مسیر ظریف؛ نامهربانی از داخل، تحریم در خارج

عراق در زمان جنگ برای سر برخی از فرماندهان ایرانی جایزه تعیین کرده بود. شهید آبشناسان و شهید ابراهیم هادی دو نمونه شاخص این ماجرا هستند؛ دو فرماندهی که یکی لباس ارتش به تن داشت و دیگری لباس بسیجی. این دو فرمانده حسابی صدام حسین را کفری کرده بودند و کار به جایی رسیده بود که شخص رئیس جمهوری عراق برای سر آنها جایزه تعیین کرده بود.
تحریم ظریف توسط آمریکا شبیه همین جایزه تعیین کردن‌های حکومت بعث عراق برای سر فرماندهان ایرانی بود. ظربف کار خود را درست انجام داده است. او تا جایی که توانسته است دست آمریکا را در سازمان ملل، نهادهای بین‌المللی و توئیتر رو کرده است.
به زبان ساده بخواهیم بگوییم، ظریف این روزها به‌شدت بلای جان آمریکا شده است. ترامپ و جنگ‌طلبان کاخ سفید می‌خواهند ظریف را خاموش کنند تا بتوانند اتحادی شوم علیه ایران در منطقه و جهان ایجاد کنند. آخرین سفر ظریف به سازمان ملل که هفته گذشته صورت گرفت، آن قدر مهم و تأثیرگذار بود که آمریکا را به این فکر بیندازد تا راه ظریف در عرصه دیپلماسی را ببندد. ظریف ادبیات دیپلماسی را می‌شناسد و می‌داند تیغ آن تا چه اندازه بُرنده است.
خود وزیر خارجه ایران در توییتی به درستی به دلیل تحریم خود اشاره کرده و نوشته است: ««ما می‌دانیم که دعوت به گفتمان و صلح برای موجودیت تیم «ب» که تهدید به حساب می‌آید. از آنجا که دلیل تحریم شدن من کلماتم هستند، آیا «اشخاص آمریکایی» برای «سر و کار داشتن» با من از طریق خواندن نوشته‌هایم و گوش کردن به مصاحبه‌هایم به مجوز اوفک احتیاج خواهند داشت؟» آمریکا می‌خواهد جلوی کلمات ظریف را بگیرد.
تحریم ظریف برای مخالفان داخلی او که از سال ۹۲ او را متهم به خیانت به کشور می‌کنند هم پیام مهمی دارد. بهتر است آنها به جای ردیف کردن اتهامات ریز و درشت علیه ظریف، در کنار وزیر خارجه باشند و اجازه دهند او اهداف جمهوری اسلامی را در خارج از مرزهای ایران پیش ببرد.
فرق ظریف با فرماندهان زمان جنگ در این است که آنها با خیال راحت به دل دشمن می‌زدند چون می‌دانستند در داخل مرزهای کشور از آنها حمایت می‌شود اما ظریف با اسلحه کلماتش به جنگ ترامپ می‌رود و می‌داند در داخل با سیل اتهام‌ها و نامهربانی‌ها روبه‌رو است. به طور مثال او باب گفت‌وگو با مخالفان ترامپ در داخل آمریکا را باز کرده است و در داخل به او می‌تازند که چرا با آمریکایی‌ها پشت یک میز می‌نشینی؟
آن قدر نامهربانی‌ها در داخل ایران با ظریف زیاد بوده است که او دست به قلم برده و به رهبری نامه نوشت و در جواب نامه شنید: «من مطلقاً راضی نیستم که به شما کمترین اهانتی بشود.»
برخی از انتقادها در داخل و تحریم آمریکا در خارج نشان می‌‌دهد ظریف در مسیر درستی است و باید از او حمایت کنیم. ظریف در برجام نشان داد توانایی به سرانجام رساندن بسیاری از محال‌ها را از طریق دیپلماسی دارد.»
انتهای پیام/*

مسیر ظریف؛ نامهربانی از داخل، تحریم در خارج

نسبیت گرایی فرهنگی

ایدئولوژی سیاسی چیست؟

قهقرا و پیشرفت؛ یک گزارش مستند

مجید رضائیان: محدوديت‌های رسانه‌ای برداشته نشود راه‌ حل معقول و منطقی برای سيستم نخواهد بود