کاش مسئولان ما بدانند در شرایطی که دشمن دارو را برای مردم ما تحریم کرده ‌اما فضای مجازی ما را تحریم نمی‌کند یا کشوری همچون آمریکا با همه ادعاها تحمل یک نرم‌افزار و پیام‌رسان چینی را ندارد، عرصه جنگ مجازی جدی است و با تأسی به فرماندهان و رزمندگان دوران دفاع مقدس در این جنگ تحمیلی مجازی هم برای شکست دشمن تلاش کنند.

چهل سال از آغاز جنگ تحمیلی دشمن علیه کشورمان و تجلی دفاع مقدس مردم و مخصوصاً جوانان این آب و خاک می‌گذرد.

جنگی که برای به زانو درآوردن انقلاب اسلامی در اولین سال‌های تشکیل نظام جمهوری اسلامی ایران به راه افتاد اما با رشادت بی‌نظیر رزمندگان غیور و از جان گذشته و پشتیبانی مردم انقلابی میهن‌مان تبدیل به سند افتخار و برگ زرین ماندگار در تاریخ این سرزمین شد.

البته ناکامی ‌عبرت‌آموز دشمنان در شکست از جمهوری اسلامی در میدان جنگ نظامی، پایان جنگ و خصومت علیه کشورمان نبود.

سال‌هاست که دشمنان این ملت و کشور انواع خباثت‌ها و دشمنی‌ها را در عرصه‌های مختلف به کار گرفته‌اند. تشدید جنگ اقتصادی که در همان سال‌های نخست پیروزی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس آغاز شده بود یکی از راهبردهای دشمن
علیه جمهوری اسلامی بود که این عرصه رویارویی همچنان و با شدت بیشتری ادامه دارد.

اما یکی از محورهای مهم و اساسی دشمن علیه کشورمان به‌ویژه بعد از پایان جنگ تحمیلی 8 ساله، عرصه جنگ فرهنگی بود. دشمنان که سیلی سختی از جوانان مجاهد و باغیرت این مرز و بوم خورده بودند پس از جنگ نظامی، تهاجم فرهنگی پرحجم برای اثرگذاری بر جوانان این کشور و تغییر فرهنگ انسان‌ساز انقلاب اسلامی را در دستور کار خود قرار دادند.

پیچیدگی و مختصات جنگ فرهنگی به نوعی بود که حتی بسیاری از مسئولان کشور نیز نسبت به درک ابعاد و جدیت آن دچار غفلت شدند تا آنجا که رهبر معظم انقلاب
در همان سال‌های نخست بعد از جنگ تحمیلی با تعبیر کلیدی و پُرمغز
«شبیخون فرهنگی» تلنگری جدی به همه زدند.

اما چرا ایشان از تعبیر شبیخون برای جنگ دشمن در عرصه فرهنگی نام بردند؟ علت آن بود که جنگ فرهنگی دشمن برخلاف جنگ رودررو، بی‌صدا، بدون جلب توجه و مخفیانه بود و  هنوز هم هست و بسیاری از افراد زمانی متوجه آن می‌شوند که در یک یا چند زمینه مهم ضربه سختی به کشور در حوزه فرهنگ و انحراف فکری و اخلاقی جامعه وارد شده باشد.

به عبارتی خمپاره‌ها و موشک‌های این جنگ در وهله اول صدا و هشداری ندارند بلکه زمانی متوجه آنها می‌شویم که حجم تخریب انفجارشان را ببینیم.

آثار جنگ دشمن در جبهه جدید و وسیع فرهنگی نیز کم‌کم در جامعه ما نمایان شد و به مرور شاهد تغییراتی در این عرصه در بین طیف‌هایی از جوانان، خانواده‌ها، هنرمندان، سینماگران و... بودیم که بسیاری از این تغییرات متأسفانه با وجود هشدارهای متعدد دلسوزان و در راس همه رهبر معظم انقلاب در سایه غفلت و کم‌کاری مسئولان و متولیان امر همچنان ادامه دارد.

در این میدان نیز البته جوانان انقلابی بیکار و منفعل ننشستند و همچنان که در دوران دفاع مقدس غیرتمندانه به مقابله با دشمن رفتند، در عرصه فرهنگی نیز ورود پیدا کرده و اثرات مثبتی در خنثی کردن توطئه‌های فرهنگی دشمن به جا گذاشته‌اند اما متأسفانه غفلت در رده‌های اجرایی و حوزه‌های کاری مسئولان این عرصه‌ها از یک‌سو و گستردگی میدان نبرد فرهنگی و حجم گسترده آتش دشمن از سوی دیگر، کار را دشوار کرده است.

اما آن روز که رهبر حکیم انقلاب اسلامی به درستی و با تیزبینی نسبت به شبیخون فرهنگی دشمن هشدار می‌دادند ادوات دشمن در میدان نبرد فرهنگی به اندازه امروز گسترده نبود.

