چین و ایران با وجود تفاوت‌های نظام، فرهنگ و مسیر توسعه، مورد احترام یکدیگر بوده و از منافع اصلی یکدیگر محافظت کرده و روحیه جوانمردی و صلح را در قبال یکدیگر ادا کرده‌اند.

در ماه مارس سال‌جاری، چین با برگزاری موفقیت‌آمیز دومین اجلاس سیزدهمین دوره کنگره ملی خلق و دومین اجلاس سیزدهمین دوره کنفرانس مشورت سیاسی، چشم‌انداز توسعه داخلی و روابط خارجی چین را طرح‌ریزی کرد. در این «دو اجلاس» اشاره شد که سال ۲۰۱۸ تولید ناخالص داخلی چین با رشد ۶/۶ درصد به ۹۰ هزار میلیارد یوان رسیده و تعیین شد که رشد تولید ناخالص داخلی چین در سال ۲۰۱۹ بین ۶ تا ۶/۵ درصد، میزان افزایش اشتغال در شهرها بیش از ۱۱ میلیون نفر و نرخ بیکاری شهرها حدوداً ۵/۵ درصد، افزایش قیمت مصرف‌کننده حدوداً ۳ درصد باشد. همچنین در این «دو اجلاس» مشخص شد، سیاست خارجی چین با اجرای افکار دیپلماسی شی جین پینگ و پایبندی به مسیر توسعه صلح‌آمیز، اجرای اندیشه همکاری برد-برد، حفظ نظام بین‌المللی کنونی و تقبل مسئولیت‌های بیشتر بین‌المللی، سهم بیشتری برای حفظ صلح جهانی و ترویج پیشرفت انسانیت ادا می‌کند. افکار دیپلماسی شی جین پینگ محور و راهنمای اصلی سیاست خارجی چین است که شامل نکات مهم زیر است:
اول، ساخت جامعه انسانی با سرنوشت مشترک. سرنوشت همه کشورها به هم مرتبط بوده و منافع مشترک دارند. در برابر چالش‌های جهانی مانند تروریسم و تغییرات آب و هوایی، هیچ کشوری نمی‌تواند از آن مصون باشد. همه کشورها باید با همدلی و همکاری، از طریق برقراری روابط بین‌المللی نوین با ایده‌های احترام متقابل، انصاف و عدالت، همکاری برد-برد، یک جهان با صلح پایدار، امنیت فراگیر، رونق مشترک، گشایش و جوانمردی، پاکی و زیبایی را ایجاد نمایند.
دوم، ایجاد روابط مشارکت جهانی. روابط مشارکت مناسب با جریان جهانی شدن، برتری روابط با کشورهای سنتی با ویژگی اتحاد و تعهد، به‌عنوان راه ایجاد روابط بین‌المللی نوین به شمار می‌رود. محور روابط مشارکت «همکاری به‌جای تقابل» و «برد-برد به‌جای انحصار» می‌باشد و همکاری مشترک‌المنافعی را دنبال می‌کند که سود دیگران را نیز در نظر می‌گیرد. چین تلاش می‌کند تا شبکه روابط مشارکت جهانی جامع، چندجانبه و چند بعدی را ایجاد نماید.
سوم، پایبندی به چند جانبه‌گرایی انصاف و عدالت. همان‌طور که شاعر ایرانی فرمود «مملکت از عدل بُوَد پایدار، کار تو از عدل گیرد قرار». این تفکر بسیار شبیه ایده سنتی چینی است. ما باید سیستم مدیریت جهانی را اصلاح کرده، ایجاد دموکراسی و قانون‌سالاری در روابط بین‌المللی را دنبال کرده، از نقش مثبت سازمان ملل متحد حمایت کرده، نمایندگی و حضور کشورهای در حال توسعه در امور بین‌الملل را ارتقا دهیم تا یک سیستم مدیریت جهانی شکل گیرد که موجب تعادل بیشتر و منعکس‌کننده اراده و منافع اکثر کشورها باشد. همچنین با حمایت‌گرایی و یک جانبه‌گرایی مخالفت می‌نماییم.
چهارم، همکاری مشترک در چارچوب «یک کمربند و یک جاده»(Belt and Road). ابتکار «یک کمربند و یک جاده» که جناب آقای شی جین پینگ رئیس محترم جمهوری خلق چین مطرح کرده‌اند، طرح کلی چین برای گشایش و همکاری با کشورهای خارجی است. این ابتکار با تقویت هماهنگی سیاست‌ها، اتصال تأسیسات، تسهیل تجارت، همگرایی مالی، تبادلات مردمی کشورها، با اصول رایزنی و ساخت و بهره‌برداری مشترک، فرصت توسعه همزمان را به اشتراک گذاشته وچشم‌انداز توسعه مشترک را محقق ساخته است.
پنجم، پیشرفت در مسیر توسعه صلح‌آمیز. چین به سیاست خارجی صلح‌آمیز و مستقل پایبند است و همواره از مسیر توسعه صلح‌آمیز و راهبردهای درهای باز و منافع متقابل و برد-برد پیروی می‌نماید. چین به طور جدی از نظام، ارزش‌ها و منافع خود حفاظت می‌کند و به انتخاب مستقل مسیرهای توسعه و نظام‌های اجتماعی کشورهای دیگر احترام می‌گذارد.
ایجاد صلح نیاز به احترام متقابل داشته و توسعه مستلزم همکاری برد-برد است. چین به مسیر توسعه صلح‌آمیز پایبند است و انتظار دارد کشورهای دیگر نیز از مسیر توسعه صلح‌آمیز پیروی کنند. در سال‌های اخیر، مسئولان چین و ایران تبادلات نزدیک داشته‎اند، روابط دوجانبه تا حد زیادی توسعه یافته است و سهم مهم خود را برای حفظ صلح، ثبات و توسعه مشترک منطقه‌ای ایفا کرده‌اند. چین و ایران با وجود تفاوت‌های نظام، فرهنگ و مسیر توسعه، مورد احترام یکدیگر بوده و از منافع اصلی یکدیگر محافظت کرده و روحیه جوانمردی و صلح را در قبال یکدیگر ادا کرده‌اند. ایران به‌عنوان کشوری مهم در مسیر جاده ابریشم قدیمی، امروز سومین شریک مهم تجاری چین در خاورمیانه و هفتمین منبع بزرگ واردات نفت خام چین در جهان است. چین نیز بزرگترین شریک تجاری ایران و بزرگ‌ترین بازار صادرات نفت و غیر نفتی ایران است. با هر گونه تغییر در اوضاع موجود بین‌المللی همواره به آینده درخشان روابط چین و ایران اطمینان کامل دارم. 

*سفیر جمهوری خلق چین در ایران