چرا هیچ یک از مسئولانی که مدعی مبارزه با فساد هستند تا به امروز به این پرسش پاسخ نداده‌اند که چرا به‌رغم آنکه این همه سختگیری در انتصاب و گزینش مدیران اجرایی وجود دارد، تا این میزان فساد رو به افزایش است؟

بیکاری همه جور فساد به دنبال می‌آورد، به یقین مردمی که چند جوان بیکار در خانه داشته و امکان شغل، مسکن وغیره ندارند، توجهی به سخنرانی‌ها نکرده و شنیدن شعار مبارزه با فساد برایشان جذابیتی ندارد.

همین جوانان وقتی چشمشان را باز می‌کنند و می‌بینند برخی مسئولان چگونه زندگی می‌کنند، نسبت به حاکمیت بدبین شده و وقتی زندگی اشرافی برخی مسئولان در لباس روحانیت را می بینند، دین گریز و دین زده می‌شوند.

برخی از همین مسئولان حتی تا سنین بالا و از کارافتادگی هم علایقی به کناره گیری از مسئولیت ندارند. اصلاً پذیرفتنی نیست که در این اوضاع و احوال که میلیون‌ها جوان بیکارند، گفته می‌شود یک مسئول بیش از ۲۰ شغل دارد آخر با چه قاعده‌ و معیاری؟

یکی از پرسش‌های مهم جوانان این مرز و بوم این است که چرا تا گفته می‌شود، پیران انقلاب، جای خود را به جوان‌ها بدهند، زود به آنان بر می‌خورد و می‌ترسند، مگرنه اینکه جوانان در انقلاب، جنگ، دوران سازندگی و هم اکنون در جنگ نرم حضور آگاهانه و مقتدرانه داشته و دارند؟

چرا فکر می‌کنند اگر آنها نباشند این کشور در ادامه راه باز می‌ماند؟ خیر اساساً این گونه نیست. به یقین ایران به پیش خواهد رفت.

شرط آن‌ هم این است که مسوولان مراقب رفتار و نحوه زندگی خود باشند. مسئولانی که در بین مردم زندگی نمی کنند و صف خود را از مردم جدا کرده و با محافظ تردد می کنند و قطعاً و بلاشک آثار تحریم ها و گرانی و تورم شدید کمترین اثر را در زندگی آنان دارد، نباید و حق ندارند دم از مبارزه با فساد و یا ایستادگی مقابل دشمنان بزنند، چرا که مسئول باید مثل مردم عادی زندگی کند.

به راستی آیا تاکنون سوال کرده‌ایم که فرزندان کدام یک از مسوولان برای دفاع از حرم اهل بیت به سوریه یا عراق رفته‌اند و یا شهید و زخمی شده‌اند؟ نمی شود در امنیتی که با خون جوانان این مرز و بوم بدست آمده است، فرزندان برخی مسوولان در خارج از کشور به اصطلاح کار و تحصیل کنند و مدعی شوند با سرمایه و دسترنج خودشان است و پدرانشان دم از مبارزه با فساد و بی عدالتی بزنند. 

حداقل در میان اقشاری از جامعه که از تحصیلات نسبتا پایین‌تری برخوردارند، به سختی به این باور می‌رسند که مبارزه با فساد جدی است. می‌ماند لایه‌های نخبگان و اقشار تحصیل‌کرده کشور که آنها سوالی دارند که چرا هیچ یک از مسئولانی که مدعی مبارزه با فساد هستند تا به امروز به این پرسش پاسخ نداده‌اند که چرا به‌رغم آنکه این همه سختگیری در انتصاب و گزینش مدیران اجرایی وجود دارد، تا این میزان فساد رو به افزایش است؟

رانت و رانت خواری و ایجاد بستر رانت خواری، بنا به اعلام سیاسیون و اقتصادیون، مخرب اقتصاد سالم بوده و متاسفانه به جای ریشه کن شدن، پروبال آن بیشتر شده و گهگاه به بهانه های مختلف از آن دفاع نیز می‌شود، در این زمینه ایجاد شفافیت و ورود اصحاب رسانه و اطلاع‌رسانی باعث مبارزه با رانت می شود.

البته دستگاه قضایی نیز از این امر مستثنی نبوده و می‌تواند از طریق ابزارهای نظارتی خود شامل سازمان بازرسی کل کشور و تمامی شعب دادسرا و محاکم خود، بدون سرو صدا و با مبارزه‌ای قاطع و عدم ترس از جوسازی و غوغا سالاری و رسیدگی‌های دقیق منصفانه و با حضور وکیل و حتی برگزاری جلسات علنی، برای همه طیف ها و احزاب و اشخاص عادی و یا سیاسی زمینه‌های خشکاندن فساد و بی عدالتی را فراهم آورد.

* کارشناس متخصص کنوانسیون مبارزه با فساد سازمان ملل متحد

انتهای پیام/*