اگر یک روز برخی کتاب‌ها و آثار مکتوب و تصویری یا به ظاهر هنری مصداق جنگ فرهنگی بود، در ادامه شبکه‌های متعدد ماهواره‌ای فارسی‌زبان وارد میدان شدند و در سال‌های اخیر با شکل‌گیری و گسترش فضای مجازی عرصه جنگ فرهنگی به درگیری تن‌به‌تن و رودررو کشیده شده است.

ناگفته پیداست که جنبه‌های مثبت فضای مجازی قابل کتمان نیست و امروزه همه ما نیز در بستر این فضا مشغول فعالیت هستیم اما از سوی دیگر آثار مخرب این شمشیر دولبه و قدرت تخریب این سلاح کاربردی در دست دشمن در عرصه پیشبرد اهداف خصمانه‌اش نیز قابل کتمان نیست.

فضای مجازی که می‌تواند یک امکان و فرصت برای استفاده سازنده باشد این سال‌ها و روزها به یک ابزار مطلوب در دست دشمن برای تاختن در عرصه جنگ فرهنگی تبدیل شده است.

البته منظور این نیست که فضای مجازی در دنیا طراحی شده تا تنها علیه ایران به کار برده شود بلکه منظور این است که فضای مجازی با همه جنبه‌های مثبت و موثری که می‌توان برای آن متصور بود امروزه تبدیل به ابزاری برای اثرگذاری منفی فرهنگی و اجتماعی شده است و چون این زمین و عرصه به دلایل مختلف از جمله ابداع و سرمایه‌گذاری پُرحجم و تشکیل اتاق فکرهای شبیه اتاق فکرهای رویارویی نظامی و سایر مولفه‌ها، بیشتر در اختیار کسانی است که وجود کشوری مستقل، با فرهنگ غنی و انسان‌ساز و الگوپَرور همچون جمهوری اسلامی ایران را برنمی‌تابند، کشورمان به یکی از اهداف اصلی جنگ دشمن در عرصه فضای مجازی تبدیل شده است.

تولیدات پرحجم محتواهای ضد فرهنگی و ضد اخلاقی برای به انحراف کشاندن جوانان و جامعه، شبهه‌افکنی پُردامنه برای دور کردن جوانان از فرهنگ غنی اسلام و انقلاب اسلامی، زیر سؤال بردن و خدشه به ارزش‌هایی همچون حجاب، خانواده، ازدواج، فرزندآوری، تخطئه دستاوردهای مهم و اساسی نظام جمهوری اسلامی، جابه‌جایی اولویت‌ها در ذهن‌ها، پمپاژ شایعات متعدد و القای ناامیدی و ایجاد یأس در جامعه، تلاش برای تحریک و ایجاد آشوب و دامن ‌زدن به آن و موضوعات مختلف دیگر تنها بخشی از فعالیت غیرقابل انکار دشمن در عرصه جنگ فرهنگی علیه کشورمان در بستر فضای مجازی رها شده با اهدافی حتی تا سطح براندازی است.

گام اول برای پیروزی در عرصه نبرد و جنگ، اعتقاد و باور به وقوع آن است، اما متأسفانه امروزه برخلاف دوران دفاع مقدس بسیاری از مسئولان به‌ویژه در حوزه فضای مجازی با خوش‌خیالی یا غفلت و ان‌شاءالله نه چیز دیگری! ظاهراً اعتقاد راسخی به هجمه دشمن در جبهه مجازی و فرهنگی ندارند چرا که اگر به این باور رسیده بودند رفتار و نحوه مدیریت آنها تغییر می‌کرد.

امروز می‌توان با شبیه‌سازی جنگ مجازی دشمن و جنگ تحمیلی 8 ساله همان فرمول و راز شکست‌ناپذیری رزمندگانمان را به کار بست. می‌توان با همت و تلاش، سرزمین مجازی به‌ اشغال درآمده توسط دشمن را همچون خرمشهر آزاد کرد، اگر اراده و روحیه مسئولان فضای مجازی ما همچون «همت»‌ها و «باکری»‌ها و سایر فرماندهان دوران دفاع مقدس باشد.

اتکا به توان داخلی و تلاش برای تقویت آن در اوج تحریم‌ها، به‌کارگیری نخبگان در مسئولیت‌های مهم، اطمینان به جوانان خلاق و باانگیزه، گوش سپردن به فرمان رهبر و باور به پیروزی در کنار ایمان راسخ و توکل به خدا را می‌توان از جمله مهم‌ترین علت‌های شکست‌ناپذیری و به عبارتی پیروزی رزمندگانمان در جنگ تحمیلی 8 ساله دانست که اگر امروز در هر عرصه‌ای اعم از اقتصادی، فرهنگی و همین جنگ مخرب مجازی به کار گرفته شود، شکست و تسلیم در برابر دشمن معنی نخواهد داشت.

