احیای قنات ها با هزینه‌های بسیار کم در مقابل راه های دیگر تامین آب ، بسیار اقتصادی است و ضمن پایداری هیچ گونه خسارتی به منابع آب زیر زمینی وارد نمی کند. خشکسالی ها، سطح آب سفره های زیرزمینی و آبخوان ها در بعضی نقاط را طی ۳۵ سال گذشته با افتی تا ۱۰۰ متری مواجه کرد.

قنات یا کاریز در واقع شریان‌های اقتصادی و حیاتی مناطق بیابانی به شمار می‌روند که رابطه منطقی و پایدار با طبیعت دارند، دستاوردی که پیشینیان ما به یادگار گذاشته اند تا با بهره مندی از آن به آب های زیر زمینی ضرر نزنیم.

این شاهکارهای مهندسی ایرانی هر جا که احداث شد، آبادانی آن منطقه را به دنبال داشت و از گذشته‌های دور، قنات ها تمدن ساز بوده و همواره با طبیعت همزیستی بسیار خوبی داشته اند.

قنات یک سازه زنده است که همواره باید به آن رسیدگی شود، بسیاری از مواقع ممکن است با ریزش مواجهه شده و نیاز به نوکنی داشته باشد.

با احیای قنات ها می توان یک منبع دائمی برای تامین آب در بخش کشاورزی و حتی آب آشامیدنی برای مصارف خانگی ایجاد کرد. ارزش آب برای بهره برداران آن قدر زیاد است که هیچ گاه نمی توان قنات ها را نادیده گرفت،

با توجه به اهمیت این سازه ها ، بخش دولتی نیز برای احیا و حفاظت از قنات ها منابع خوبی را هرساله اختصاص می دهد تا کشاورزان و دامداران هزینه های کمتری را برای سرپا ماندن آن ها متقبل شوند.

یکی از کشاورزان منطقه مُجِن شاهرود در این باره گفت: آب قنات برای ما ارزش بسیار زیادی دارد به طور که آن را به استخرهای پرورش ماهی هدایت می کنیم و سپس در استخر دیگری ذخیره و در نهایت برای آبیاری زمین های کشاورزی و باغ ها از آن استفاده می شود.

حسن نوروزی ادامه داد: سال های گذشته از اوایل خردادماه از این آب برای کشاورزی استفاده می شد اما امسال با توجه به خشکسالی و کمبود آب، مجبور شدیم از ابتدای اردیبهشت از این آب برای آبیاری زمین های کشاورزی و باغ ها استفاده کنیم.

این کشاورز مجنی افزود: استخر ذخیره آب در سال های گذشته حدود ۷۵ لیتر بر ثانیه آب داشت اما امسال به ۴۰ لیتر بر ثانیه کاهش یافت، این مقدار آب برای ۱۱۰ هکتار زمین کشاورزی و ۹۰ هکتار از باغ های این منطقه استفاده می شود.

نوروزی با بیان اینکه قنات مهمترین منبع تامین آب کشاورزان این منطقه است، گفت: قنات ها همواره بر اثر عوامل طبیعی تهدید می شوند که باید به طور دائم یک مقنی برای سرپا ماندن آن ها در حال کار باشد. وی ابراز داشت: در سال های گذشته و با ورود فناوری های تازه برای کندن چاه های عمیق و پمپاژ آب از عمق زمین ، آب برخی قنات ها کاهش یافته و برخی نیز خشک شده اند .

یکی دیگر از کشاورزان هدف از لایروبی قنات ها را تثبیت آبدهی عنوان کرد و گفت: با لایروبی مستمر قنات می توان بازدهی آب را بیشتر و از هدر رفت آن هم جلوگیری کرد.

علی احمدی با بیان اینکه باید برای هر رشته قنات یک مقنی به طور دائم در طول سال فعال باشد، افزود: طی سه سال گذشته برای مرمت و بازسازی قنات این روستا مبلغ ۷۲۰ میلیون تومان هزینه شد که ۶۰۰ میلیون تومان آن را جهاد کشاورزی پرداخت کرد و بقیه توسط مالکان و به صورت خودیاری پرداخت شد.

به گفته وی، طی سال های اخیر با جایگزین شدن چاه‌های عمیق، بسیاری از قنات‌هایی که از دوران های پیش به یادگار مانده بود از بین رفت.

مدیر جهاد کشاورزی شاهرود در این باره به ایرنا گفت: درگذشته‌های نه‌چندان دور ۷۰۰ رشته قنات در منطقه خارتوران، طرود، بیارجمند، دشت بسطام و مناطق سرسبز و آبادی‌های شاهرود به صورت پراکنده وجود داشت اما با حفر چاه های عمیق امروز تعداد قنات های فعال به ۱۶۹ رشته کاهش یافته است.

علی اصغر حجی، دبی ۱۶۹ رشته قنات شهرستان شاهرود را ۸۶۰ لیتر بر ثانیه خواند و افزود: برای احیا و مقاوم سازی قنات ها در برابر سیل و بارندگی های شدید می توان اصلاح و مقاوم‌سازی میله‌های چاه قنات ، کَول گذاری قنات ، ریزش برداری و رسوب شکنی و حفاظت از میله‌های چاه را در دستور کار قرار داد تا کمترین خسارت ها را شاهد بود.

به گفته وی، در شهرستان شاهرود ۸۰ درصد آب سهم کشاورزی از طریق چاه‌های عمیق تأمین می‌شود این درحالی است که از آب قنات ها تنها هشت درصد برای کشاورزی استفاده می شود.

مدیر جهاد کشاورزی شهرستان شاهرود، اظهار داشت: تا چند سال گذشته در دشت بسطام در عمق ۴۰ الی ۵۰ متری به آب می رسیدیم اما اکنون این فاصله به بیش از ۱۰۰ متر افزایش یافته و این امر را می توان زنگ هشداری برای بروز فرونشست زمین محسوب کرد...

در شهرستان شاهرود ۱۳۲۳ حلقه چاه ، ۱۶۹ رشته قنات و ۸۷۶ دهنه چشمه وجود دارد.

قنات یا کاریز راه‌ آب یا کانالی است که در زیرزمین حفر شده، تا آب در آن برای رسیدن به سطح زمین جریان یابد. این جوی یا کانال در عمق زمین برای ارتباط دادن رشته‌چاه‌هایی است که از مادر چاه سرچشمه می‌گیرد.

مادرچاه‌ها یک چشمه زیرزمینی هستند. قنات‌ها به‌منظور هدایت آب و مدیریت آن برای کشاورزی و سایر مصارف به کار گرفته می‌شوند. این کانال قنات ممکن است تا رسیدن به سطح زمین چندین کیلومتر طول داشته باشد. به محل خروجی آب دهانه کاریز یا سر قنات، دهن فره می‌گویند.

انتهای پیام/*