دو چیز در زندگی انسان‌ها اصل و مهمتر از همه چیز است؛ یکی «سلامتی» و دیگری «امنیت». بیماری کرونا به خاطر شیوع سریع آن، هر دو عنصر «امنیت» و «سلامتی» را به خطر انداخته است.

اگر چه انسان‌ها در طول تاریخ چنین اتفاقاتی را به دفعات تجربه کرده‌اند اما اتفاق اخیر به دلایلی منحصر به فرد بود. برای مثال در آغاز قرن بیستم (صد و سه سال پیش) شاهد وقوع آنفلوانزای موسوم به اسپانیایی بودیم که باعث کشته شدن صد میلیون نفر از جمعیت دو میلیاردی (آن مقطع) جهان شد که در نوع خود فاجعه بوده و حیرت آور است، اما امروزه بیماری کرونا به‌خاطر رشد آگاهی انسان‌ها، تشخیص زودهنگام ویروس، شناسایی شیوه سرایت آن، اطلاع‌رسانی و پیشگیری بموقع با وجود هشت میلیارد نفر جمعیت در جهان کشته‌های این‌ بیماری مهلک به مراتب کمتر از آنفلوانزای اسپانیایی بوده و کل کشته‌ها در جهان با گذشت قریب به یکسال و نیم، به سه و نیم میلیون نفر هم نرسیده است.

این امر نشان دهنده رشد علم پزشکی و سایر دانش‌های بشری طی یک قرن اخیر است. با این مقدمه به سراغ موضوع یادداشت می‌رویم.

اصولاً دو چیز در زندگی انسان‌ها اصل و مهمتر از همه چیز است؛ یکی «سلامتی» و دیگری «امنیت». این دو اگر در جامعه‌ای نباشند حتماً مردمانش نابود خواهند شد، اما حتی اگر یکی از این دو آسیب ببیند باز هم جامعه نرمال و با نشاطی نخواهیم داشت.

بیماری کرونا به خاطر شیوع سریع آن، هر دو عنصر «امنیت» و «سلامتی» را به خطر انداخته است. امروزه ما هم نگران سلامتی خود و هم‌ اطرافیان و هم نگران امنیت جامعه به خاطر کسادی اقتصاد و افزایش بیکاری هستیم. اینکه مبادا بیکاری باعث شود جرایم زیاد شده و امنیت جامعه به‌خطر بیفتد.

اگر از این‌ منظر به جامعه و انسان‌هایش نگاه کنیم «واکسیناسیون» در کوتاه مدت سلامتی و در درازمدت در بهبود امنیت جامعه مؤثر خواهد بود. واکسینه کردن افراد و تضمین سلامت آنان موجب افزایش ارتباط و حضور اجتماعی، رونق کسب و کار، بالا رفتن کیفیت آموزش در مدارس و دانشگاه‌ها می‌شود.

*جامعه شناس

انتهای پیام/*