کارشناسان امور فلسطین معتقدند روز بعد از محمود عباس، روز تولدی جدید و آغاز تاریخی متفاوت خواهد بود که در آن یک رهبری منطقی و مستقل ملی ایجاد می شود که راه و جهت گیری را اصلاح می کند.

مصطفی یوسف اللداوی در تحلیلی درباره غیبت محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین نوشت: وضع جسمانی محمود عباس، هم مورد توجه همه فلسطینیان و هم مورد توجه غیر فلسطینیان، یعنی تصمیم گیرندگان در درون اسرائیل و نیز مقامات منطقه ای و بین المللی است.

خبرهای ضد و نقیض درباره وضع سلامت محمود عباس ذهن و فکر همه ناظران، دوستداران، دشمنان، رقیبان و همه فلسطینیان را به خود مشغول کرده است.

این در حالی است که چنین خبرهایی موجب نگرانی کسانی شده است که امور مربوط به دولت فلسطینی و نقش آن را در قضیه فلسطین و نیز خبرهای آن را همواره دنبال می کنند و منتظرند صدای محمود عباس را بشنوند و چهره او را ببینند تا مطمئن شوند که او سالم است و همچنان می تواند کار خود را ادامه دهد و از اختیارات ریاست دولت فلسطینی برخوردار است.

با این حال این حقیقت را نباید فراموش کرد که عمر در دستان خداوند متعال است و راه فراری از مرگ نیست و این سرنوشت هر انسانی است، چه بخواهد و چه نخواهد، محمود عباس رئیس دولت فلسطینی بیش از 87 سال دارد و به بیماری های متعددی مبتلا است و به همین علت داروهای بسیاری مصرف می کند.

با این حال ما در برابر این واقعیت قرار داریم که هیچ نام و نشانی از محمود عباس نیست و همین مسئله بر سوالات و ابهامات افزوده و باعث انتشار خبرهای ضد و نقیض شده است.

به نظر می رسد مسئولان دولت فلسطینی از آشوب و هرج و مرجی نگرانند و می ترسند که واقعیت را بر زبان آورند؛همه این امور جامعه فلسطین را در برابر سه گزینه قرار داده است.

نخست اینکه محمود عباس هم اکنون درگذشته و بر بستر مرگ است و مسئولان دولت فلسطینی در حال سر و سامان دادن به اوضاع هستند.

دوم اینکه او به علت تشدید بیماری و از دست دادن توان انجام وظیفه، به اجبار کنار گذاشته شده است.

و سوم اینکه وی در ظاهر در قید حیات است اما رهبری را به گروهی از اطرافیان محول کرده است، کسانی که از احوال و روحیات او آگاهند و می دانند چگونه اوضاع را به نام او پیش ببرند به گونه ای که گویی همچنان در رأس کار است و فرمان می دهد.

این در حالی است که این موضوع برای بسیاری سهل و آسان نیست زیرا قضیه فلسطین را به افراد و شخصیت ها و سیاست را به قدرت دولتی و توافق نامه ها گرده زده و سرنوشت مردم را در گرو تعهدنامه ها و الزامات قانونی قرار داده اند.

این افراد احساس می کنند که در برابر انتخابی بزرگ و حقیقتی دشوار قرار دارند و ممکن است کار به سرعت از دستان آنان خارج شود و این در حالی است که کنترل ملت فلسطین سخت است و واداشتن مردم به پذیرش رئیسی جدید و رهبری دیگر که با زور و از خارج بر مردم تحمیل شده باشد، بسیار سخت تر و در عین حال خطرناک است.

این گروه بر همین اساس به دنبال رئیس جدیدی هستند که بتوانند با او تعامل کنند، رئیسی که با آنان موافق باشد و با سیاست های آنان مخالفت نکند و جلوی آنها نه ایستد و با تصمیماتشان مخالفت نکند بلکه با آنان همکاری کند و در خدمت آنان باشد و امینی مطمئن برای التزامات و تعهدات آنان باشد.

در حالی که مسئولانِ به ظاهر سینه چاکِ قضیه فلسطین نگران و هراسان هستند، کاملا آشکار است که آنان بر سر میراث محمود عباس با هم رقابت و نزاع می کنند.

آنان در انتظار لحظه ای هستند که با اعلام مرگ محمود عباس از یکدیگر سبقت بگیرند تا به رؤیاهای خود در رسیدن به قدرت جامه عمل بپوشانند.

این تشنگانِ قدرت هرگز حاضر نخواهند شد به قانون اساسی فلسطین گردن نهند و قدرت را در اختیار عزیز دویک، رئیس شورای قانونگذاری منتخب فلسطینی قرار دهند، آنگونه که درمورد روحی فتوح رخ داد، کسی که هنگام وفات یاسر عرفات همین منصب را بر عهده داشت.

چه بسا بتوان گفت که این افراد نخستین بار نیست که با قانون اساسی فلسطین مخالفت می کنند زیرا به مخالفت با آن و تن ندادن به آن عادت کرده اند و بر همین اساس هیچ کس انتظار ندارد که قانون اساسی فلسطین پیاده و قدرت به آسانی منتقل شود تا زمینه برای انتخاب رئیس جدید فراهم آید.

روز بعد از محمود عباس، روز متفاوتی خواهد بود که در آن گرچه خورشید از شرق طلوع می کند، اما تحولات عادی نخواهد بود و خورشید به راحتی در غرب نیز غروب نخواهد کرد، زیرا ممکن است سرویس های امنیتی دچار لغزش و عناصرش نیز از کنترل خارج شوند.

در میان این عناصر، رزمندگان و وطن پرستانی هستند که به گذشته درخشان خود وفادار مانده اند لذا ممکن است درگیری مسلحانه بین رقبا روی دهد به ویژه که طرفین به اندازه کافی برای درگیری سلاح دارند.
آزادیخواهان فلسطین به طور حتم نامزدهای دشمن و حامیان بین‌المللی و منطقه‌ای خود را نخواهند پذیرفت و فردی را که از سوی دشمن منصوب و توسط قدرت‌های بزرگ و رژیم های عرب به رسمیت شناخته شده باشد، به رسمیت نخواهند شناخت، به این دلیل که مشروعیتی که از سوی دشمن اعطا شود، اجباری است.

در این میان، نیروهای مؤثر فلسطینی، دیدگاه ملی و مستقل و سازوکارهای لازم برای ابراز عقیده خود و اجرای آن را خواهند داشت و به طور حتم آزادیخواهان جنبش فتح نیز کنار آنها خواهند بود، همان اشخاصی که به آرمان فلسطین وفادارند و برای احیای نقش پیشرو خود خواهند کوشید.

روز بعد از محمود عباس، روز تولدی جدید و آغاز تاریخی متفاوت خواهد بود که در آن یک رهبری منطقی و مستقل ملی ایجاد می شود که راه و جهت گیری را اصلاح می کند، زیرا هیچ فلسطینی آزاده ای نمی پذیرد که مانند گله گوسفند پشت سر چوپانی جدید راه بیافتد که فاقد مشروعیت و وطن پرستی است و سابقه ای ندارد که به آن افتخار کند و توسط دشمن تحمیل شده است.

انتهای پیام/*