طلوع عصر جدیدی در نجوم آغاز شده است زیرا جهان برای اولین بار به قابلیت های تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا پی می برد و به مدد آن، هستی پر رمز و راز را شگفت زده کاوش می کند. جزئیات جدید ارائه شده توسط جیمز وب، به ما انسان ها کمک می کند تا درک بهتری از فرآیند تکامل ستارگان داشته باشیم.

به گزارش ایصال نیوز، این اولین تصاویر از بزرگترین و قدرتمندترین تلسکوپ فضایی جهان، «جیمز وب» است که اکنون آماده آغاز ماموریت خود برای باز کردن جهان فروسرخ است.

جو بایدن اولین تصویر از خوشه کهکشانی SMACS 0723 را در جریان یک رویداد در 11 ژوئیه در کاخ سفید رونمایی کرد.

نمای نزدیک به مادون قرمز جیمز وب ساختارهای ضعیفی را در کهکشان های بسیار دور نشان می دهد و جزئی ترین نمای جهان اولیه را تا به امروز ارائه می دهد.

این تصویر خوشه کهکشانی SMACS 0723 را همانطور که 4.6 میلیارد سال پیش پدید آمد با کهکشان های بسیار بیشتری در جلو و پشت خوشه نشان می دهد.

دوربین NIRCam تلسکوپ جیمز وب، کهکشان‌های دوردست را در کانون توجه دقیق قرار داده است - آنها ساختارهای کوچک و ضعیفی دارند که قبلاً هرگز دیده نشده‌اند، از جمله خوشه‌های ستاره‌ای و ویژگی‌های پراکنده. نور این کهکشان ها میلیاردها سال طول کشید تا به ما برسد.



وقتی جوانترین کهکشان ها را در این زمینه مشاهده می کنیم، به یک میلیارد سال پس از انفجار بزرگ نگاه - مه بانگ - نگاه می کنیم. نور با انبساط جهان به طول موج های فروسرخ کشیده شد که جیمز وب برای مشاهده آنها طراحی شده است. محققان به زودی شروع به کسب اطلاعات بیشتر در مورد جرم، سن، تاریخچه و ترکیب کهکشان ها خواهند کرد.

از دیگر ویژگی های آن می توان به قوس های برجسته در این زمینه اشاره کرد. میدان گرانشی قدرتمند یک خوشه کهکشانی می تواند پرتوهای نور کهکشان های دورتر را در پشت خود خم کند، درست همانطور که یک ذره بین خم می شود و تصاویر را منحرف می کند.

تصویر MIRI جیمز وب تصویری از رنگ‌ها و نقاط برجسته را ارائه می‌دهد - یک عنصر اصلی- برای تشکیل ستاره و در نهایت خودِ حیات.

کهکشان های آبی حاوی ستاره ها هستند اما غبار بسیار کمی دارند. اجسام قرمز رنگ در این تصویر در لایه های ضخیمی از غبار پوشانده شده اند. کهکشان های سبز پر از هیدروکربن ها و سایر ترکیبات شیمیایی هستند. محققان می توانند از داده هایی مانند این استفاده کنند تا بفهمند کهکشان ها چگونه شکل می گیرند، رشد می کنند و با یکدیگر ادغام می شوند و در برخی موارد چرا به طور کلی تشکیل ستاره ها را متوقف می کنند.

علاوه بر عکس‌برداری، دو ابزار جیمز وب نیز طیف‌هایی را به دست آوردند - داده‌هایی که ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی اجرام را نشان می‌دهد که به محققان کمک می‌کند جزئیات بیشتری را در مورد کهکشان‌های دور در این زمینه شناسایی کنند. آرایه میکروشاتر طیف‌نگار فروسرخ نزدیک جیمز وب (NIRSpec) ، 48 کهکشان منفرد را به طور همزمان رصد کرد - فناوری جدیدی که برای اولین بار در فضا مورد استفاده قرار گرفت - مجموعه کاملی از جزئیات را در مورد هر کدام مخابره کرد. این داده ها نور یک کهکشان را نشان می دهد که قبل از اینکه آینه های وب آن را ثبت کنند، 13.1 میلیارد سال سفر کرده است.

داده‌های NIRSpec همچنین نشان می‌دهند که طیف‌های کهکشانی با مشاهدات جیمز وب چقدر دقیق خواهند بود.

