حتي همين افراد با همين ويژگي‌ها ممکن است جاهايي با برخي افراد در مقطعي اختلاف‌نظر داشته باشند.

اين اختلافات نبايد موجب ناديده گرفتن يا تلاش براي فراموش کردن آنان شود. بايد تلاش کرد تا دل‌ها به‌هم نزديک‌تر شود و براي حفظ اين افراد هنگام حيات‌شان در هر جامعه‌اي حتي ايران تلاش کرد و تيرگي را پاک کرد.

به‌قول مولوي «چو بعد مرگ خواهي آشتي کرد/ همه عمر از غمت در امتحانيم/ غرض‌ها تيره دارد دوستي را/ غرض‌ها را چرا از دل نرانيم».

مرگ حق است و همانگونه که خدواند بزرگ وعده داده است: «بازگشت همه به سوي اوست» و کسي را گريزي از آن نيست. ولي اينکه چگونه با هم برخورد کنيم و رفتار داشته باشيم دست خودمان است؛ اينکه مهربان باشيم يا به اشکال مختلف خشونت روا داريم.

دوست و دشمن، موافق و مخالف، آشنايان با هنر موسيقي و آواز و يا حتي افراد ناآشنا با اين عرصه، به‌خوبي بر تاثير استاد شجريان بر حوزه موسيقي واقف هستند. واکنش مردم به‌خوبي گوياي همين موضوع است که مردم ايشان را دوست داشتند و دارند.

بياييم کاري کنيم تا به‌راحتي نگذاريم بزرگان ما در هر عرصه‌اي از مردم دور شوند تا ندانيم بعد از مرگ‌شان چگونه رفتار کنيم.

به‌قول مولوي «گهي خوش‌دل شوي از من که ميرم/ چرا مرده‌پرست و خصم جانيم/ چو بعد مرگ خواهي آشتي کرد/ همه عمر از غمت در امتحانيم».

بياييم بپذيريم که وحدت و همدلي و انسجام لازمه عبور از بحران‌هاي مختلف است. يکي از راه‌هاي تحقق اين هدف توجه و بهره‌گيري از همه ظرفيت‌هاست.

*‌چلک مددکار اجتماعی

انتهای پیام/*

چرا مرده‌پرست و خصم جانیم

نسبیت گرایی فرهنگی

ایدئولوژی سیاسی چیست؟

قهقرا و پیشرفت؛ یک گزارش مستند

مجید رضائیان: محدوديت‌های رسانه‌ای برداشته نشود راه‌ حل معقول و منطقی برای سيستم نخواهد بود