وظيفه رسانه‌ها بود كه پيگير شوند و خبر خودكشي را منتشر كنند و طبعا در ادامه خبر نيز تحليل و چرايي آن در دستور كار قرار مي‌گرفت. ​​​​​​ از اين نوع اخبار در ايران بسيار است كه هيچ‌ يك در زمان خود در رسانه‌ها منتشر نمي‌شوند.

بخشي از گزارش دادستان درباره قتل خانم استاد، به وضعيت شخصيتي متهم اختصاص داده شده‌و درباره آقاي نجفي آورده است كه:
«پس از ازدواج دوم با مقتوله يك فقره اقدام به خودكشي ناموفق در هتل لاله با خوردن ۲۰ عدد قرص كلونازپام در سال 1397 مي‌كند كه به بيمارستان شهيد رجايي منتقل كه نجات پيدا مي‌كند كه انگيزه او همين مشكلات خانوادگي و شرايط جنجالي زندگي با مقتوله بوده است.»

قصد ورود به پرونده و ويژگي‌هاي شخصيتي ايشان را ندارم. ولي نكته مهم‌تري در اين ميان وجود دارد كه اهميت آن بيشتر است. آن طور كه در گزارش مزبور آمده، مي‌توان حدس زد كه حداقل 20 نفر از مساله خودكشي ايشان مطلع بوده‌اند. خانواده خود و همسرش و نيز مسوولان هتل و بيمارستان و نيز همكاران و دوستان نزديكش حتما از جزييات دقيق ماجرا اطلاع داشته‌اند.

بياييد فرض كنيم كه رسانه‌هاي كشور در وضعيت مناسبي بودند و در قيد و بند حكومت و سياست نبودند. در اين صورت خودكشي آقاي نجفي تيتر اول بسياري از رسانه‌ها مي‌شد. مگر ممكن است اين خبر از ديد رسانه‌هاي حرفه‌اي پنهان بماند يا مگر ممكن است هنگامي كه رسانه‌اي مطلع مي‌شود، به سادگي از كنار آن بگذرد؟ يا تيتر بزرگ و گزارش و خبر تكميلي درباره آن ننويسد؟ همچنان كه درباره خبر قتل نوشتند.

اين‌گونه اخبار خوراك مطبوعات و رسانه‌هاست. اتفاقا انتشار آن درباره آقاي نجفي، خبر زرد محسوب نمي‌شود. به نظر مي‌رسد كه اهميت اخلاقي، سياسي و اجتماعي اين خبر خيلي زياد بود و اگر منتشر مي‌شد، به احتمال فراوان قتل خانم استاد رخ نمي‌داد، زيرا زندگي آنان را در مسير ديگري قرار مي‌داد.

اگر اين خبر منتشر مي‌شد، آقاي نجفي مجبور بود بيرون از زندان درباره اينكه چرا چنين كاري را كرده توضيح دهد. فراموش نكنيم كه اهميت خودكشي به ويژه براي چنين اشخاصي كمتر از قتل ديگران نيست اگر بيشتر نباشد. ظاهرا خودكشي هم جدي بوده و چنين نيست كه صحنه‌سازي باشد. بنابراين اگر خبر خودكشي در زمان خودش منتشر شده بود بدون ترديد مساله در سطح عمومي مورد بحث و گفت‌وگو قرار مي‌گرفت و ...

به‌طور طبيعي خانم استاد هم مجبور مي‌شد وارد گفت‌وگو شود و به احتمال زياد اين ماجرا همان زمان مختومه مي‌شد و كار به قتل و جنايت و دادگاه امروز نمي‌رسيد. البته اين فقط يك ادعاست. ما نمي‌دانيم كه اگر اين خبر هم منتشر مي‌شد در نهايت و به‌طور حتم چه اتفاقي رخ مي‌داد، ولي در هر حال اين وظيفه رسانه‌ها بود كه پيگير شوند و خبر خودكشي را منتشر كنند و طبعا در ادامه خبر نيز تحليل و چرايي آن در دستور كار قرار مي‌گرفت. از اين نوع اخبار در ايران بسيار است كه هيچ‌ يك در زمان خود در رسانه‌ها منتشر نمي‌شوند. اخبار فسادهاي مالي، اخبار رفتارهاي غيرقانوني و اخبار مشابه فقط هنگامي منتشر مي‌شوند كه كار از كار گذشته و اثرگذاري رسانه در آن مورد به حداقل رسيده است. اين مشتي نمونه خروار است از وضعيت ناكارآمد نهاد رسانه در ايران.

انتهای پیام/*