تجربه ثابت کرده که اگر امید به اصلاح امور بالا برود، در نتیجه آن نشاط سیاسی و اعتماد عمومی هم بالا خواهد رفت و مشارکت در انتخاباتها افزایش پیدا خواهد کرد. در چنین وضعیتی اساساً اقبال جریان اصلاحطلب بلندتر از رقیبش خواهد شد. این یعنی رقابت میان دو جریان است که یک طرف امیدش به نیامدن مردم پای صندوقهای رای است و طرف دیگر تنها در سایه مشارکت بالای مردم میتواند حیات داشته باشد. ناگفته پیدا است که گذشته از همه مشکلات و گلایه ها، کدام جریان مردم باور است و کدام جریان مردم گریز!
امسال انتخاباتی در پیش داریم که ارزش راهبردی برای جمهوری اسلامی دارد. میزان حضور مردم در این انتخابات میتواند نقشی تعیینکننده در مناسبات ما در جهان داشته باشد. پس از جنگ اقتصادی-امنیتی آمریکا با ایران، این انتخابات میتواند نقشی راهبردی ایفا کند.
البته تحلیل آرایش انتخابات اکنون بسیار زود است. تا انتخابات زمان نسبتاً زیادی وجود دارد. سرعت تحولات بسیار بالا رفته است و به گمانم تا آن زمان تغییرات میدانی در پیش داریم. متغیرهای حاکم بر آرایش نهایی و چگونگی انتخاب مردم هنوز عیان نشده و از اکنون نمیتوان تصور دقیقی از انتخابات داشت. هرچند انباشت مشکلات جاری مردم و کشور اجازه تمرکز بر انتخابات و فکر کردن به این موضوع را نمیدهد اما تا به اکنون یک چیز روشن شده است؛ و آن اینکه یک جریان پیشاپیش خود را پیروز انتخابات فرض کرده و پیش از موعد سرودِ پیروزی نواخته است. این جریان تمام امیدش برای پیروزی، سرخوردگی مردم و مشارکت پایین آنان است. این جریان امید دارد در سایه مشارکت پایین، پیروز قاطع انتخابات شود؛ بهعبارتی این جریان توفیق خود را به نیامدن مردم در صحنه گره زده است. تجربه ثابت کرده که اگر امید به اصلاح امور بالا برود، در نتیجه آن نشاط سیاسی و اعتماد عمومی هم بالا خواهد رفت و مشارکت در انتخاباتها افزایش پیدا خواهد کرد. در چنین وضعیتی اساساً اقبال جریان اصلاحطلب بلندتر از رقیبش خواهد شد. این یعنی رقابت میان دو جریان است که یک طرف امیدش به نیامدن مردم پای صندوقهای رای است و طرف دیگر تنها در سایه مشارکت بالای مردم میتواند حیات داشته باشد. ناگفته پیدا است که گذشته از همه مشکلات و گلایه ها، کدام جریان مردم باور است و کدام جریان مردم گریز!
اما این انتخابات فارغ از نتیجه آن، برای نظام ارزش مضاعف دارد. این انتخابات اولین حضور مردم پس از «کارزار فشار حداکثری» جهت نابودی ایران است. پس از آن است که بزرگترین جنگ اقتصادی تاریخ را متحمل شده ایم. حضور مردم میتواند تمام رشته های ترامپ را پنبه کند و او را بر جای خود بنشاند. راستش تا کنون نیز عدم توفیق آمریکا در این جنگ محصول تابآوری، تحمل و صبوری مردم بوده است. یعنی بارِ این جنگ را مردم بر دوش کشیده اند و تا کنون آن‌ها بودند که ایستادگی کردند. مردم به درستی دریافتند که هدف ترامپ نابودی کلیتی به نام ایران است. لذا با وجود همه گلایه ها و مشکلات مقاومت کرده اند. به نظرم کمترین حق مردم این است که اکنون توقع داشته باشند حکومت و ما مسئولان نسبت به سلایق آنان احترام حداکثری قائل شویم. باید مقدمات حضور حداکثری آنان در انتخابات را فراهم کنیم. این امر زمانی محقق میشود که مردم حس کنند به سلایق آنان احترام گذاشته شده و دامنه انتخابهایشان وسیع شده است. از طرف دیگر حس کنند که صاحب «رأی موثر»اند! بدین معنا که جلوه و نتیجه انتخابهایشان را در نوع کشور داری مشاهده کنند. در این صورت میتوانیم منتظر حضور حداکثری مردم در انتخابات باشیم، انتخاباتی که نظام نگاهِ راهبردی به آن دارد.
انتهای پیام/*
دریافت صفحه با کد QR