برخی از میلیاردها باکتریهای روده، انتقالدهندههای عصبی را تولید میکنند که مسئول اعصاب، اضطراب و شادی انسان هستند.
سایت « ساینس دیلی» نوشت؛ برخی از میلیاردها باکتریهای روده، انتقالدهندههای عصبی را تولید میکنند که مسئول اعصاب، اضطراب و شادی انسان هستند. هنگامی که تعداد این انتقالدهندههای عصبی به اندازه کافی نباشد یا بیش از اندازه باشد، سلامت روانی به خطر میافتد.
پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود سعی دارند باکتریهایی را مهندسی کنند و توسعه دهند که میتوانند سلامت روانی انسان را بهبود ببخشند. تائه سوک مون(Tae Seok Moon)، استادیار مدرسه مهندسی مککلوی(McKelvey School of Engineering) در دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس(WUSTL) گفت که شخصا این عدم تعادل را تجربه کرده است و اکنون برای برطرف کردن آن تلاش میکند.
ایده مون، توسعه باکتریهای دستکاری شده ژنتیکی است که میتوانند تولید مواد شیمیایی را از درون روده کنترل کنند و هرگونه عدم تعادل را برطرف سازند. مون در سال ۲۰۱۷، کمک هزینهای را دریافت کرد تا یک باکتری پروبیوتیک را طراحی کند که هدف آن محافظت از افراد در برابر اثرات منفی افزایش آدرنالین است.
حدود ۹۵ درصد از هورمون سروتونین، توسط باکتریهای روده ساخته میشود. هنگامی که این هورمون و سایر پیامرسانهای عصبی از کار بیفتند، ممکن است شخص آسیب ببیند. او میخواهد به این رنج پایان دهد و این آغاز راهحل مهندسی ما است.
روش مون، توسعه یک حسگر باکتریایی است که میتواند مواد شیمیایی خاصی را در روده تشخیص دهد. مون در آزمایشگاه خود، روی حسگرهای مشابهی کار میکند تا نهایتا به مهندسی یک سیستم مولکولی با حسگرهای متفاوت بپردازد. او حسگرهایی را نیز برای تشخیص دما، پیاچ، سطح اکسیژن، نور، آلایندهها و سایر مواد شیمیایی مرتبط با بیماری ابداع کرده است.
آزمایشگاه مون اکنون میتواند روی توسعه یک محرک کار کند؛ پروتئینی که براساس اطلاعات جمعآوری شده توسط حسگر عمل میکند. به عنوان نمونه، فنیل کتونوری، یک بیماری ژنتیکی است که به تجمع بیش از اندازه فنیلآلانین در نوزادان منجر میشود. یک باکتری کاملا مهندسی شده ممکن است حسگری برای تشخیص آمینواسید و همچنین یک محرک داشته باشد که در صورت بالا بودن سطح فنیلآلانین میتواند آن را تجزیه کند.
اگر سطح انتقالدهندههای عصبی بیش از اندازه بالا باشد، باکتریها آنزیمی را تولید میکنند که ماده شیمیایی مورد نظر را تجزیه میکند. اگر سطح انتقالدهندههای عصبی بیش از اندازه پایین باشد، باکتریها آنزیمی را تولید میکنند که میتواند مقدار بیشتری از انتقالدهندههای عصبی را تولید کند.