صبر هاشمی؛ نياز امروز
غلامعلی رجايی
اعتماد , 9 شهريور 1398 ساعت 7:09
آيت‌الله هاشمي نماد صبر بود و اگر براساس ادله و مدارك نيز به صورت تمام و كمال حق را با خود مي‌دانست بازهم سكوت پيشه مي‌كرد، بنابراين نگارنده معتقد است امروز تمام مسوولان نظام بيش از پيش به درك فلسفه صبر آيت‌الله هاشمي نيازمندند و بايد آن را به كار ببندند.
غروب پنجشنبه آيين نخستين سالگرد افتتاح خانه موزه آيت‌الله هاشمي‌رفسنجاني با حضور چهره‌ها و مسوولان در حسينيه جماران برگزار شد و هر يك از افراد از ديد خود به تشريح ويژگي‌هاي شخصيتي رييس اسبق مجمع تشخيص مصلحت نظام پرداختند ولي آنچه در ميان اظهارات آنان مشترك بود، تاكيد حاضران بر صبر آيت‌الله هاشمي بود.
امروز و با گذشت حدود سه سال از درگذشت آيت‌الله هاشمي به درستي گفته مي‌شود كه او ديگر يك شخصيت نيست بلكه به يك جريان فكري تبديل شده است؛ جرياني كه برخي اصرار دارند از آن تحت عنوان مكتب هاشمي نام ببرند. اينكه آن را جريان فكري آيت‌الله هاشمي بدانيم يا مكتب او، تفاوتي نمي‌كند ولي آنچه قابل تامل است، آن است كه برخي ويژگي‌هاي شخصيتي آيت‌الله هاشمي به گونه‌اي بود كه با درگذشت او بيش از پيش مشخص مي‌شود.
تا آنجا كه نگارنده از خلق و خوي آيت‌الله هاشمي ديده بود، او براي مسائل فرمول‌هاي مشخصي داشت. نخستين فرمول يا اصلي كه او همواره بدان پايبند بود، فداكاري براي انقلاب بود. مصداق اين موضوع را مي‌توان در گفته‌هاي آيت‌الله هاشمي خطاب به امام راحل درباره قبول قطعنامه 598 جست‌وجو كرد؛ موردي كه در جريان انتخابات سال 84 نيز اتفاق افتاد.
آيت‌الله هاشمي صراحتا اعتقاد داشت كه آراي او بيشتر بوده ولي حرفي نزد و سكوت پيشه كرد تا اختلاف و دعوايي در كشور اتفاق نيفتد. موضعي كه هنگام بازداشت مهدي هاشمي، فرزند خود نيز از آن كوتاه نيامد و بازهم سكوت پيشه كرد. موضع هاشمي همواره جلوگيري از ايجاد اختلاف و نزاع در درون نظام و بين مسوولان بود و تا پايان عمر خويش نيز از اين موضع كوتاه نيامد.
حال با علم به اين موضوع و روحيه آيت‌الله هاشمي، بد نيست نگاهي به اختلاف اخير بين روساي سابق و اسبق قوه قضاييه بيندازيم. آنان به عقيده نگارنده درحالي همه را متهم به عواملي چون ضعف علم، قدرت و شهرت‌طلبي كردند كه يكي بر مسند رياست مجمع تشخيص مصلحت نظام نشسته و ديگري دبيركلي جامعه مدرسين حوزه علميه قم را دراختيار دارد.
جايگاه رياست مجمع تشخيص جايگاهي است كه هنوز هم جامعه آن را با نام آيت‌الله هاشمي مي‌شناسد و چه نيكوست كه خلق و صبر او نيز همچنان در اين نهاد رواج داشته باشد. با اين حال بعد از اختلافات ايجاد شده بين روساي سابق و اسبق قوه قضاييه ديديدم كه بسياري از بزرگان توصيه به صبر كردند و اين يعني همچنان تفكر هاشمي بين مسوولان و عموم جامعه خريدار دارد.
آيت‌الله هاشمي خواهان تامين حداكثري منافع عموم جامعه بود و مصلحت ايران و نظام جمهوري اسلامي را ارجح بر مصلحت شخصي خويش مي‌دانست و از اين‌رو همواره توصيه به وحدت و پرهيز از ايجاد دو رنگي در نظام مي‌كرد.
آيت‌الله هاشمي نماد صبر بود و اگر براساس ادله و مدارك نيز به صورت تمام و كمال حق را با خود مي‌دانست بازهم سكوت پيشه مي‌كرد، بنابراين نگارنده معتقد است امروز تمام مسوولان نظام بيش از پيش به درك فلسفه صبر آيت‌الله هاشمي نيازمندند و بايد آن را به كار ببندند.
انتهای پیام/*
کد مطلب: 4095