آهن یکی از عناصر کمیاب اصلی در بدن است. آهن در انتقال اکسیژن و سنتز دی ان ای نقش دارد.

کم خونی یا فقر آهن با نقص سیستم ایمنی بدن مشخص می شود که به دلیل وخامت سلامت پوست، مو و ناخن قابل توجه است. کاهش سطح آهن در طول کم خونی بر سطح هموگلوبین تأثیر منفی می گذارد، به همین دلیل حمل و نقل اکسیژن در خون مختل می شود.

به گفته سازمان بهداشت جهانی ، حدود دو میلیارد نفر از کمبود آهن رنج می برند، یعنی حدود 30 درصد از جمعیت جهان، از کمبود اهم ناشی از تغذیه نامناسب است. بیشتر اوقات، کمبود آهن در زنان میانسال مبتلا به ناهنجاری های زنانه یا کودکان مشاهده می شود.

کم خونی می تواند منجر به کاهش باروری و مشکلات حاملگی شود. این به طور مستقیم بر وزن، رشد ذهنی جنین تأثیر می گذارد و احتمال سقط جنین را افزایش می دهد. علاوه بر این، کمبود آهن در بیماری های مزمن شایع است.

علائم اصلی کم خونی:

- خستگی شدید و از دست دادن انرژی در برابر کمبود اکسیژن و در نتیجه ضربان قلب سریع ؛

- تنگی نفس ؛

- سردرد، مشکلات حافظه ؛

- پوست رنگ پریده و خشک، موهای شکننده، ناخن های شکسته ، التهاب لثه و مخاط دهان ؛

- تغییر در بو و مزه ، تورم زبان و ناراحتی در دهان، در برخی موارد با ترک در گوشه لب.

نقض در چرخه قاعدگی ؛

- سندرم پای بی قرار - تمایل وسواسی برای حرکت دادن پاها در حالت استراحت ؛

- تمایل به جویدن اجسام غیرمعمول (گچ ، چسب ، خاک و یخ و غیره).

اگر حداقل چند علامت از موارد فوق را دارید، مراجعه به متخصص به شدت توصیه می شود.

انتهای پیام/*