حمله آمریکا و شوروی به افغانستان و جنگ های طولانی مدت در این کشور، صدها هزار تن از مردم این کشور را آوار کرده است.

از حمله آمریکا به افغانستان که در 7 اکتبر 2001 آغاز و منجر به آواره شدن صدها هزار تن از مردم این کشور به پاکستان شد، 21 سال می‌گذرد.

پس از این حمله بسیاری از مردم افغانستان به کشورهای همسایه به ویژه پاکستان پناه برده و در اردوگاه‌های مختلف از جمله کمپ آوارگان «باستی» ساکن شدند.

این اردوگاه پس از حمله شوروی به افغانستان در سال 1979 ساخته شده بود و هم اکنون حدود 30 هزار نفر در آن زندگی می‌کنند.

پیش از حمله ایالات متحده به افغانستان در حالی که ساکنان کمپ در اواخر دهه 1990 قصد بازگشت به افغانستان را داشتند، مجبور به ماندن در آن شدند و پناهجویان جدید نیز به آنان ملحق شدند.

- 3 میلیون پناهجوی افغانستانی در پاکستان

بر اساس داده های کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) تا پایان سال 2019، بیش از 1.4 میلیون پناهجوی افغانستانی در پاکستان ثبت شده است. از سوی دیگر، دولت پاکستان تعداد کل پناهجویان ثبت شده و نشده را حدود 3 میلیون نفر اعلام کرده است.

از این تعداد حدود 69 درصد در شهرها و حومه شهرهای پاکستان زندگی می‌کنند و بقیه در 54 کمپ پناهجویان ساکن هستند.

بنا بر اعلام مقامات پاکستانی 43 مورد از این کمپ‌ها در استان «خیبر پختونخوا» که در مرز با افغانستان است، قرار دارند.

خبرنگار آناتولی در بیست و یکمین سال حمله آمریکا به افغانستان با برخی از پناهجویان ساکن کمپ باستی که در فاصله نیم ساعتی از اسلام آباد قرار دارد، گفت‌وگو کرده است.

- شرایط ناسالم اردوگاه‌ها

اکثر پناهجویان افغانستانی در پاکستان در طول چهل سال گذشته با مشکلات عدیده‌ای روبه رو بوده و با شرایط سختی روبرو هستند.

کمپ باستی نیز از این مساله مستثنی نبوده و با شرایط نامساعد محیطی و کمبود امکانات اولیه بهداشتی و زندگی مواجه است. پناهجویان این کمپ به ویژه به دلیل نبود راه‌های آسفالت در هنگام بارندگی دچار سختی‌های زیادی می‌شوند.

علاوه بر آن زیرساخت‌های آب و فاضلاب نیز در کمپ وجود نداشته و نیازهای آبی از مساجد یا چاه‌ها تامین می‌شود.

جاده‌ها نیز کاملا پر از زباله بوده و کودکان در این شرایط بسیار ناسالم به بازی مشغولند.

یکی از ساکنان کمپ به نام اخترالله خان در گفت‌وگو با خبرنگار آناتولی با بیان اینکه پس از حمله شوروی به پاکستان مهاجرت کرده و فرزندانش نیز در این اردوگاه به دنیا آمده‌اند، گفت: در دهه 90 در حال آماده شدن برای بازگشت بودیم که اشغال آمریکا مانع از بازگشت ما شد.

خالد احمد یکی دیگر از ساکنان کمپ با تاکید بر اینکه به دلیل شرایط جنگی نمی‌توانند به کشورشان بازگردند، اظهار داشت: نمی‌دانم چه بگویم. تداوم جنگ و اشغال کشورمان و جانمان را از ما گرفته است. وضعیت افغانستان آنقدر بد است که از بازگشت به آن هم می‌ترسیم./آنا تولی 

انتهای پیام/*