درباره تائيد -البته مشروط- رهبر معظم انقلاب از دولت و تیم مذاکره‌کننده باید گفت حضرت ایشان از همه دولت‌ها حمایت کرده و می‌کنند و در همان حال نظرات خود را علناً و در مواردی به طور خصوصی به دولتمردان ابلاغ می‌فرمایند.

دیروز آقای ظریف که برای گزارش کار وزارت امور خارجه کشورمان در جلسه علنی مجلس شورای اسلامی حضور یافته بود، به مسائل و موضوعاتی اشاره کرده و درباره آنها توضیح داد که بعضاً یکصد و هشتاد درجه با واقعیات فاصله داشت!

جناب ظریف بسیاری از اقدامات وزارت خارجه را مورد تائید رهبر معظم انقلاب معرفی کرد که تیتر یک کیهان امروز با عنوان «راستی‌آزمایی اظهارات ظریف در مجلس» به فاصله میان ادعای ایشان با واقعیات اختصاص دارد و از این روی در وجیزه پیش‌روی سخن دیگری در میان است. بخوانید!

۱- اگر آقای ظریف اقدامات و عملکرد وزارتخانه
تحت مسئولیت خود را قابل دفاع می‌دانند چرا از خودشان مایه نمی‌گذارند و با ارائه اسناد متقن و دلایل محکم از آن دفاع نمی‌کنند؟ و چنانچه عملکرد وزارت خارجه را نا‌موفق ارزیابی می‌کنند چرا آن را به حضرت آقا نسبت می‌دهند؟! یعنی دقیقاً همان راهکاری که جناب رئیس‌جمهور نیز بارها برای توجیه ناکارآمدی‌های دولت به آن متوسل شده‌اند!

۲- نگارنده با اهانت برخی از نمایندگان به جناب ظریف و دروغگو نامیدن ایشان موافق نیست ولی تاکید حضرت آقا بر صادق و شجاع بودن ایشان نیز نمی‌تواند نشانه عملکرد قابل‌قبول وزارت خارجه باشد، چراکه یک انسان می‌تواند مؤمن و راستگو و حتی شجاع باشد ولی در مسئولیتی که بر عهده گرفته کارآمد نباشد و مثلاً به راحتی سرش را کلاه گذاشته و فریبش بدهند یعنی همان ترفندی که آمریکا در مقابل
تیم مذاکره‌کننده کشورمان به کار گرفت و برجام سراسر خسارت و فاجعه را به آنان تحمیل کرد. به عنوان مثال -و فقط یکی از ده‌ها نمونه دیگر- حضرت آقا در آغاز سال ۹۴ تأکید فرمودند که؛ لغو تحریم‌ها پس از اجرای توافق، خدعه آمریکایی است ولی آقایان همه امتیازها را دادند و درمقابل وعده نسیه لغو تحریم‌ها را گرفتند و نتیجه آنکه نه فقط تحریم‌ها لغو نشد بلکه ده‌ها تحریم دیگر هم به آن اضافه شد! و بی‌توجهی تیم مذاکره‌کننده کشورمان به هشدار حضرت آقا باعث شد آمریکا کلاه گشادی را که تدارک دیده بود به آسانی بر سر تیم مذاکره‌کننده مؤمن و شجاع و راستگوی کشورمان بگذارد! یعنی بازهم به توصیه رهبری که فریب لبخند دشمن را نخورید توجه نکردند و شد آنچه نباید می‌شد! و یا حضرت آقا ۱۱ شرط برای توافق تعیین و ابلاغ فرمودند، آقایان به کدامیک از آنها عمل کرده‌اند که حالا ناکامی و ناتوانی خود را به حساب حضرت ایشان می‌نویسند؟! آقای ظریف! چرا نمی‌فرمائید که حضرت آقا با صراحت اعلام کرده بودند به مذاکره با آمریکا خوشبین نیستند و نگران خدعه و نیرنگ آنها هستند؟! و آقایان امضای کری را تضمین می‌دانستید! و یا مگر نفرمودند «من به برجام به صورتی که عمل و محقق شد اعتقادی نداشتم و این را به رئیس‌جمهور و وزیر خارجه هم گفتم»؟
چرا نمی‌فرمائید حضرت آقا به شما چه گفتند؟! و یا...


۳- آقای ظریف فرموده‌اند «من هیچ‌گاه مسائل داخلی را به خارج نبردم»! بدیهی است که معتقد نیستیم جناب ظریف به منافع ملی پشت کرده‌اند و نگارنده حتی در مصاحبه با واشنگتن‌پست گفته بودم که یک موی ظریف را با تمامی اعضای تیم‌های مذاکره‌کننده ۱+۵ نیز عوض نمی‌کنیم ولی متأسفانه ایشان در جریان سفر به نیویورک برای شرکت در شصت و نهمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد
(مهرماه ۹۳) در مصاحبه با شبکه تلویزیونی PBS آمریکا که در محل شورای روابط خارجی آمریکا صورت گرفته بود در پاسخ به این سؤال خبرنگار (هاله اسفندیاری جاسوس سیا) که پرسیده بود
«آیا شکست در مذاکرات هسته‌ای بر سیاست خارجی ایران تأثیرگذار خواهد بود؟» می‌گوید  «بی‌تردید، همین‌طور است زیرا ما روندی را شروع کرده‌ایم که هدف از آن تغییر فضای سیاست خارجی کشور است. اگر با وجود تلاش‌های ما برای تعامل،
این تلاش‌ها بی‌نتیجه بماند، مردم ایران این فرصت را خواهند داشت تا ۱۶ ماه دیگر که انتخابات پارلمانی در ایران برگزار می‌شود، به این عملکرد ما (با آرای خود) پاسخ دهند...