در نهایت، تصویرگر مادون قرمز نزدیک و طیف‌نگار بدون شکاف جیمز وب (NIRISS) از طیف‌سنجی بدون شکاف میدان عریض برای ثبت گسترده وسیعی از طیف‌ها در کل میدان دید به طور همزمان استفاده کرد. 

SMACS 0723 را می توان در نزدیکی صورت فلکی Volans در آسمان جنوبی مشاهده کرد.

اولین تصاویر تمام رنگی و داده‌های طیف‌سنجی تلسکوپ طی یک پخش تلویزیونی در ساعت 10:30 صبح روز سه‌شنبه 12 جولای 2022 به وقت محلی، از مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا در گرین‌بلت مریلند منتشر شد.


* جیمز وب ناسا، جوّ بخارآلود سیاره دور را با جزئیات نشان می دهد

آینه عظیم جیمز وب، ثبت دقیق ترین گزارش های نور سنجی ستارگان در اتمسفر سیاره ای خارج از منظومه شمسی تا به امروز را ممکن کرده است. طیف نوری - که حاوی اطلاعاتی در مورد ساختار جو سیاره ای در فاصله 1150 سال نوری از ما است - نشانه مشخصی از آب را نشان می دهد. سیگنال هایی که جیمز وب شناسایی کرده است به نقش مهمی که تلسکوپ در جستجوی سیارات بالقوه قابل سکونت در سال های آینده ایفا خواهد کرد اشاره دارد. نمای جدید قدرتمند وب همچنین شواهدی از مه و ابرها را نشان می دهد که مطالعات قبلی روی این سیاره آن را شناسایی نکرده بودند.



تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا شواهد واضحی از آب را به همراه شواهدی از ابرها و مه در اتمسفر اطراف یک سیاره غول پیکر گازی داغ و پف کرده که به دور ستاره ای دوردست شبیه به خورشید می چرخد، ثبت کرده است.

این یافته ها، حضور مولکول‌های گازی خاصی که تا به امروز دقیق‌ترین در نوع خود هستند نمایان می سازند بنابراین داده های مخابره شده توانایی بی‌سابقه‌ای را برای تحلیل اتمسفرهای صدها سال نوری فاصله از زمین در اختیار دانشمندان قرار می دهد.

در حالی که تلسکوپ فضایی هابل طی دو دهه گذشته جو سیارات فراخورشیدی متعددی را تجزیه و تحلیل کرده است و اولین کشف واضح آب را در سال 2013 ثبت کرده است، رصد دقیق‌تر جیمز وب نشان‌دهنده یک جهش عظیم به جلو در تلاش برای شناسایی سیارات بالقوه قابل سکونت فراتر از زمین است.

WASP-96 b یکی از بیش از 5000 سیاره فراخورشیدی تایید شده در کهکشان راه شیری است. در فاصله هزار و 150 سال نوری از ما در صورت فلکی ققنوس در آسمان جنوبی، نوعی غول گازی است که هیچ مشابهی در منظومه شمسی ما ندارد.

WASP-96 b با جرمی کمتر از نصف مشتری و قطری 1.2 برابر بیشتر از هر سیاره ای که به دور خورشید ما می چرخد، پف کرده تر است و با دمای بیش از 1000 درجه فارنهایت، به طور قابل توجهی گرمتر است.

WASP-96 b که در فاصله بسیار نزدیک به ستاره خورشید مانند خود می چرخد، فقط فاصله ای برابر یک نهم فاصله بین عطارد و خورشید را دارد و هر سه و نیم روز زمینی یک مدار را تکمیل می کند.

ترکیبی از اندازه بزرگ، دوره مداری کوتاه، اتمسفر پف کرده و وضوح مشاهده، WASP-96 b را به یک هدف ایده آل برای مشاهدات نجومی تبدیل کرده است.

در 21 ژوئن، تصویرگر مادون قرمز نزدیک و طیف‌نگار بدون شکاف جیمز وب (NIRISS) ، نور WASP-96 را به مدت 6.4 ساعت در حین حرکت سیاره در عرض ستاره اندازه‌گیری کرد. نتیجه یک منحنی نوری است که کاهش کلی نور ستاره را در طول انتقال نشان می دهد و یک طیف انتقال که تغییر روشنایی طول موج های جداگانه نور مادون قرمز را بین 0.6 تا 2.8 میکرون نشان می دهد.

