با به قدرت رسیدن طالبان، روز به روز تعداد قالیبافان در افغانستان افزایش پیدا می‌کند.

برادران حیدری که پیش از روی کار آمدن طالبان یک تالار عروسی داشتند، حال ناگزیر به بازگشت به حرفه خانوادگی خود یعنی بافندگی قالی شده‌اند. اما با وجود ساعت‌های متمادی بافندگی کمرشکن، آنها امید زیادی به فروش قالی‌هایشان ندارند. در منطقه هرات، هر فرش ۱۲ متری حدود شش هزار دلار فروخته می‌شود.

به گفته نورمحمد نوری، رئیس انجمن ملی قالیبافان، حدود دو میلیون از جمعیت ۳۸ میلیون نفری افغانستان در این صنعت فعالیت دارند. اما با بحران‌های پی در پیِ ناشی از به قدرت رسیدن طالبان، تقاضا برای فرش افغان به شدت ضربه خورده است.

در چند ماه اخیر، به دلیل بیکار شدن بسیاری از شهروندان افغان، خیلی‌ها برای امرار معاش به بافندگی روی آورده‌اند. بسیاری از آنها زنان بیکار شده و دختران جوانی هستند که از تحصیل محروم شده‌اند، اما تعداد قابل ملاحظه‌‌ای از مردانی که کار خود را از دست داده‌اند نیز جذب این حرفه شده‌اند.

در هرات، در نزدیکی مرز ایران، حاجی عبدالقادر در حال حاضر حدود ۱۵۰ خانوار را برای قالی‌بافی استخدام کرده است. او در این باره می‌گوید که هر روز حداقل دو تا سه نفر برای درخواست کار به او مراجعه می‌کنند چرا که شغل دیگری برای امرار معاش موجود نیست.

قالیبافان برای بافتن چهار قالی دو در سه متری ۱۲۰ روز زمان نیاز دارند و در نهایت آن را حدود پانصد دلار می‌فروشند.

اما برای تاجران فرش نیز مازاد عرضه مشکلات خاص خود را به همراه دارد. حاجی عبدالقادر که هفته‌ای پنج قالی بافته شده، دریافت می‌کند، می‌گوید که محدودیت ۴۰۰ دلاریِ برداشت بانکی او را با مشکل کمبود نقدینگی برای پرداخت دستمزدها روبرو می‌کند. از سوی دیگر، مشتریان خرید فرش افغان در حال حاضر کمیابند.

کبیر رئوف، از قالی‌فروشان کابل، از نبود خریداران خارجی شکایت دارد. به گفته او، خروج خارجی‌ها ازجمله کارکنان سازمان‌های بین‌المللی «بدترین زمان» را برای تجارت فرش افغان رقم زده است.

با این اوصاف، کبیر رئوف به دلیل برقراری دوباره پرواز خطوط هوایی به مقصد کشورهای حاشیه خلیج فارس به آینده خوشبین است، چرا که می‌تواند از طریق این کشورها همچنان فرش افغان را به جهان عرضه کند.

انتهای پیام/*