آقای شریعتمداری حتی به خود فرصت نداده است که بیانیه دفتر آیة الله سیستانی را مورد دقًت بیشتری قرار داده و حتی با دیگر همکاران ودوستان وهمفکرانش، رایزنی کند! مدیرمسؤول روزنامه کیهان؛ این بار در نقش معلم تعلیمات دینی دوره ابتدایی ظاهر شده و به مرجع و فقیه بزرگ شیعه، تعالیم قرآنی را آموزش داده است.

به گزارش ایصال نیوز، هادی انصاری در یاداشتی در خبرآنلاین در پاسخ به مقاله کیهان نوشت: «حسین شریعتمداری مدیرمسؤول روزنامه کیهان؛ ۱۶ سال پس از آنکه درس سیاست به آیة ‌الله‌العظمی سیستانی آموخته بود، این بار در نقش معلم تعلیمات دینی دوره ابتدایی ظاهر شده و به مرجع و فقیه بزرگ شیعه، تعالیم قرآنی را آموزش داده است. وی در یادداشت روز (شنبه5 مهر)کیهان، با ذکر آیاتی از قرآن کریم از زعیم نجف انتقاد کرده که چرا در ملاقات اخیرش با خانم پلاسچارت؛ نماینده سازمان ملل در امور عراق از وی خواسته تا انتخابات پارلمانی عراق تحت نظارت نمایندگانی از سازمان ملل متحد انجام شود.

وی سپس به مرجع بزرگ شیعیان تذکر داده که سازمان ملل به دلیل آن‌که در خدمت قدرت‌های زورگو بشمار می آید ، به‌نوعی در گروه طواغیت قرار دارد و بنابراین پذیرش داوری‌ او از سوی مؤمنان ، طبق نص صریح قرآن (آیه ۶۰ نساء) ممنوع است.

شریعتمداری پیش از این و در ۱۸ مرداد ۱۳۸۳ شمسی نیز پس از سفر درمانی آیة الله سیستانی به انگلیس، طی سرمقاله‌ای با عنوان «چرا انگلیس؟» نزدیکان این مرجع تقلید را عناصر فریب‌خورده و ساده‌اندیش نامید و سفر درمانی آیت‌الله را «توطئه‌ حساب‌شده و طرح چندمنظوره امریکایی – انگلیسی» دانست که شخص آیة ‌الله یقیناً از آن بی‌خبر بوده است. بنا به توصیه این عقل کل و تحلیل‌گر سیاسی، آقای سیستانی باید هرچه زودتر از انگلیس خارج شود و کسانی که ایشان را برای درمان به انگلیس برده‌اند ، باید بازخواست شوند.

وی همچون همیشه ، بدون تأمًل ورایزنی ودقت در رخدادها ! به ویژه در این هنگام ودر بیانیه دفتر آیة الله سیستانی، دست به قلم گردیده وآیة الله را به باد انتقاد گرفته وبه جِدً بر این باور است که در گزارش ملاقات ایشان با نماینده ویژه دبیر کلً سازمان ملل ، اشتباهی رخ داده است و دفتر حضرت آیة الله در گزارش ملاقات ، بی دقًتی کرده است! و انتظار آن را دارد که دفتر معظم له ، این بخش از گزارش ملاقات یاد شده را تصحیح کند.

آقای شریعتمداری حتی به خود فرصت نداده است که بیانیه دفتر آیة الله سیستانی را مورد دقًت بیشتری قرار داده وحتی با دیگر همکاران ودوستان وهمفکرانش ، رایزنی کند!

در بیانیه منتشر شده از سوی دفتر حضرت آیة الله سیستانی ، پس از ملاقات با خانم « جنین هنیس پلاسخارت» نماینده ویژه دبیر کلً سازمان ملل متحد در عراق آمده است: ( باید در مراحل مختلف برگزاری انتخابات ، روند شفافیت مراعات شود ونظارت برآن به صورت جدًی وبا هماهنگی بخش مربوطه در هیأت سازمان ملل متحد صورت گیرد) .

او چنین برداشت کرده است که آیة الله ، خواستار نظارت مستقیم سازمان ملل بر انتخابات آینده عراق شده اند. در حالیکه بیانیه یاد شده ، از نظارت بر انتخابات از سوی سازمان ملل سخنی به میان نیاورده است ، بلکه تاکید نموده است که هماهنگی نظارت با ضوابط سازمان ملل باشد.

