اگر آمار دقيق باشد، مردم به مسئوليت‌های اجتماعی خود با ديد جدی‌تری نگريسته و موارد بهداشت فردی و قرنطينه خانگی را بيشتر رعايت می‌کنند.

امروزه اکثر کشورهاي دنيا که با شيوع کروناويروس روبه‌رو هستند، به دلايل سياسي، اقتصادي و عدم جلوگيري از اضطراب اجتماعي، آمار صد‌درصد واقعي تعداد مبتلايان را به مردم و رسانه‌ها ارائه نمي‌دهند.

در کشور ما بسياري از افرادي که در بيمارستان‌ها بستري يا سرپايي درمان مي‌شوند، چون آزمايش کرونا بر روي آنها صورت نمي‌گيرد، اگر به اين ويروس نيز مبتلا باشند، جزو آمار محسوب نمي‌شوند؛ اما اين رويکرد در ارائه آمار مرگ و مير متفاوت است و دولت‌ها مجبورند آمار واقعي را به مردم ارائه دهند، هر چند که برخي به دليل نارسايي قلبي و عفونت ريوي فوت مي‌کنند، ممکن است که اين ويروس باعث تشديد بيماري و در نتيجه، منجر به مرگ شده باشد، اما آزمايشي از اين بيماران و اجسادشان گرفته نمي‌شود.

عدم ارائه آمار واقعي تعداد مبتلايان به کرونا با همه نکات مثبتي که براي دولت‌ها به همراه دارد، اما باعث افزايش بي‌تفاوتي مردم مي‌شود.

مردم وقتي مي‌بينند از هفت هزار مبتلا به کرونا حدود 300 نفر فوت کرده‌اند، اين بيماري را در حد انتظار جدي نمي‌گيرند، اما اگر آمار دقيق باشد، مردم به مسئوليت‌هاي اجتماعي خود با ديد جدي‌تري نگريسته و موارد بهداشت فردي و قرنطينه خانگي را بيشتر رعايت مي‌کنند.

بسياري از کشورهاي بزرگ دنيا همچون آمريکا، ايتاليا، آلمان و انگليس و... با شيوع اين بيماري روبه‌رو هستند و با وجود پنهانکاري آنها در ارائه آمار واقعي، زماني‌که دولت از مردم مي‌خواهد که براي حفظ سلامتي‌شان و مقابله با شيوع کرونا خود را قرنطينه خانگي کنند، هيچ فردي (به غير از موارد ضروري)‌ از منزل خارج نمي‌شود و در اين بين کشوري مانند ايتاليا توانسته تا حدي کرونا را کنترل کند، ولي در کشور ما مخصوصا در شهرستان‌ها به اين هشدارها کاملا ‌توجه نمي‌شود.

به‌عنوان مثال روز گذشته شهرستان شهريار در وضعيت قرمز کرونايي قرار گرفت؛ چند روز پيش که براي انجام کاري به اين شهرستان رفته بودم در نهايت تعجب ديدم که ‌ هزاران نفر بدون ماسک براي خريد نوروزي به خيابان‌ها آمده‌‌اند و در بازار جاي سوزن انداختن نبود.

انگار که کشور در شرايط بحراني سلامت و بهداشتي قرار ندارد و مردم متاسفانه مسئوليت‌هاي اجتماعي را جدي نمي‌گيرند. اکثر ما بر اين باوريم که مرگ فقط براي همسايه است و به کرونا مبتلا نمي‌شويم، در حالي که اگر يک فرد بيمار که هيچ‌گونه علائم کرونا را ندارد، ولي ناقل ويروس است، در يک جمعيت حضور پيدا کند، در هر دقيقه چهار تا پنج نفر را مبتلا مي‌کند.

متاسفانه هنوز تعدادي از خيابان‌هاي اصلي شهرها پرترافيک است و صبح‌ها از طريق اتوبوس‌هاي شهري ده‌ها نفر به سر کار مي‌روند، در اين شرايط کافيست که يک فرد بيماري که ماسک ندارد در ميان جمعيت سرفه يا عطسه کند و آن زمان نيمي از افرادي که در اتوبوس حضور دارند، به کرونا مبتلا مي‌شوند.

در اين ميان ضرورت دارد که راديو و تلويزيون يک سري نمايش، فيلم سينمايي و سريال با محوريت آموزش‌هاي حقوق شهروند و رعايت مسئوليت‌هاي اجتماعي بسازد و در اين فيلم‌ها نشان دهد که چطور ويروس به شکل خيلي سريع در ميان مردم شيوع پيدا مي‌کند و بسياري را به کام مرگ مي‌‌کشاند.

رسانه‌ها بايد به بالا بردن آگاهي‌هاي مردم نسبت به آموزش‌هاي حقوق شهروندي و مسئوليت‌هاي اجتماعي کمک کنند، چون عفونت و اپيدمي اين ويروس بسيار بالاست و جاي شوخي و پنهانکاري ندارد.

*رئیس جامعه پزشکان متخصص داخلی

انتهای پیام/*