حالا هم کسانی هستند که نمی‌خواهند هیچ‌گونه توافقی حاصل شود... به نظر من، در انتقال پیامی که جامعه بین‌المللی و به‌ویژه غرب می‌خواهد به ایران منتقل کند باید بسیار دقت کند...

من فکر می‌کنم مردم ایران پاسخ خود را در صندوق‌های رأی نشان خواهند داد.»!
جناب ظریف! انتخابات پارلمانی ایران چه ربطی به آمریکا دارد که می‌فرمائید اگر در توافق به نتیجه نرسید، رقبای سیاسی شما در ایران مجلس را در اختیار می‌گیرند؟! آیا این سخن جنابعالی کشاندن مسائل داخلی ایران به کشورهای بیگانه، آنهم آمریکا نیست؟!

آقای ظریف! جنابعالی پیش از این هم در آن هنگام که آقای‌روحانی به عنوان دبیر شورای عالی امنیت ‌ملی در دولت اصلاحات مشغول مذاکره با طرف غربی بود طی سخنانی که فیلمش سال‌ها بعد منتشر شد خطاب به البرادعی دبیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی‌ فرموده بودید: «بسیاری از کاندیداهای ریاست جمهوری از شکست مذاکرات ما سود می‌برند. آنها موفقیتی در این گفت‌وگوها نمی‌بینند و از طرفی آنها آدم‌های پرنفوذی هستند. اعتبار اروپایی‌ها و مذاکره‌کنندگان ایرانی هردو در ایران از دست رفته است»!

چرا انتخابات ریاست جمهوری ایران را با «اعتبار اروپایی‌ها و مذاکره‌کنندگان ایرانی» گره زده بودید؟! و این نمونه‌ها با ادعای جنابعالی که می‌فرمائید «من هیچ‌گاه مسائل داخلی را به خارج نبردم»! چگونه قابل جمع است؟!

۴- درباره تائيد -البته مشروط- رهبر معظم انقلاب از دولت و تیم مذاکره‌کننده باید گفت حضرت ایشان از همه دولت‌ها حمایت کرده و می‌کنند و در همان حال نظرات خود را علناً و در مواردی به طور خصوصی به دولتمردان ابلاغ می‌فرمایند و بسیار بدیهی و طبیعی است که به عنوان مثال، وقتی تیم‌کشورمان برای مذاکره رفته است تضعیف آنها، تضعیف نظام و باعث سوءاستفاده دشمنان خواهد بود. حضرت ایشان توصیه‌های ضروری و هشدارهای لازم را ارائه می‌فرمایند و اما برای ارزیابی نتیجه باید آنچه انجام گرفته را با آنچه حضرت آقا در نظر داشته و رسماً اعلام کرده‌اند به مقایسه نشست و چنانچه دو سوی این مقایسه یکسان نبود، به حکم عقل و علم و منطق نمی‌توان نتیجه را به حضرت ایشان نسبت داد. حضرت آقا در همین زمینه می‌فرمایند:

«... خب شما چشم و گوش دارید. نامه‌ای که من نوشتم را ببینید. ببینید تصویب برجام چه شکلی بوده و چه شرایطی داشته است. اگر آن شرایط اعمال نشد وظیفه رهبری این نیست که بگوید برجام نباید باشد. عقیده من این است که رهبری در زمینه‌های اجرایی نباید ورود کند مگر جایی که به حرکت کلی انقلاب مربوط است. من به برجام به صورتی که عمل و محقق شد اعتقادی نداشتم و این را به رئیس‌جمهور و وزیر خارجه هم گفتم.».

۵- و بالاخره حضرت آقا، مراد، رهبر، جان و جان‌مایه نزدیک به یک میلیارد مسلمان و صدها میلیون انسان پاکباخته در سراسر جهان هستند. در استناد به این ذخیره الهی که متعلق به همه مظلومان و محرومان عالم و مخصوصاً نقطه امید و تکیه‌گاه امت فراگیر اسلامی است ‌اندازه نگه‌دارید و احتیاط کنید.

*فعال سیاسی

انتهای پیام/*

*یادداشت‌هایی که ایصال از روزنامه نگاران، نویسندگان و فعالان سیاسی منتشر می کند لزوماً بیان دیدگاه این رسانه نیست، آراء و نظرات ایصال صرفاً در ستون سرمقاله منتشر می شود.

*ستون تأملات ایصال جایی ست برای نشر آنچه که شاید به مذاق ما خوش نیاید یا به نظرمان برای گوش و چشم و ذهن مان مزاحمت ایجاد می کند؛ تا بیاموزیم، تکثر را بپذیریم و از مطلق انگاری پرهیز کنیم.