طی چند روز اخیر اتفاقات زیادی رخ داده که بسیاری را واداشته سوال کنند به آشوب کشیدن اعتراضات داخلی ایران به نفع که -چه کسی- است. ﺟﺎﯼ ﺗﺎﺳﻒ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺷﻮﻡ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺗﺠﺰﯾﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺯﯼ ﺟﻨﮓ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﺎﺯﯼ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ.
موضع جمهوری اسلامی نسبت به آنچه در اوکراین می گذرد دارای برخی ناهماهنگی در سیاست خودمان در رابطه با مسئله جنگ و سیاست خبری است و این مسئله به ما ضربه می‌زند.
رسمیت‌یافتن پیوستن ایران به معاهده شانگهای و عملیاتی‌شدن تنظیمات این توافق در ارتباطات اقتصادی کشور فرصت‌های بسیار ارزشمندی را فراروی فعالان اقتصادی قرار می‌دهد.
آمريکايي‌ها بدون درخواست حرفه‌اي و رندانه از اتحاديه اروپا و در واقع تروئيکاي اروپا کاملا و به ضرس قاطع مي‌توان ابراز کرد که در خصوص برجام منفعل عمل کردند و جانب انزوا و در لفافه بودن را در مواجهه با طرف اروپايي برگزيدند.
به نظر می‌رسد تمرکزگرایی در پایتخت بسیار شدید و تعیین‌کننده باشد. ملوک‌الطوایفی این بار نه در سطح کشور بلکه به‌نوعی در مرکز و میان تصمیم‌گیران و عوامل حاشیه‌ای مؤثر در تصمیم‌گیران وجود دارد.