در حالی که منحنی نور ویژگی‌های سیاره را تأیید می‌کند که قبلاً از مشاهدات دیگر تعیین شده بود - وجود، اندازه و مدار سیاره - طیف انتقال جزئیات پنهان قبلی جو را نشان می‌دهد؛ مشاهده واضح آب، نشانه‌هایی از مه، و شواهدی از ابرهایی که بر اساس مشاهدات قبلی تصور می شد وجود ندارند.

یک طیف انتقالی، با مقایسه نور ستاره ای که از طریق جو سیاره فیلتر می شود در حالی که در سراسر ستاره حرکت می کند با نور ستاره فیلتر نشده شناسایی شده در زمانی که سیاره در کنار ستاره است، ساخته می شود.

محققان قادرند فراوانی گازهای کلیدی در جو سیاره را بر اساس الگوی جذب - مکان و ارتفاع قله ها در نمودار - شناسایی و اندازه گیری کنند. همانطور که افراد دارای اثر انگشت و توالی DNA مشخص هستند، اتم ها و مولکول ها هم دارای الگوهای مشخصی از طول موج هستند.

طیف WASP-96 b که توسط NIRISS گرفته شده است، نه تنها دقیق ترین طیف انتقال نزدیک به فروسرخ از جو سیاره فراخورشیدی است که تا به امروز گرفته شده است، بلکه طیف گسترده ای از طول موج ها، از جمله نور قرمز مرئی و بخشی از طیف را نیز پوشش می دهد. که قبلاً از تلسکوپ های دیگر قابل دسترسی نبوده است (طول موج های بیشتر از 1.6 میکرون).

این بخش از طیف به ویژه به آب و همچنین مولکول های کلیدی دیگر مانند اکسیژن، متان و دی اکسید کربن حساس است که در طیف WASP-96 b بلافاصله مشخص نیست اما باید در سایر سیارات فراخورشیدی که برای مشاهده توسط وب برنامه ریزی شده اند قابل تشخیص باشند.



**جیمز وب ناسا، آخرین تحولات ستارۀ در حال مرگ را با جزئیات دقیق ثبت می کند

تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا جزئیات «سحابی حلقه جنوبی» را که قبلا از دید اخترشناسان پنهان بود را فاش کرد. سحابی های سیاره ای پوسته های گاز و غباری هستند که از ستارگان در حال مرگ خارج می شوند.

نمای مادون قرمز قدرتمند وب، دومین ستاره این سحابی را به همراه ساختارهای استثنایی ایجاد شده در زمانی که ستاره ها گاز و غبار اطراف خود را شکل می دهند، به نمایش می گذارد.

جزئیات جدیدی مانند این، از مراحل پایانی زندگی یک ستاره، به ما کمک می کند تا درک بهتری از چگونگی تکامل ستارگان و تغییر محیط آنها داشته باشیم.

ستاره کم نور در مرکز این صحنه هزاران سال است که حلقه هایی از گاز و غبار را به همه جهات می فرستد و تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا برای اولین بار نشان داد که این ستاره در غبار پوشیده شده است.



دو دوربین تعبیه شده روی جیمز وب، تازه ترین تصویر از این سحابی سیاره‌ای را ثبت کرده اند که با نام NGC 3132 فهرست‌بندی شده و به‌طور غیررسمی به سحابی حلقه جنوبی معروف است و تقریباً 2500 سال نوری از ما فاصله دارد.

جیمز وب به اخترشناسان این امکان را می‌دهد تا جزئیات بیشتری را در مورد سحابی‌های سیاره‌ای مانند این مورد و ابرهای گاز و غباری که توسط ستاره‌های در حال مرگ به بیرون رانده می‌شوند را بررسی کنند. درک اینکه کدام مولکول ها وجود دارند، و در کجای پوسته های گاز و غبار قرار دارند، به محققان کمک می کند تا دانش خود را بروز کنند.

این تصاویر ثبت شده، سحابی حلقه جنوبی را تقریباً رو به رو نشان می‌دهد، اما اگر بتوانیم آن را بچرخانیم تا لبه آن را ببینیم، شکل سه‌بعدی آن به وضوح شبیه دو کاسه است که در پایین کنار هم قرار گرفته‌اند و از یکدیگر باز می‌شوند.

