استراتژی اصلی ما در مقابل دشمن، مقاومت حداکثری، اعتمادسازی، کاهش سطح مطالبات و توقعات، درک شرایط و طراحی نقشه عبور از این بحران می‌باشد.

بررسی مواضع و رفتارشناسی ترامپ و باند او حاکی از طراحی و برنامه‌ریزی گسترده جهت شکستن مرزهای غرور، غیرت و مقاومت ملی ایرانیان می‌باشد. مطالعه مجموعه اقدامات دشمن بیانگر اتخاذ سه استراتژی همزمان از سوی آنان می‌باشد: استراتژی اول، اعمال تحریم و فشار حداکثری اقتصادی با هدف صادرات صفر نفت و بستن گذرگاه‌های ورود کالا، ارز و نیازهای عمومی مردم می‌باشد.

هدف از این استراتژی، تئوری به‌ستوه‌آمدگی اجتماعی است، یعنی فشار حداکثر به تولید، معیشت و سفره مردم به‌نحوی که بتواند در افکار عمومی، ذهنیت ناکارآمدی دولت را القا نماید. استراتژی دوم، فشار حداکثر سیاسی به دولت‌های جهان برای عدم ارتباط و تعامل با دولت به‌منظور انزوای سیاسی ایران می‌باشد. باند ترامپ برای تحقق این هدف، با حداکثر ظرفیت ممکن، همه کشورهای مرتبط با ایران را تحت فشار قرار داده و سعی دارد هزینه ارتباط سیاسی با ایران را برای آنها سنگین جلوه دهد. حضور وزیر خارجه امریکا در عراق و کشورهای همسایه نمونه‌ای روشن از پیگیری این استراتژی می‌باشد. استراتژی سوم، تشدید عملیات روانی داخلی برای انفعال افکار عمومی، ایجاد یأس و ناامیدی و تشدید نگرانی روانی در مردم نسبت به احتمال بروز جنگ می‌باشد. در این مرحله، هدف اساسی دشمن، فشار حداکثری روانی، گسترش شایعه و تخریب رهبران سیاسی با هدف ایجاد شورش و برانگیختگی احساسات عمومی می‌باشد. رفتار شتابزده و غیر عقلانی دشمن بیانگر فقدان استراتژی مشخص، توانایی و آمادگی لازم برای یک جنگ فراگیر با نظام اسلامی می‌باشد که نتیجه چنین جنگی چیزی جز بروز آشفتگی و نابسامانی در خلیج فارس و خاورمیانه نخواهد بود. دلیل این ادعا، پیشنهاد مذاکره از سوی ترامپ در عین فشار و تهدید می‌باشد. در چنین شرایطی، چند الزام اساسی جهت انفعال دشمن و عبور از بحران ضروری می‌باشد:  1. تقویت انسجام، وفاق، همدلی و همگرایی همه احزاب، اقطاب سیاسی، جناح‌ها، گروه‌های ذی‌نفوذ، اقوام و در یک کلمه ملت ایران     2. ایجاد باور ملی به مقاومت همه‌جانبه در مقابل مطالبات غیرعقلانی و غیر انسانی دشمن. از آنجا که دشمن به‌دنبال سازوکار ایجاد یأس و ناامیدی در افکار عمومی داخل و در نتیجه ایجاد شورش یا خیزش اجتماعی می‌باشد، عقلانیت، منافع ملی، تدبیر و دوراندیشی حکم می‌کند که نظام، دولت، نخبگان، اصحاب رسانه و قلم باید سازوکار مقابله روانی با دشمن را تبیین و ترسیم نمایند.    3. تقویت اعتماد میان دولت و ملت از طریق کارآمدی و اعتمادسازی حداکثری.
بی‌تردید، استراتژی اصلی ما در مقابل دشمن، مقاومت حداکثری، اعتمادسازی، کاهش سطح مطالبات و توقعات، درک شرایط و طراحی نقشه عبور از این بحران می‌باشد. برای این منظور، نظام و دولت و در رأس آنها رهبری معظم و رئیس محترم جمهور با تمامی ظرفیت ملی در این شرایط حساس بسیج شده‌اند تا بتوانند از این بحران ملی و منطقه‌ای عبور کنند. از این منظر، باید توجه داشت که تخریب دولت در این کارزار سخت در حقیقت بازی در زمین دشمن می‌باشد. رمز عبور از این بحران، وفاق و انسجام ملی زیر چتر رهبری، تقویت رابطه
دولت ـ ملت، خنثی‌سازی فضای شایعه و تخریب افکار عمومی، پرهیز از حاشیه‌ها و مناقشات بی‌حاصل می‌باشد و در یک کلمه، همصدایی ملی برای تضمین بقای نظام و تداوم حیات ملی می‌باشد.
انتهای پیام /*
*استاد دانشگاه