فعلا فقط دیدن چند فیلم را در لیست اوقات فراغت‌تان قرار دهید؛ منشی همه کاره او، همشهری کین، پست، افشاگر، همه مردان رئیس‌جمهور و  چند مورد دیگر خب! احتمالا می‌خواهید بگویید که به ما چه ارتباطی دارد خودت ببین.

چند وقت قبل برای مصاحبه با یکی از بازیگران بافرهنگ و فرنگ‌رفته تماس گرفتم، می‌دانید در جواب درخواست مصاحبه‌ام چه گفت؟ این‌که به شرطی مصاحبه می‌کنم که تیتر یا عکس یک باشم. قطعا من با این شرایط حاضر به مصاحبه با او نشدم و قید مصاحبه را زدم. چند‌سال قبل یکی از اعضای اصلاح‌طلب شورا گفت‌وگویی با همکارم داشت، بعد از چند روز مصاحبه را ویرایش کرد؛ چند سوال و جواب حذف و چند سوال و جواب به آن اضافه شد. مصاحبه چاپ شد، بسیار هم شیک. همین چند روز قبل هم دوباره اتفاقی از همین دست برایم پیش آمد؛ با یکی از داوران برنامه پرچالش عصر جدید سر صحبت باز شد. گفتم وعده کنیم برای مصاحبه درباره این برنامه... چه بگوید خوب است؟ گفت پرونده‌اش را بسته‌ام، اصلا مصاحبه نمی‌کنم، حرف که باد هواست. خیر! شاید حرف برای شما باد هوا باشد، اما سوال، سوال است و اگر به آن پاسخ داده نشود دیگر سوال نیست، ابهامی است که در یک جلسه دانشگاهی تبدیل می‌شود به دلخوری‌های دانشجویان. بماند که برخی تلفن خبرنگار را پاسخ می‌دهند، حتی جوابش را هم می‌دهند، اما بعد می‌گویند این را ننویس آن را ننویس. می‌دانید بامزه چیست؟ این‌که در نشست‌های جشنواره فیلم فجر سوال خبرنگاران درباره چرایی ساخت یک فیلم سینمایی، دستمزدها و بودجه آن به تمسخر گرفته می‌شود... بنابراین سلام می‌کنم به آنهایی که در این روزها بیشتر از همیشه به قلم قسم می‌خوردند. سلام بر روز پیامک‌های تبریک و تبلیغاتی به خبرنگاران. سلام به آنهایی که به حق دسترسی آزاد به اطلاعات بر روی کاغذ اعتقاد دارند. سلام و درود به آنهایی که یادشان رفته دانستن حق مردم است و خبرنگاران نماینده  مردم در رسانه‌ها هستند. بعد هم لازم است بدانید که در این روزهای گل و بلبل نه‌تنها صنف درست و درمان نداریم که همچنان چند تن از همکاران‌مان در زندانند. اینها بماند اما اگر مقام مسئول و شخصیت سیاسی هستید یا مثلا یک چهره اجتماعی، فرهنگی، هنری و اقتصادی لطفا به این پیشنهاد فکر کنید. پیشنهادم اصلا درباره حقوق، مسکن، بیمه، بیمه تکمیلی، اضافه کاری و فراهم‌کردن امنیت شغلی و کلا مسائل مادی نیست... حتی نمی‌خواهم بنویسم کمی پاسخگوتر باشید، تلفن‌تان را جواب بدهید، تکذیب نکنید. فعلا فقط دیدن چند فیلم را در لیست اوقات فراغت‌تان قرار دهید؛ منشی همه کاره او، همشهری کین، پست، افشاگر، همه مردان رئیس‌جمهور و  چند مورد دیگر خب! احتمالا می‌خواهید بگویید که به ما چه ارتباطی دارد خودت ببین. بله البته اینها را در دانشکده‌های روزنامه‌نگاری و تحریریه‌ها به ما گفته‌اند ببینیم و دیدیم، اما وقتی شما مسئول  یا مثلا تبدیل به ستاره ‌شدید هیچ‌کس نگفت این فیلم‌ها را ببینید تا برای خبرنگار و رسانه تکلیف تعیین نکنید! پس لطفا برای روز خبرنگار پیامک نفرستید،  فیلم ببینید و برای ما هم چند ورق مسکن بفرستید.
*روزنامه نگار
انتهای پیام/*