این سخن و تاکید ، بدین معنا می باشد که نظارت بر انتخابات ، صرفا از سوی عراقی هایی صورت گیرد که نظارت آنان وویژگیهای این ناظران عراقی در اجرای امر انتخابات ، با ضوابط سازمان ملل همخوانی داشته باشد ، تا در این راستا جای هیچگونه اعتراض وایرادی از سوی برخی گروه های مرتبط ، در صحًت ودرستی انتخابات وجود نداشته باشد.

خوشبختانه آیة الله سیستانی به مدد مطالعات مفید و گسترده‌ خود ، در حوزه تاریخ - به‌ویژه تاریخ روابط بین‌الملل و نیز کشورهای پیشرفته‌ای چون ژاپن و آلمان - خوب می‌دانند که رهیافت آرمان‌گرایانه در تعامل با دنیا جز انزوای کشور و ضربه‌خوردن به منافع ملی و درنتیجه فشار به مردم نتیجه‌ای ندارد.

آیة الله سیستانی پس از سقوط صدام ، ودر هنگامه انتخابات نخستین مردم عراق در پسا صدام ، أخضر الإبراهیمی را که به ملاقات ایشان آمده بود تا وی را با اندیشه های فریبکارانه خود واربابانش متقاعد نماید ، خود در برابر این پیر کهنسال و اندیشمند والا مقام ، متقاعد گردیده و خانه آیة الله را ترک نمود.

زعیم حوزه نجف هوشمندانه این نکته را دریافته است که سیاست به‌معنای جریان واقعی آن ، عرصه‌ آرزومندی‌ها نیست. سیاست به این معنا حتی انتخاب بین خوب و بد هم نیست. وی خوب متوجه شده است که با توجه به امکاناتی که در اختیارمان می باشد ، انتخاب بین بد و بدتر است. مردم مصیبت ‌زده‌ عراق که این روزها به لطف دخالت بیگانگان!! ، شرایط سختی را می‌گذرانند، یک‌بار در سال ۲۰۰۳ تجربه انتخاب بین بد و بدتر را داشته‌اند؛ امریکا برای آنان بد بود و صدام بدتر.

تدبیر در سیاست‌ورزی به‌ویژه سیاست خارجی ایجاب می‌کند که جایگاه و قابلیت‌های خود را بسنجیم و متناسب با آن و نیز واقعیت‌های نظام بین‌الملل، تصمیمی بگیریم که به سود مردم و منافع ملی باشد؛ و اگر هم دستآورد وسودی ندارد؛ آسیب نزند یا آسیب کمتری داشته باشد. خوب یا بد؛ نهادهایی مانند سازمان ملل، شورای امنیت، شورای حقوق بشر ، واقعیات کنونی صحنه بین‌المللی جهان هستند؛ واقعیت تلخ دیگر هم این است که بعضی کشورها ضعیف و بعضی قوی هستند.

بازیگر هوشمند و هنرمند در این بازی، وزن وجایگاه خود را می‌سنجد و با امکانات و ظرفیت‌هایی که در اختیار دارد ، بهترین بازی را در میدان ارائه می دهد . ترک بازی یا مخالفت با قواعد آن، مخصوصا از جانب بازیگران خُرد و ضعیف، نتیجه‌ای جز حذف‌شدن از بازی را به ارمغان نمی آورد.

همچنین نباید این را نیز نادیده بگیریم که این نهادها در بسیاری از موارد، مهارکننده زیاده‌خواهی قدرت‌ها و بالانس‌کننده نیروها به نفع مردم غیر نظامی و بی‌دفاع بوده‌اند.

در پایان معتقدم عقلای قوم ، وسیاستمداران واقعی وهوشمندان وآینده نگران هر ملت ودولتی ، راهی را که آیة الله در آن گام نهاده ومی نهد ، گام می زنند وبا استعانت از پرودگار به پیروزی ملت وکشور دست خواهند یافت.

امید آن دارم که آقای شریعتمداری نقد خود را تصحیح کرده وبه اشتباه خود در نوشتارش اقرار نماید که با این اقدام ضربه ای که او به وحدت تشیع ، یگانگی وهمبستگی قدرتمند تهران و نجف و روابط ناگسستنی میان ایران وعراق از دولت و ملت را بوجود خواهد آورد را خنثی نماید.

معتقدم دشمن ، سالها در کمین این هنگام نشسته است که میان نجف و تهران ، شکاف افکنده و دو ملًت را با هم در گیر سازد که البته و هزار البته خیالی خام بیش نخواهد بود. انشاء الله.»

انتهای پیام/*