اما متأسفانه نگاهی به عملکرد برخی از مسئولان فضای مجازی کشور در سال‌های اخیر نشان‌دهنده باور آنها به حضور در میدان نبرد نیست. کم‌کاری و تعلل در عمل به وظیفه در بین این مسئولان هیچ سنخیتی با مختصات یک فرمانده جنگی ندارد.

 در دوران دفاع مقدس رزمندگان غیور ما وقتی امر رهبر خود مبنی بر اینکه
«حصر آبادان باید شکسته شود» را شنیدند، تا پای جان ایستادگی کردند تا این امر محقق شود. اکنون سال‌هاست رهبر انقلاب با هوشیاری امر به تکمیل شبکه ملی اطلاعات برای در امان ماندن کشور از آسیب‌های مجازی تدارک دیده شده توسط دشمن داده‌اند؛ اما آیا سرعت و همت مسئولان فضای مجازی در شکستن حصر مجازی و بیرون آمدن از زمین انحصاری دشمن در فضای مجازی شباهتی به فرماندهان و رزمندگان فاتح خرمشهر و شکننده حصر آبادان دارد؟

همین چند روز قبل بود که رهبر انقلاب برای بار چندم از تحقق پیدا نکردن و عقب‌ماندگی در سرعت تشکیل اجزای شبکه ملی اطلاعات گلایه کردند.

متأسفانه شورای‌ عالی فضای مجازی، وزارت ارتباطات و سایر اضلاع مدیریت فضای مجازی و فراهم‌کننده زیرساخت‌های تحقق شبکه ملی اطلاعات به‌عنوان اتاق‌های عملیات جنگ رو در رو با دشمن شباهتی با اتاق جنگ‌های دوران دفاع مقدس ندارند.

و در حالی که دشمن با فضای مجازی نه تنها به شهرها بلکه به درون خانه‌ها نفوذ کرده است، تحرک موثری از مسئولان این حوزه دیده نمی‌شود. البته این هشدارها به معنی بی‌توجهی به اهمیت و ارزش فضای مجازی در نگاه کلان جمهوری اسلامی نیست.

رهبر انقلاب بارها در کنار هشدار نسبت به خطرات تدارک دیده دشمن در این زمین مین‌گذاری شده، بر لزوم تقویت کشور در عرصه فضای مجازی و حرکت به سمت تولید محتوا و اثرگذاری مناسب از طریق افسران جنگ نرم تأکید کرده‌اند.

رهبر انقلاب در سخنرانی نوروزی  امسال خود در بیان مولفه‌های لازم برای
قوی شدن، از فضای مجازی هم نام برده و فرمودند: «امروز قوّت در فضای مجازی حیاتی است؛ امروز فضای مجازی حاکم بر زندگی انسان‌ها است در همه‌ دنیا؛ و یک عدّه‌ای همه‌ کارهایشان را از طریق فضای مجازی پیش می‌برند؛ قوّت در این [زمینه] حیاتی است.»

پس جمهوری اسلامی نه تنها معتقد به نادیده گرفتن فضای مجازی نیست بلکه به امر رهبر خود باید در فضای مجازی با قدرت حضور داشته باشد اما چه کسانی باید زمینه این قدرت یافتن و قدرت‌نمایی را محیا کنند؟

امروزه برخی از مسئولان فضای مجازی در گفتار یا رفتار خود نشان داده‌اند که اعتقاد چندانی به تقویت توان کشور در این عرصه مهم ندارند تا جایی که مثلا با گذشت چند سال از بروز توانایی جوانان و شرکت‌های دانش‌بنیان در کشورمان برای ورود به عرصه تولید بازی‌های پیشرفته یا ایجاد پیامرسان و ایمیل‌های بومی‌و داخلی و استقبال نسبتاًً مناسب مردم، حمایت کافی از آنها نمی‌شود.

به راستی اگر این نوع مدیریت در زمان جنگ از فرماندهان ما سر می‌زد کشور امروز به این سطح از پیشرفت‌های نظامی در صنایع دفاعی و موشکی توسط جوانان خود می‌رسید؟ کاش مسئولان ما بدانند در شرایطی که دشمن دارو را برای مردم ما تحریم کرده ‌اما فضای مجازی ما را تحریم نمی‌کند یا کشوری همچون آمریکا با همه ادعاها تحمل یک نرم‌افزار و پیام‌رسان چینی را ندارد، عرصه جنگ مجازی جدی است و با تأسی به فرماندهان و رزمندگان دوران دفاع مقدس در این جنگ تحمیلی مجازی هم برای شکست دشمن تلاش کنند.

انتهای پیام/*