ایران باید صفت «قوی»را ازآن خود کند و این امر میسر نمی‌شود مگر با کنار گذاشتن اختلافات و مدارای حداکثری.

چندین سال است که از پیچ تاریخی سخن گفته شده و در مطالبی از جمله «کنشگری در پیچ تاریخی»، «پیچیدگی‌های پیچ تاریخی امروز»، «جهان در انتظار یک اتفاق عظیم» و … در این خصوص قلم‌فرسایی کردم.

به‌علاوه از نظم نوین و هندسه جدیدی گفته‌ایم که در حال وقوع بوده و البته سرعت آن روزافزون است. حال برای جا نماندن از این تغییرات، مرعوب و منفعل نشدن در عصر جدید و نقش‌آفرینی و بروز و ظهور فعالانه باید با حفظ اصول و پایبندی به سنت‌های الهی که تبدیل و تحویل ندارد، در روش‌ها، کنش‌ها و واکنش‌ها نسبت به پدیده‌ها بازنگری کرد و به‌نوعی نرم‌افزارها را به‌روزرسانی کنیم.

پویایی و زنده بودن حکومت که بی‌شک وامدار اتصال و اتکاء به فقه است، یکی از علل مبقیه نظام اسلامی است کمااینکه از علل موجده آن هم هست.

حکومتی که می‌تواند پیوسته به لسان «همه مردم» با آنان سخن بگوید ولو چندین نسل در آن متولد شده و زیسته باشند، ماناست.

حکومتی که قدرت ترمیم داشته باشد، تثبیت می‌شود.

حکومتی که قدرت طرح‌ریزی‌های متنوع و تغییر تاکتیک و تکنیک دارد به پیروزی خواهد رسید.

حکومتی که اجازه مختلف‌بودن در سلیقه و حتی عقیده را به مردم می‌دهد تا مانع اختلافات اساسی و کینه‌ورزی شود، بر اساس حکمت و اصل دین، پیش می‌رود.

همه این‌ها محقق نشده و نمی‌شود مگر با راهبری یک فقیه جامع‌الشرایط که حجت و مایه احتجاج خداست با هر آن کس که سر تسلیم با امر خدا ندارد.

مقام معظم رهبری در سخنرانی روز عید فطر، نکات راهبردی و مهمی بیان فرمودند که برای رعایت اختصار متن، به دو مورد آن می‌پردازم.

یک. ایشان با صراحت و پشت بلندگو نهی از منکر کردند؛ اما نهی از چه منکری؟ منکری که این روزها شاید ام‌الخبائث و ریشه بسیاری از منکرهای دیگر است و آن چیزی جز اختلاف‌افکنی و پاشیدن بذر کینه بین مردم نیست که قطعا مطلوب دشمنان ایران اسلامی است.

رهبر معظم انقلاب فرمودند: «اوّل انقلاب که امام بزرگوار در کلمات نورانی خود به طور دائم بر روی وحدت مردم و اتّحاد مردم تکیه می‌کرد، مردم ما متّحد بوده‌اند و این اتّحاد در موارد بسیاری توانست راه‌ها دشوار و تنگه‌های سختی را برای مردم باز کند و راهگشای راه‌ها باشد؛ این اتّحاد باید حفظ بشود.

دشمن با اتّحاد ملّت ایران مخالف است؛ با یکپارچگی شما مخالف است؛ با یکدست بودن ملّت مخالف است. دشمن مایل است که مردم به خاطر عقاید و سلایق مختلف با هم بجنگند، با هم دعوا کنند.

در یک جامعه سلایق مختلفی هست، عقاید مختلفی هست، نگاه‌های مختلفی به مسائل هست؛ باشد، مانعی ندارد؛ همه در کنار هم زندگی کنند، با هم کار کنند، با هم مهربانی کنند؛ رأفتِ میان مردم، بایستی وسوسه‌های دشمن را برای بدبین کردن مردم به یکدیگر یا بدبین کردن مردم به مسئولان زحمت‌کش کشور باطل کند.»

تنازع به‌تعبیر قرآن، شوکت‌شکن و هیبت‌زداست؛ ایران اگر رسالت مهمی در این پیچ تاریخی و هندسه جدید و نظم نوین دارد، بی‌تردید باید صفت «قوی»را ازآن خود کند و این امر میسر نمی‌شود مگر با کنار گذاشتن اختلافات و مدارای حداکثری.

دو. رژیم صهیونیستی ضعیف‌تر شده و از آن‌سو فلسطین، قوی‌تر شده است؛ الان دیگر ضربه‌زدن به رژیم صهیونیستی، کافی و رضایت‌بخش نیست بلکه ریشه‌کنی این غده سرطانی مطلوب و محبوب آزادگان جهان است.

برای نیل به این مقصود باید حامیان ملت مظلوم فلسطین با تنش‌زدایی‌های حداکثری، خود را آنقدر قوی کنند که نه مستقیم و مباشرتا بلکه به‌صرف معاونت در این کار نیک، کار رژیم غاصب را یک سره نمایند؛ ان‌شاءالله. این توقع از تمام امت اسلامی و خصوصا ایران عزیز وجود دارد.

این دو راهبرد مهم و آرایش جدید یعنی کنار گذاشتن اختلافات داخلی چه در حوزه سلایق و چه حتی در حوزه عقاید از یک‌سو و تنش‌زدایی‌های بین‌المللی از سوی دیگر، فرصت ایفای نقش مطلوب‌تر را به ایران اسلامی در تغییرات سریع و گسترده دنیا خواهد داد.

باشد که همه، خود را مأموم این امام بدانیم و مشمول این فقرات نشویم که «المتقدم لهم مارق والمتأخر عنهم زاهق»؛ بلکه این فراز، شامل حال ما شود که «اللازم لهم لاحق».

*تحلیلگر مسائل سیاسی و روزنامه نگار/رسالت

انتهای پیام/*