جشنواره عمار در طول سال به وسیله شبکه گسترده‌ای از فعالان فرهنگی که در سراسر کشور ایجاد کرده، در حال فعالیت است و آثار نمایش داده شده در رویداد سالانه جشنواره، در طول سال در مساجد، مراکز فرهنگی و فضای مجازی به نمایش در می‌آید.

دوازدهمین جشنواره مردمی فیلم «عمار» در آخرین روز هفته گذشته، در مراسمی با حضور گروه زیادی از هنرمندان و فعالان فرهنگی جبهه انقلاب، کار خود را با معرفی برگزیدگان این جشنواره در بخش‌های مختلف آن به پایان برد و پرونده دوازدهمین دوره جشنواره تا سال آینده بسته شد.

اما شاید فعل بسته شدن برای جشنواره عمار فعل درستی نباشد. شاید این رویداد به شکل متمرکز تمام شود اما عمار در طول سال، فعال و پویا بوده و جشنواره‌ای است که به یک رویداد منتهی نمی‌شود. عمار یک روند است، نه یک رویداد. بگذارید در این باره توضیحی بدهیم.

جشنواره عمار در طول سال به وسیله شبکه گسترده‌ای از فعالان فرهنگی که در سراسر کشور ایجاد کرده، در حال فعالیت است و آثار نمایش داده شده در رویداد سالانه جشنواره، در طول سال در مساجد، مراکز فرهنگی و فضای مجازی به نمایش در می‌آید.

این مسأله باعث شده ما امروز با یک جریان فرهنگی گسترده و بدون توقف روبه‌رو باشیم که توانسته بسیاری از خلأهای موجود در عرصه فرهنگ و هنر را پوشش دهد. عمار با این نگاه شروع به کار کرده است که بتواند جای خالی بسیاری را که در عرصه تولید، توزیع و آموزش در فرهنگ و هنر کشور وجود دارد، پوشش دهد.

این خلأها، نتیجه ساختار بیماری است که در عرصه فرهنگی ما وجود دارد. ساختاری متمرکز، مرکزگرا و بی‌توجه به واقعیت‌های اجتماعی و فرهنگی کشور. ساختاری که در آن تنها گروه اندکی از مردم دیده می‌شوند، تنها گروه اندکی از مردم به حساب می‌آیند و به نیازهای فرهنگی آنان پاسخ داده می‌شود.

آمارهای افرادی که در سال از محصولات فرهنگی کشور بهره‌مند می‌شوند، به شکل تأسف‌آوری نشان می‌دهد بیشتر مردم به این محصولات بی‌اعتنا هستند. این بی‌اعتنایی، هم نتیجه توزیع نشدن عادلانه امکانات در سطح کشور و هم نتیجه دوربودن محتوای بسیاری از این محصولات با نیازهای مردم است.

مردم آنچه را می‌خواهند در بسیاری از فیلم‌ها، نمایش‌ها، کتاب‌ها و آثار موسیقی نمی‌بینند و این محصولات را با آنچه در زندگی روزمره آنان جاری و ساری است، بیگانه می‌بینند و به همین دلیل بخش بزرگی از آنان، خود را از بهره‌مندی از این محصولات فرهنگی، هنری و رسانه‌ای بی‌نیاز می‌بینند.

بخشی از این محصولات هم که با ارزش‌ها و نیازهای مردم همراه و هماهنگ است، در چرخه ناسالم و ناعادلانه توزیع، به‌خوبی به دست مردم نمی‌رسد. عمار سعی دارد این چرخه معیوب را بشکند.

هم محصولاتی باکیفیت، هم‌راستا با ارزش‌های ملی و دینی تولید کند و هم آنها را به شکلی گسترده و عادلانه به دست مردم برساند. البته هنوز تا رسیدن به این آرمان، راه درازی در پیش روست اما مسیر روشن و امیدوارکننده است. 

انتهای پیام/*