رئیس اتحادیه سراسری کانون‌های وکلای دادگستری ایران (اسکودا) بر لزوم اشاعه فرهنگ پرهیز از خشونت تاکید کرد و گفت: در مقوله صلح، «حدود» و «حقوق» مردم باید مشخص و رعایت شود و البته که باید مروج صلح باشیم؛ به این معنا که باید در هر محله یک خانه صلح بنا شود.

به گزارش ایصال نیوز از از اتحادیه سراسری کانون‌های وکلای دادگستری ایران (اسکودا)، جعفر کوشا در دیدار با جمعی از بانوان کنشگر صلح که با حضور برخی وکلای دادگستری در محل این اتحادیه برگزار شد، ضمن قدردانی از تلاش‌های این بانوان برای ترویج فرهنگ صلح، بر این موضوع تاکید کرد که ذات و بنیان ایران زمین با صلح اجین است و نمی‌توان آن را به هیچ وجه انکار کرد.

وی ادامه داد: در حوزه جامعه‌شناسی جنایی، خشونت به اشکال مختلف مورد اشاره و تحلیل قرار گرفته اما واقعیت این است که ظهور و بروز خشونت عموماً می‌تواند از آموزه‌های خانواده به عنوان اولین کانون ارتباطی یک فرد با جامعه نشأت گیرد. باید دانست که صبر و صلح یا به عبارتی دیگر سِلم به این معناست که ما در مواقعی باید مطالبات خود را مطرح می‌کردیم و این مساله به نوعی گویای آن است که صلح نباید به معنای ساکت شدن تلقی شود.

این عضو هیات علمی دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی تاکید کرد: زمانی که مطالبات خود را ابراز می‌کنیم، فوراً ما را با زمانی که ساکت بودیم، مقایسه می‌کنند و باید به این موضوع از حیث جامعه‌شناسی جنایی نگاه شود. در این بین باید به رفتار قوه حاکمه هم توجه شود. افلاطون در جایی به این مساله اشاره می‌کند که حاکم باید از عقلش استفاده کند، نه اینکه زور و شمشیر را به کار بندد؛ بنابراین استفاده از عقل باعث می‌شود که راه استفاده از زور مسدود شود و این مساله با کاهش خشونت رابطه دارد.

کوشا با اشاره به ماهیت صلح تصریح کرد: باید این مساله مشخص شود که اساساً صلح به چه معناست؟ آیا صلح به معنای سکوت و حاشیه‌نشینی است یا اینکه باید صلح را در چارچوب مطالبه‌گری صحیح تحلیل کرد؟ واقعیت این است که در این مقوله، «حدود» و «حقوق» مردم باید مشخص و رعایت شود و البته که باید مروج صلح باشیم؛ به این معنا که باید در هر محله یک خانه صلح بنا شود و وکلا هم با حضورشان در این خانه‌های صلح مردم را به رعایت و جاری کردن حقوق و صلح ترغیب کنند.

وی اضافه کرد: باید در مفهوم صلح، بازنگری کرده و حقوق خود را مطالبه کنیم؛ یعنی باید اول بگوییم که حقوقمان چیست و سپس تن به صلح دهیم اما این به معنای آن است که حق شما در ابتدای امر باید تثبیت شده و سپس صلح انجام شود. زمانی که طرف مقابل به خشونت متوسل می‌شود، آن موقع دیگر بحث صلح و ماهیت آن دچار تزلزل‌ می‌شود؛ به گونه‌ای که اگر خشونت را جاری کنند و بعد صلح کنیم، بدون شک طرف مقابل هجومی‌تر برخورد خواهد کرد.

رئیس اسکودا با تاکید بر لزوم اشاعه مقوله پرهیز از اعمال خشونت در همه سطوح سنی افزود: زمانی که در مدرسه به معلمان جواز تنبیه دانش‌آموز داده می‌شود یا به هر ترتیب یک معلم خود را مجاز به تنبیه و اعمال خشونت علیه شاگردش می‌بیند، در واقع از همان ابتدای شکل گرفتن شخصیت یک کودک، بذر خشونت در او کاشته می‌شود و این موضوع در مراحل بالاتر و بعدی زندگی آن شخص تکرار و بازتولید می‌شود که پژواک آن در نهایت جامعه را فرامی‌گیرد.

وی افزود: امروز ما در حقوق صلح می‌کنیم، غافل از اینکه حقوق خودمان را نمی‌دانیم و صرفاً به حدود اشراف داریم، نه حقوق. متاسفانه جامعه ما را در مدارس و خانواده‌ منفعل بار آورده و به همین دلیل صلح‌هایی که در مقام کوتاه آمدن و توسری‌خوری تفسیر می‌شود، یکباره به وجود می‌آید زیرا ما جامعه را نساختیم و تربیت درست بر مبنای یک فرهنگ صحیح را پایه‌گذاری نکردیم.

کوشا با اشاره به رابطه عدم تعادل‌های اجتماعی با خشونت گفت: سازمان ملل متحد سال ۲۰۰۰ را سال جهانی «فرهنگ صلح» نامگذاری و تعیین کرد زیرا به اعتقاد آنها رادیکالیسم و تندروی‌ها در حال افزایش بود و به سطح بالایی رسیده بود. نامگذاری یک سال میلادی به نام «فرهنگ صلح» آن هم از سوی سازمان ملل به نوعی این موضوع را گوشزد می‌کرد که باید تعادل در جوامع ایجاد شود تا این تعادل‌ها بتواند خشونت را به حاشیه براند. از این منظر تعادل مهم است اما متاسفانه در جامعه ما تعادل‌های زیادی وجود ندارد. از تعارف‌های بی حد و مرز گرفته تا رفتار یک پلیس یا یک قاضی یا سایر اقشار که در نهایت به این جمع‌بندی می‌رسیم که باید فرهنگ صلح بیش از گذشته در این رابطه تبلیغ شود.

رئیس اسکودا با طرح این سوال که راه‌حل استقرار قانون و رسیدن به صلح چیست؟ گفت: معتقدم که فرهنگ صلح و میانجیگری باید به خوبی و درستی ترویج شود و وکلا هم وظیفه دارند تا در این زمینه مردم و عموم را آموزش دهند. از سوی دیگر شرح صدر هم باید مورد توجه قرار گیرد؛ یعنی آستانه صبرمان باید افزایش یابد و این مساله باید از ابتدای ورود یک کودک به چرخه آموزش و پرورش که غالباً مهدهای‌کودک هستند به آنها آموخته شود تا پرهیز از خشونت در وجود یکایک مردم نهادینه شود.ا یر نا 

انتهای پیام/*