اگر اصلاح‌طلبان دست روي دست بگذارند، از آن جمعيت 24 ميليون نفري، بعيد به نظر مي‌رسد در خوشبينانه‌ترين حالت بيشتر از 20 درصد آن جمعيت به فهرست نامزدهاي مورد تاييد اصلاح‌طلبان راي بدهند.

اصلاح‌طلبان با توجه به نزديک شدن انتخابات مجلس در اسفندماه بايد اقدامي را که ظرف 22 سال گذشته انجام مي‌دادند، عمل کنند. چون ظرف 22 سال گذشته به‌واسطه کاريزما و محبوبيتي که جريان اصلاحات و شخص رئيس دولت اصلاحات داشته توانسته‌اند از عوارض برنداشتن اين گام‌ها مصون بمانند. اما با توجه به عملکرد فراکسيون اميد و دولت دکتر روحاني که هر دو نيز به دعوت اصلاح‌طلبان مورد اقبال راي مردم قرار گرفتند، اصلاح‌طلبان آن محبوبيت و کاريزما را از دست داده‌اند.

هيچ کس بهتر از رئيس دولت اصلاحات متوجه از دست دادن اين محبوبيت نشده است. بنابراين اگراصلاح‌طلبان همچنان بخواهند همانند 22 سال گذشته دست روي دست بگذارند و صحبت‌ها و مواضع کلي همچون وفاق ملي و آشتي ملي را مطرح کنند و از سوي ديگر مسائلي همچون مذاکره با وزير کشور و شوراي نگهبان را مطرح کرده و با اين گونه سخنان و مواضع، خودشان را دلگرم کنند، از آن جمعيت 24 ميليون نفري که به دکتر روحاني راي دادند و در انتخابات مجلس دهم شرکت کرده بودند، بعيد به نظر مي‌رسد در خوشبينانه‌ترين حالت بيشتر از 20 درصد آن جمعيت به فهرست نامزدهاي مورد تاييد اصلاح‌طلبان در مراکز استان‌ها و شهرهاي بزرگ همچون تهران، مشهد، اصفهان، شيراز، تبريز، رشت و... راي بدهند.

هر چند در شهرستان‌هاي کوچک به دليل آنکه رقابت‌هاي قومي، قبيله‌اي و منطقه‌اي وجود دارد، مشارکت بالاتر خواهد بود و خيلي به فعاليت‌هاي اصلاح‌طلبان ربط ندارد. ضمن اينکه بيش از دو سوم کرسي‌هاي مجلس اينگونه است. اما در حوزه‌هاي بزرگتر اگر اصلاح‌طلبان گام‌هاي درستي برندارند با توجه به مسائل گفته شده موفق نخواهند بود. اما دو گامي که اصلاح‌طلبان 22 سال است که برنداشته و مي‌بايستي اين گام‌ها را بردارند، اين است که در گام اول بايد در جامعه به عنوان علمداران و پيشگامان سرسخت آزادي و دموکراسي شناخته شوند که در حال حاضر با اين عنوان شناخته نمي‌شوند. گام دوم تشکيلات است. اصلاح‌طلبان متاسفانه تشکيلات، انسجام، يکپارچگي و رهبري ندارند.

بنابراين نداشتن تشکل، سازماندهي و استراتژي که به عنوان يک جريان آزادي‌خواه و دموکراسي‌خواه در ايران شناخته شوند. در اين مدت به‌واسطه محبوبيت، به اصلاح‌طلبان صدمه و آسيب جدي وارد نشده، اما با توجه به آنکه عملکرد دولت روحاني و فراکسيون اميد موجب کاهش اين محبوبيت شده، به نظر مي‌رسد اگر اصلاح‌طلبان اين دو گام را برندارند، مردم به نامزدهاي اصلاح‌طلبان اقبال پيشين را نشان نخواهند داد. البته برداشتن اين گام‌ها و رفتن به اين سمت و سو به اين معنا نيست که محبوبيت اصلاح‌طلبان در حدود 6 ماه آينده سرجاي خود برمي‌گردد، خير! فقط از ضعيف‌تر شدن پايگاه اجتماعي و ريزش بيشتر حاميان اصلاح‌طلبان جلوگيري خواهد کرد.

*استاد دانشگاه

انتهای پیام/*