نویسنده نه آن کاتب گوش به فرمان، که پرنده‌ای مشتاق پرواز شد و نوشتن به عنوان بخشی از سواد لازم و حق عمومی گسترش یافت.

دیروز روز قلم بود و هفته دوم تیرماه هم جشن تیرگان است و یادبود اسطوره‌ میهن‌، آرش کمانگیر
در توضیح آمده است تیرگان یکی از جشن‌های ایرانی در تیرروز از تیرماه برابر با ۱۳ تیر در گاه‌شماری ایرانی برگزار می‌شود. این جشن در گرامیداشت تیشتر (ستاره‌ باران‌آور در فرهنگ ایرانی) است و بنا به سنت در روز تیر (روز سیزدهم) از ماه تیر انجام می‌پذیرد. در تاریخ کهن تیرگان روز کمان‌کشیدن آرش کمانگیر و پرتاب تیر از فراز البرز است. همچنین جشن تیرگان به روایت ابوریحان بیرونی در «آثارالباقیه»، روز بزرگداشت مقام نویسندگان در ایران باستان بوده ‌است. سه مفهوم سترگ و نام‌های بزرگ آرش و دماوند و قلم با زادروز داستان‌نویسان اثرگذار تیرماهی، هماهنگ برای یادآوری اهمیت نوشتن، داستان، ادبیات و روایت هستند.
گرچه در تمدن‌های کهن نوشتن کارویژه‌ای در زیر چتر نهاد قدرت بود، اما در سده‌های میانی به منزله‌ کنش آزادیبخش تعریف شد. نوشتن در سایه‌ نهاد قدرت در دوران کهن، که سراسر شرح فتوحات و منزلت و ابهت بود، در سده‌های تحول به روشی برای دستیابی به برابری تعالی تبدیل شد. نویسنده نه آن کاتب گوش به فرمان، که پرنده‌ای مشتاق پرواز شد و نوشتن به عنوان بخشی از سواد لازم و حق عمومی گسترش یافت. نوشتن و خواندن پنجره‌ای پیش روی مردمان گشود و روشنایی آگاهی «پرسش» و آفرینش را به پیش برد. داستان‌های آرزویی، تجربه‌های زیسته، روایت سرگذشت‌های مردمان معمولی و واژه‌ها به آدمی هزاران بار زندگی در یک زمان را پیشکش کرده‌اند.
نوشتنِ نویسنده به طبقه‌ای جان داد و این بخش از جامعه را به فراز بام‌های جهان برد تا فراتر از اکنون و دورتر از امروز را بدانند، خیال کنند و بنویسند. نویسنده با قلم، کاری همچون آرش و کما‌نش انجام داد. چنان که آرش کمانگیر جان بر سر این حماسه نهاد، نویسندگان ایران هم با قلم خویش حماسه آفریده‌اند. داستان‌ها روایت‌های مگو را از تاریکی به‌ در‌آوردند. از شادی‌ها و دلزدگی‌ها نوشتند، و جهان پیش روی شهروندان راستین پیش رو آمد.
گناه توست اگر وقتی بنالد ناشکیبایی
ندانستی که چون آتش دراندازی دخان آید
قلم خاصیتی دارد که سر تا سینه بشکافی
دگربارش بفرمایی به فرق سر دوان آید
«سعدی»
*عضو شورای شهر تهران
انتهای پیام/*