سید حسن خمینی: از نگاه سعدی، شاید بتوان گفت که فصل ممیز انسان "خیرخواهی" است؛ آنجایی که گفته "چو عضوی به درد آورد روزگار/ دگر عضوها را نماند قرار"، گویی از نگاه او "آدم بودن" در گرو این است که انسان بی غم و درد نباشد و نسبت به غیر خودش و درد دیگران احساس تعلق کند و دردی که وارد جان و روح دیگران می شود را درد جان و روح خودش بداند؛ انسان ها اگر این گونه باشند انسان هستند.