اگرچه حفظ روابط با کشورهای همسایه در اولویت است اما این وظیفه ای دوجانبه است. غفلت از حفظ و پاسداری از نمادهای فرهنگی و سکوت در برابر سرقت سرمایه های فرهنگی ایرانیان هیچ‌گاه جایز نبوده و نیست. بستن چشم‌های رسانه‌ای بر آنچه در قونیه ترکیه و سرقت آشکار میراث ادبی ایرانیان «مولوی» اتفاق افتاده است دردآور است.

ایصال نیوز - امسال نیز برای چندمین سال پیاپی، وزارت فرهنگ ترکیه مراسم سالروز درگذشت حضرت مولانا را برگزار کرد. مصادره مفاخر فرهنگ ایران زمین هرگز نباید با سکوت و بی خبری ایران همراه گردد. شایسته است حداقل دولت ایران هر سال به همین مناسبت و برای ثبت در تاریخ رسماً نسبت به برگزاری این مراسم در ترکیه واکنش نشان دهد. 

آناتولی ترکیه در گزارشی آورده است: "با فرا رسیدن «هفتصد و چهل و ششمین سالگرد درگذشت مولانا جلال الدین بلخی رومی» و سالروز بزرگداشت مولانا (شب عروس)، مراسم راهپیمایی "وقت وفا" با حضور وزیر فرهنگ و گردشگری، وزیر شهرسازی و جمعی از مردم تا آراگامگاه مولانا در قونیه برگزار شد.

مسئولان و مقامات محلی از جمله رئیس سازمان فرهنگ و گردشگری قونیه نیز ضمن همراهی با شرکت کنندگان از موزه و مزار شمس تبریزی نیز بازدید کردند.

پس از این مراسم هنرمندان جامعه موسیقی تصوف ترکیه در قونیه کنسرتی را برای حاضران اجرا کردند. وزرا و مقامات محلی همچنین از موزه مولانا بازدید و بر مزار وی "دعای گلبانگ" خواندند.

گفتنی است شهر قونیه ترکیه امسال به مناسبت «هفتصد و چهل و ششمین سالگرد درگذشت مولانا جلال الدین بلخی رومی» برنامه‌های مختلفی را از 7 تا 17 دسامبر جاری تدارک دیده و بسیاری از گردشگران داخلی و خارجی در برنامه های امسال شرکت خواهند کرد."

ویستا نیز در مطلبی نوشت: جای تأسف دارد که ترکیه با اتکا به محل دفن مولانا، تمام تلاش خود را برای معرفی این شاعر و عارف ایرانی با نام رومی به کار بست و متأسفانه در غیاب اقدامات بین‌المللی مؤثر دولت ایران، تا حدود زیادی موفق شده است.

استاد شجریان نیز با تأسف در این‌باره می‌گوید: اخیرا شنیده‌ام که حتی ابیات ترکی برای مولانا جعل کرده‌اند و لابه‌لای آثار او جای داده‌اند.

حالا، با غفلت ادامه دار ما، ترکیه مثنوی مولوی را به ۲۴ زبان ترجمه کرده و به مقامات کشورهای مختلف هدیه می‌دهد. یکی از این مقامات، پاپ بندیکت است که نسخه ایتالیایی مثنوی را همین دو روز پیش در حضور سفیران ۴۰ کشور جهان، کاردینال‌ها و اسقف‌های حاضر در واتیکان دریافت کرد.

اما جالب‌تر این‌که حضرت مولانا در یونسکو به‌نام ایران ثبت شده است، اما به‌طور مشترک با ترکیه و افغانستان!

دکتر لاهوتی، استاد مولوی شناس در تأیید ایرانی بودند مولا می گوید: ما اگر در مثنوی و دیوان شمس بگردیم شعری پیدا نمی کنیم که در وصف یکی از شهرهای روم باشد در حالی که بارها درباره شهرهای ایران مثل بلخ، سمرقند، سبزوار و کاشان مطلب نوشته است. زبان او هم زبان فارسی است ، حتی در نثر او که در فیه مافیه است هم بارها از خراسان و بلخ نام برده شده است.

وی افزود: در آثار مولانا هیچ گاه نمی بینیم که درباره آناتولی، استانبول، آنکارا ( آنقوره) و حتی قونیه که در آن زندگی می کرده است مطلبی نوشته باشد و همه اینها دلالت بر آن دارد که مولانای ما، ایرانی و خراسانی است و لقب رومی فقط به علت این است که مدتی در آن منطقه زندگی و در آنجا فوت کرده است، همین و بس.

شایسته است مقامات ایرانی در برابر این سرقت آشکار مفاخر ادبی ایران زمین، به دور از شعار زدگی، در عمل اقدام نمایند زیرا اقدامات بلند پروازانه ترکیه به همینجا ختم نخواهد شد. ترکیه در مصادره مفاخر دیگرمان، یعنی بوعلی سینا و فارابی نیز، کوتاهی نکرده است.

سال‌هاست با صرف هزینه‌های زیاد و برگزاری جشن‌های دوره‌ای در طول سال، قونیه را به یک قطب پر رفت‌وآمد و در خور توجه گردشگری تبدیل کرده است. همچنین، ترکیه سعی می‌کند به روش‌های مختلف، شخصیت مولانا را ترکیه‌ای معرفی و در واقع آن را مصادره به مطلوب کند.

قرار نیست سهم ما از مولوی فقط بر تابلوی خیابانها دیده شود! برای اینکه ثابت کنیم حضرت مولانا ایرانی است تاریخ به وظیفه اش عمل کرده ما بیش از این کوتاهی نکنیم.

انتهای پیام/*