علی ناظمی، استادیار دانشگاه کنکوردیا، گفت: همبستگی‌های آماری هم نشان داد که با کمال تاسف، نمکی شدن خاک بخاطر برداشت‌های انسانی آب است. اگر آب‌خوان واقعا آبی نداشته باشد، درصد شوری خاک بیشتر می‌شود.

به گزارش ایصال نیوز، استادیار ایرانی دانشگاه کنکوردیا گفت: اگر آب‌خوان واقعا آبی نداشته باشد، درصد شوری خاک بیشتر می‌شود. ما از داده‌های خود وزارت نیرو استفاده کردیم و مشخص شد که در تمام ایران زمین در حال نمکی‌تر شدن است.

علی ناظمی، استادیار دانشگاه کنکوردیا، گفت: همبستگی‌های آماری هم نشان داد که با کمال تاسف، این نمکی شدن بخاطر برداشت‌های انسانی آب است.

او افزود: همچنین متاسفانه و متاسفانه این موضوع (تخلیه آب‌های زیرزمینی) باعث نشست زمین شده است، نشست زمین مقدار ظرفیت آبخوان را کم می‌کند؛ مثل وقتی که ارتفاع یک سطل کمتر شود و آب کمتری بگیرد. همچنین این نشست زمین به خصوص در جایی مثل دریاچه نمک تهران فقط درد کشاورزی و آب نیست.

ناظمی توضیح داد: در جایی این اتفاق رخ داده است که فعالیت‌های زلزله‌خیزی شدیدی وجود دارد، اگر زلزله رخ بدهد و پایداری خاک نباشد و خطر رانش زمین وجود داشته باشد، این نشست زمین می‌تواند اثرات آن زلزله و اتفاق ناخوشآیند را به شدت بیشتر کند.مثل دریاچه نمک تهران فقط درد کشاورزی و آب نیست، در جایی این اتفاق رخ داده است که فعالیت‌های زلزله‌خیزی شدیدی وجود دارد، اگر زلزله رخ بدهد و پایداری خاک نباشد و خطر رانش زمین وجود داشته باشد، این نشست زمین می‌تواند اثرات آن زلزله و اتفاق ناخوشآیند را به شدت بیشتر کند.

وی در پاسخ به این پرسش که آب‌های مصرف شده هم بارش باران به زیرزمین برنگشتند، از سمتی با چنین خطراتی روبرو هستیم.

بر این اساس راهکار چیست؟ چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟ گفت: کاش هیچوقت این حرف‌ها را نمی‌زدم اما متاسفانه این مسئله بسیار پیچیده شده و در هیاهوی سیاسی گم شده است.

وقتی می‌خواهیم یک مسئله را ببینیم اول باید علم را جلویمان بگذاریم و بدون نگاه سیاسی دنبال راهکار بگردیم. این‌ها دیگر عدد و رقم هستند و ربطی به راست و چپ و بحث‌های سیاسی ندارد. این کشور ماست و رئیس جمهورش هرکسی باشد باید پایه‌های آن محکم باشد، حالا هرکه در قدرت باشد فرقی ندارد. پایه‌های صندلی محیط زیست کشور ما لق شده و بهتر است جای دعوا سر صندلی دستشان در دست هم بگذارند این مشکلات را حل کنند.

راه حل این کار برای بلندمدت است، مسائلی مثل خشکسالی خزنده هستند و در نتیجه یک فرایند به وجود آمده‌اند. ما برای ۳۰ سال فقط چاه ساختیم، آب را انتقال دادیم، سد ساختیم و وقت نگذاشتیم زیرساخت‌های کشاورزی را درست کنیم. برای این مشکلات به یک پروژه ۱۰ یا شاید ۲۰ ساله نیازمندیم.

اما راهکار کوتاه‌مدتمان چیست؟ به نظر من، هم دولت و هم کشاورزان باید فعالیت‌هایی انجام بدهند تا حداقل این بیمار رو به احتضار الان نمیرد. در کشور ما که با یک اقدام یک نفر در فضای مجازی سریع فرد را پیدا می‌کنند، چطور ممکن است مسئولان ندانند چاه‌های غیر مجاز کشور کجاست؟ و چطور نمی‌توانند درب این چاه‌ها را ببندند؟ اولین کاری که می‌توانند انجام بدهند بستن چاه‌های غیرمجاز در کشور است.

واقعا باید با کشاورزان صحبت بشود، البته با این شرایط و ناامیدی موجود از دولت فکر نمی‌کنم که مسئولان بتوانند با کشاورزان صحبت کنند. به همین دلیل یک حرکت خودرو باید انجام بشود و مثلا من استاد دانشگاه، من مهندس و ... از فضای امنش خارج بشود و با کشاورز و هم وطنش صحبت کند تا آن‌ها آموزش ببینند. شاید دانشگاه‌های ما باید یک دوره‌هایی بگذارند و کشاورزان را با مسئله خشکسالی آشنا کنند، چراکه این مسئله امروز و فردای کشورمان نیست.

در بهترین شرایط بدون در نظر گرفتن مسئله تغییراقلیم حل این مسئله ۱۰ تا ۲۰ سال یا خیلی بیشتر زمان می‌برد، چراکه میلیون‌ها سال طول کشیده است که آب‌خوان‌های ما پر شوند و این آب دو روزه هم برنمی‌گردد.بررسی‌های سه نفر از محققین ایرانی که به تازگی در مجله نیچر منتشر شده است، نشان می‌دهد که حجم باورنکردنی‌ای از آب‌های زیرزمینی کشور از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۵ میلادی تخلیه شده است.

در بخشی از مقاله علی ناظمی، استادیار دانشگاه کنکوردیا، سمانه اشرف، محقق دانشگاه مونترآل و امیرآقاکوچک، استاد تمام دانشگاه کالیفرنیا در ارواین در این باره آمده است: «ما تخمین زده‌ایم که در این بازه زمانی (سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۵) ۷۴ کیلومتر مکعب از آب‌های زیرزمینی ایران تخلیه شده است، تاثیر این موضوع با اضافه برداشت آب در ۷۷درصد مساحت ایران، افزایش شوری خاک در سراسر کشور و افزایش تعداد و شدت فرونشست‌های زمین در ایران دیده شده است.» این یعنی حجمی حتی بزرگ‌تر از اندازه دریاچه ارومیه در ۱۴ سال از زیر زمین ایران به طور پنهان تخلیه شده است و حالا حتی پیامدهای این موضوع در سرتاسر کشور معلوم است. مشروح گفت‌وگو علی ناظمی را در خبرآنلاین بخوانید.

انتهای پیام/*