به نظر می‏ رسد طرح سامانه «سرا» به سراب بیشتر شبیه است. هرچند تلاش‏های اینچنینی در راستای جذب و جلب افکار عمومی را باید به فال نیک گرفت ولی ترکیب حقیقی- حقوقی شورای عالی و هم وزن نبودن احزاب عضو شورا؛ هر مصوبه‏ ای را از حیز انتفاع خارج می‏‏ کند.

هر اصلاح‏ طلب واقعی، پیروزی اصلاحات را می‏ خواهد که اگر غیر از این باشد یک جای کارش می‏لنگد. ما با این عنوان بیست‏ و‏ سه سال تمام زیست کرده ‏ایم و بابتش هزینه کرده و مورد عتاب و خطاب رقبای سیاسی و قلدرهای پر ‏زور قرار داشته‏ ایم. لذا حتما هر جا بحثی پیرامون اصلاح و اصلاح‏ طلب به میان باشد در آن شریک و دغدغه ‏مند آنیم.

بعد از انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای سال 96 و اعتراضات دی‏ماه همان سال، به مرور و - نه البته بی‏ دلیل- میل و اقبال مردم نسبت به اصلاح‏ طلبان کم و کمتر شد.

یکی از دلایلی که «لایه ‏هایی از مردم» اصلاح ‏طلبان را صادق نیافتند و احساس کردند نمی‏ شود به این جریان دل خوش کرد و خوشبین بود، اتخاذ رویکرد انفعالی و تا حدودی ناصحانه در خصوص اتفاقات و اعتراقات سراسری سال 96 بود.

اصلاح‏ طلبان ریشه اعتراضات را در مشهد و شخص علم‏‏ الهدی می ‏‏دیدند در حالی که ادامه اعتراضات هیچ ربطی به علم‏ الهدی و تندروهای اینچنینی نداشت. بلکه صدایی بود که گویی سال‏ها خفه شده بود و فرصتی طلب می ‏کرد برای فریاد و آن فرصت دست داده بود.

دومین موضوعی که اصلاح‏ طلبان را چوب دو سر طلا کرد حمایت از آقای روحانی و مسئولیتی است که باید تا انتها می ‏پذیرفتند. این «آش کشک خاله»، موضوع کوچکی نیست و با توجه به اینکه رقبا به خوبی توانستند مانع ادامه موفقیت ‏‏های دولت در عرصه بین‏ المللی شوند، مشکلات داخلی ناشی از آن، گریبان گیر اصلاحات و حامیان روحانی شد. چون اساسا اصولگرایان طرف دیگری جز اصلاح ‏طلبان را به رسمیت نمی‏شناسند و درست هم می‏ گویند، زیرا روحانی محصول تدبیر حزب اعتدال و توسعه نیست؛ بلکه خروجی اجماع اصلاح‏ طلبان و حمایت شخص آقای رئیس دولت اصلاحات است.

اصولا چرا نگارنده به این موضوعات می‏‏ پردازد؟

همه این عوامل به اضافه اینکه اصلاح‏ طلبان وقتی صاحب کرسی و منصب می‏ شوند نسبت به بدنه و حامیان خود بی‏ توجه می‏ شوند و جوانان اصلاح‏ طلب ستادی را در حد پیاده ‏نظام‏هایی ‏‏می‏ دانند که باید پیاده‏ نظام باقی بمانند.

ترسی که وجود دارد عدم استقبال مردم از لیست انتخاباتی اصلاح‏ طلبان در انتخابات اسفند 98 است. برای برون‏ رفت از این حالت احزاب و افراد اصلاح‏ طلب تلاش زیادی صورت داده و می ‏دهند که به مردم بگویند «ما خوبیم».

آخرین پنل از جنس اقناع عمومی طرح سامانه رای ‏‏سنجی اصلاح‏‏ طلبان (سرا) است که در شورای عالی سیاست‏ گذاری اصلاح ‏طلبان رای آورد و قرار است اجرایی شود. اینکه این طرح توسط جلایی‏ پورها یا هر شخص دیگری آماده شده است مهم نیست، مهم جامع نبودن آن و احتمال خطایی است که ممکن است جبران آن قابل کنترل نباشد.

از روزی که (یکشنبه) این طرح تصویب شد با مخالفان و موافقان این طرح گفت‏ وگو های زیادی انجام گرفت. نگارنده و همکاران از جمله از احزابی چون اعتماد ملی، کارگزاران، اتحاد ملت و اشخاص حقیقی شورا نظرخواهی کردیم.

با مطالعه همه جوانب این طرح و اظهارات طرفین به نظر می‏ رسد طرح سامانه «سرا» به سراب بیشتر شبیه است. هرچند تلاش‏های اینچنینی در راستای جذب و جلب افکار عمومی را باید به فال نیک گرفت ولی ترکیب حقیقی- حقوقی شورای عالی و هم وزن نبودن احزاب عضو شورا؛ هر مصوبه‏ ای را از حیز انتفاع خارج می‏‏ کند. بنابراین ثواب این است که هر تصمیمی در قالب شورای هماهنگی احزاب جبهه اصلاحات باید اتخاذ شود.

*عضو شورای مرکزی حزب جمهوریت و روزنامه ‏نگار

انتهای پیام/*