سوراخ بزرگ در مرکز دو ستاره که در مداری تنگ قفل شده اند، منظره محلی را شکل می دهند.

تصاویر مادون قرمز جیمز وب دارای جزئیات جدیدی در این سیستم پیچیده است. ستارگان - و لایه های نوری آنها - در تصویر دوربین مادون قرمز نزدیک وب (NIRCam) در سمت چپ برجسته هستند، در حالی که تصویر دوربین مادون قرمز میانی جیمز وب (MIRI) در سمت راست برای اولین بار نشان می دهد که دومین ستاره توسط گرد و غبار احاطه شده است. ستاره درخشان‌تر در مرحله اولیه تکامل ستاره‌ای خود قرار دارد و احتمالاً در آینده سحابی سیاره‌ای خود را بیرون خواهد انداخت.



*** کهکشان‌های پنج قلوی استفان؛ جیمز وب ناسا فرآیند تکامل کهکشان ها و سیاهچاله ها را نمایان می سازد

در یک تصویر عظیم جدید، تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا جزئیاتی از گروه کهکشانی «کوئینتت استفان» را نشان می‌دهد که قبلاً دیده نشده بود.

تصویر جدید جیمز وب با جزئیات نادری نشان می دهد که چگونه کهکشان های متقابل باعث تشکیل ستاره در یکدیگر می شوند.

این تصویر همچنین جریان‌های خروجی را که توسط یک سیاه‌چاله در کوئینتت استفان هدایت می‌شود، با سطحی از جزئیات نشان می‌دهد که قبلاً دیده نشده بود.

گروه‌های کهکشانی فشرده مانند این ممکن است در کیهان اولیه زمانی که فوق‌گرم می‌شدند رایج‌تر بوده‌اند و حتی ممکن است موادی که در حال سقوط هستند، سیاهچاله‌های بسیار پرانرژی را تحریک کرده باشند.



کوئینتت استفان، گروهی بصری از پنج کهکشان مجاور هم است که بیشتر به دلیل حضور برجسته در فیلم کلاسیک « چه زندگی شگفت‌انگیزی» شناخته می‌شود.

تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا، اکنون، کوئینتت استفان را در نوری جدید نشان می دهد. اطلاعات جیمز وب بینش های جدیدی را در مورد اینکه چگونه فعل و انفعالات کهکشانی ممکن است باعث تکامل کهکشان ها در جهان اولیه شده باشد، ارائه می دهد.

کوئینتت استفان پنج‌گانه با هم به عنوان گروه فشرده هیکسون 92 (HCG 92) شناخته می‌شوند و اگر چه "پنج" کهکشان تلقی می شوند، اما تنها چهار کهکشان واقعاً به هم نزدیک هستند و در یک رقص کیهانی گرفتار شده اند. پنجمین و سمت چپ ترین کهکشان به نام NGC 7320 در مقایسه با چهار کهکشان دیگر به خوبی در پیش زمینه قرار دارد. NGC 7320 در فاصله 40 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد، در حالی که چهار کهکشان دیگر (NGC 7317، NGC 7318A، NGC 7318B و NGC 7319) حدود 290 میلیون سال نوری از زمین فاصله دارند.



این در مقایسه با کهکشان های دورتر که میلیاردها سال نوری از ما فاصله دارند، هنوز از نظر کیهانی بسیار نزدیک است. مطالعه کهکشان‌های نسبتاً نزدیکی مانند این به دانشمندان کمک می‌کند ساختارهایی را که در جهان بسیار دورتری دیده می‌شوند، بهتر درک کنند.

در NGC 7320، سمت چپ ترین و نزدیک ترین کهکشان در گروه بندی بصری، وب توانست ستارگان منفرد و حتی هسته درخشان کهکشان را تشخیص دهد.

جیمز وب همچنین دریای وسیعی از هزاران کهکشان پس‌زمینه دوردست را نشان داده است که یادآور میدان‌های عمیق هابل هستند.

کوئینتت استفان که در صورت فلکی پگاسوس قرار دارد توسط ستاره شناس فرانسوی ادوارد استفان در سال 1877 کشف شد.



