مصرف پول ذخيره شده از حذف يارانه ثروتمندان، فقط و فقط در مسير افزايش سهم و سبد نيازمندان است نه پوشش بدهي هاي دولت در امور ديگر.

حرف اين است که ياراي نه گفتن به ثروتمندان را داشته باشيم. ثروتمنداني که گويي سير نمي شوند و هر چه هست و نيست، حق و سهم آنان است. دولتمردان و قانون نويسان و ناظران هم، آنچنان که بايد و شايد معنا و مفهوم عدالت را درک نکرده اند. گويي هدفمند قرار است به ثروتمندان يارانه بيشتري بدهيم!

حرف اين است که ياراي نه گفتن به ثروتمندان را داشته باشيم. ثروتمنداني که گويي سير نمي شوند و هر چه هست و نيست، حق و سهم آنان است. دولتمردان و قانون نويسان و ناظران هم، آنچنان که بايد و شايد معنا و مفهوم عدالت را درک نکرده اند. گويي هدفمند قرار است به ثروتمندان يارانه بيشتري بدهيم! به کساني که مصرف گرا هستند و مي خواهند از هر چيزي بيشتر داشته باشند يارانه بيشتري مي رسد و سهم کسي که کمترين مصرف از موارد مشمول يارانه را دارد عموما ناديده انگاشته مي شود.

جيب ثروتمندان پر از يارانه‌هايي است که بايد به فقرا مي رسيد اما حالا هم مستقيم و نقدي و هم غيرمستقيم و غير نقدي چندبار يارانه مي گيرند. يارانه اي که قرار بود ضعفا را ياري دهد، بي جهت به کساني مي رسد که مستحق دريافت آن نيستند. آري، نه تنها ثروتمندان و برخورداران، هيچ حقي براي دريافت يارانه ندارند و اين يارانه براي آنان نيست که صدالبته حق فقرا بايد از دارايي هاي آنان ستانده شود. «و في اموالهم حق معلوم للسائل و المحروم؛ و در اموال آنها حقي براي سائل و محروم بود» اين در جامعه‌ اسلامي بايد به عنوان يک فرهنگ درآيد و عموم مردم که دارا هستند و متقاضي حمايت نيستند، حق مابقي افراد را بپردازند؛ آن هم به عنوان حق آنها نه لطفي در حق آنان؛ اما فارغ از وظيفه آحاد مردم، قدر متيقن اين است که نهادهاي حاکميتي، اجرايي، تقنيني و نظارتي خود را مکلف به انجام اين اصل بدانند. 

امروز با عنايت به سيستم هاي يکپارچه و شفافيت ولو ناقص در احوال و اموال و املاک مي توانيم دست اغنيايي که بي نيازند از يارانه را کوتاه کنيم و سهم کساني که به آن نياز فوري دارند را بيشتر کنيم. بالاخره اين جراحي بايد انجام شود؛ مجلسي ها ادعا مي کنند قانونش را گذرانده اند و دولتي ها در اجراي اين قانون، کوتاهي مي کنند؛ اما قطعا هم اين دو نهاد و هم قوه قضائيه کم‌کاري و کوتاهي کرده اند که مسئله اي اينچنيني سال‌ها در صف اجراست.

يک نکته مهم ديگر در اين امر، مصرف پول ذخيره شده از حذف يارانه ثروتمندان، فقط و فقط در مسير افزايش سهم و سبد نيازمندان است نه پوشش بدهي هاي دولت در امور ديگر. مردم بايد به اين اعتماد برسند که آنچه از ماليات، يارانه، پول نفت و درآمدها يا صرفه جويي هاي ديگر حاصل مي شود، صرف خود مردم مي شود آن هم با اولويت دهي به اقشار آسيب پذير و نيازمند. روزي که خط بطلاني به اين تفکر که ثروتمندان، ثروتمندتر و فقرا فقيرتر مي شوند کشيده شود، سرمايه اجتماعي حاکميت رو به فزوني خواهد رفت و مردم بيش از پيش همراهي خود را با دستگاه هاي مختلف کشور نشان مي دهند.

انتهای پیام/*