از همه همکاران و دانش‌آموختگان دانشگاهی می‌خواهم تا به‌عنوان عضوی از خانواده آموزش عالی کشور تمامی توان و همت خود را جهت مهار این بلای خانمان‌سوز مصروف دارند.

بر کسی پوشیده نیست که ایام سخت و سهمگینی را سپری می‌کنیم و بخش‌های زیادی از جهان، از جمله کشور عزیزمان، درگیر اپیدمی کرونا شده و هموطنان بزرگوارمان را در معرض رنج‌ها و مصائب فراوان قرار داده است.

بی‌شک، در این برهه، بیش از هر زمان دیگری نیازمند همدلی، مسئولیت‌پذیری و همبستگی برای مقابله با اثرات ناگوار شیوع این اپیدمی هستیم و مشارکت و توجه افراد جامعه ضرورت بسیاری دارد.

پر پیداست که این توجه و مسئولیت‌پذیری برای جامعه فرهیخته کشور و خانواده بزرگ نظام آموزش عالی کشور ضرورتی بنیادی و مورد انتظار و مطالبه از سوی جامعه به شمار می‌رود.

از این رو، شایسته است تا نهاد علم و فناوری کشور در عرصه‌های عمومی و تخصصی با بالاترین سطح مسئولیت‌پذیری و نقش‌آفرینی ورود و حضور خود را نشان دهد، امری که به گواهی تاریخ پرافتخار و نهاد دانشگاه همواره مورد اهتمام اندیشمندان و صاحبان خرد بوده است.

امروزه مسئولیت‌پذیری اجتماعی متوجه تمامی بخش‌های جامعه بویژه اقشار فرهیخته، اعضای محترم هیأت علمی، دانشجویان و کارکنان خدوم مؤسسات آموزشی و پژوهشی است.

کم وکیف مسأله‌ای که امروز کشور با آن مواجه است به گونه‌ای است که فرد فرد مردم و تمامی نهادها و سازمان‌های کشور در برابر آن مسئولیت دارند و نمی‌توان فقط به مجموعه‌های محدود اتکا کرد بلکه، به حضور و مشارکت مؤثر و عالمانه برای عبوری کم‌مخاطره از این بحران نیاز داریم.

وظیفه خود می‌دانم و از همه همکاران و دانش‌آموختگان دانشگاهی می‌خواهم تا به‌عنوان عضوی از خانواده آموزش عالی کشور تمامی توان و همت خود را جهت مهار این بلای خانمان‌سوز مصروف دارند.

لازم است تا تمامی دانشگاه‌ها و مؤسسات پژوهشی، اعم از مجموعه‌هایی که به لحاظ فنی و بالینی توان و امکانات تخصصی کار را در اختیار دارند و مجموعه‌ها و مؤسساتی که دانش و توانایی لازم را نسبت به آثار و پیامدهای پیدا و پنهان موضوع، در کوتاه‌مدت و بلندمدت در ساحت‌های روانی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و محیطی در اختیار دارند بدون فوت وقت و با تمام توان و امکانات خود ورود کنند و هماهنگی و همکاری با مجموعه‌های ذی‌ربط را به بالاترین سطح ممکن ارتقا دهند.

اما عرصه وسیع‌تر و مؤثر نقش‌آفرینی اصحاب خرد و دانش در حوزه عمومی است. خانواده نظام آموزش عالی کشور بویژه استادان محترم و دانشجویان گرامی بنابر مرجعیت، ضریب نفوذ و نیز برخوردار بودن از دانش و قابلیت‌های حرفه‌ای توان بالایی در آگاه ساختن اقشار جامعه، خانواده‌ها و اطرافیان خود دارند.

در نتیجه، شایسته است در حوزه عمومی و زندگی اجتماعی نسبت به تولید و ترویج آگاهی و مراقبت‌های بهداشتی و درمانی در مقیاس‌های فردی و محیطی، با هدف اصلاح نگرش‌ها و تغییر رفتارها، تلاش وافری داشته باشند و به ارائه و استفاده از راهکارهای روشن و اثربخش با هدف ایجاد انگیزه، کاهش تنش‌های روانی، تقویت امید، همگرایی و همبستگی ملّی و همراهی با اقشار آسیب‌پذیر بپردازند و در این راه نهایت اهتمام را به‌ کار گیرند.

امیدواریم که خانواده بزرگ آموزش عالی با تمام توان خود در حل و تعدیل مشکلی که کشور با آن مواجه شده است بکوشند.

چاره کار را در مسئولیت‌پذیری اجتماعی، همدلی، همکاری و توجه به احوال اجتماعی، روانی و معیشتی اطرافیان می‌دانیم، زیرا راه غلبه بر مشکلات و بحران‌ها از خودگذشتگی، حفظ همبستگی، مهربانی و دوستی در جامعه است.

به لطف الهی و صبر و بردباری و تلاش آگاهانه نخبگان و همراهی افراد جامعه این روزهای تلخ سپری خواهند شد و شاهد روزهای خوش و توأم با بهروزی و سلامتی برای همه عزیزان کشورمان خواهیم بود.

*وزیر علوم، تحقیقات و فناوری

انتهای پیام/*