**** صخره های کیهانی، منظره درخشان تولد ستاره ها را هویدا می سازد

این منظره از «کوه‌ها» و «دره‌ها» ی مملو از ستاره‌های درخشان، در واقع لبه منطقه ستاره‌زایی جوانی به نام NGC 3324 در سحابی کارینا است. این تصویر که توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب در نور فروسرخ گرفته شده است، برای اولین بار آنچه را که قبلاً نامرئی بوده است نشان می دهد.

تصویر سه بعدی جیمز وب از سحابی شاه تخته که صخره‌های کیهانی نامیده می‌شود، مانند کوه‌های سنگی در یک عصر مهتابی به نظر می‌رسد.



در واقع، این لبۀ حفره غول‌پیکر گازی درون NGC 3324 است و بلندترین قله‌های موجود در این تصویر حدود 7 سال نوری ارتفاع دارند. ناحیه غاردار توسط تابش شدید فرابنفش و بادهای ستاره ای ستارگان بسیار عظیم، داغ و جوان واقع در مرکز حباب، بالای ناحیه نشان داده شده در این تصویر از سحابی نمایان شده است.

تابش خیره کننده و فرابنفش ستاره‌های جوان، دیواره سحابی را تشکیل می دهد. "بخار" که به نظر می رسد از "کوه های" آسمانی بلند می شود، در واقع گاز داغ، یونیزه و غبار داغ است که به دلیل تشعشعات بی امان از سحابی دور می شوند.

جیمز وب مهد پیدایش ستاره های در حال ظهور و ستارگان منفرد را نشان می دهد که کاملاً در تصاویر نور مرئی پنهان شده اند.

به دلیل حساسیت جیمز وب به نور مادون قرمز، این تلسکوپ می تواند از میان غبار کیهانی، کاوش اجرام نامرئی را دنبال کند.

جت های پیش ستاره ای که به وضوح در این تصویر قابل مشاهده اند از برخی از این ستاره های جوان خارج می شوند.



جوانترین منابع به صورت نقاط قرمز رنگ در ناحیه تاریک و غبارآلود ابر ظاهر می شوند.

ثبت اشیاء در مراحل اولیه و سریع شکل‌گیری ستاره دشوار است اما حساسیت فوق‌العاده، وضوح فضایی و قابلیت تصویربرداری جیمز وب می‌تواند این رویدادهای گریزان را ثبت کند.

تصویر ثبت شده از NGC 3324 ، روند تشکیل ستاره را روشن می کند. تولد ستاره در طول زمان تکثیر می‌شود. همانطور که لبه روشن و یونیزه شده به سمت سحابی حرکت می کند، به آرامی به داخل گاز و غبار فشار می آورد. اگر لبه با مواد ناپایدار مواجه شود، فشار افزایش یافته باعث فروپاشی مواد و تشکیل ستاره های جدید می شود.


تلسکوپ فضایی جیمز وب برترین رصدخانه علوم فضایی جهان است. جیمز وب رازهای سر به مهر منظومه شمسی ما را آشکار خواهد کرد، به دنیاهای دوردست اطراف ستارگان دیگر سیر می کند و ساختارها و منشاء اسرارآمیز جهان و مکان ما در آنها را بررسی خواهد کرد.

جیمز وب یک برنامه بین المللی است که توسط ناسا با شرکای خود، ESA (آژانس فضایی اروپا) و CSA (آژانس فضایی کانادا) کنترل و مدیریت می شود.

علاوه بر مقر اصلی ناسا، چندین مرکز ناسا از جمله مرکز فضایی جانسون در هیوستون به این پروژه کمک می کنند. آزمایشگاه پیشرانه جت (JPL) در جنوب کالیفرنیا؛ مرکز پرواز فضایی مارشال در هانتسویل، آلاباما و مرکز تحقیقات ایمز در دره سیلیکون کالیفرنیا از جمله این مراکز هستند. 

دوربین NIRCam جیمز وب توسط تیمی در دانشگاه آریزونا و مرکز فناوری پیشرفته لاکهید مارتین ساخته شده است.

MIRI توسط ESA و NASA و توسط کنسرسیومی از مؤسسات اروپایی با بودجه ملی (کنسرسیوم اروپایی MIRI) با مشارکت JPL و دانشگاه آریزونا به سر انجام رسید.

طلوع عصر جدیدی در نجوم آغاز شده است زیرا جهان برای اولین بار به قابلیت های تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا، پی می برد و به مدد آن، هستی را شگفت زده کاوش می کند.

انتهای پیام/*