هرچند ایران در زمینه خودکفایی نظامی گامهای بسیار بلندی برداشته است و همین امر تاثیر تحریمهای ظالمانه را شدیدا کاهش داده است اما به دلیل ارتقاء روابط با کشورهای جهان و کسب دانش روز داشتن رابطه نظامی و خرید های نظامی از دیگر کشورها همواره مورد توجه بوده است.

به گزارش ایصال نیوز، اسپوتنیک در گزارشی مفصل به تاریخچه روابط و خریدهای نظامی ایران پرداخته که در بخش پایانی آن که مربوط به بعد از جنگ تحمیلی عراق برایران می باشد آمده است: تهران پس از جنگ ویرانگر عراق با ایران ، در موقعیت دشواری نه تنها در اقتصاد بلکه در تامین تجهیزات نظامی به نیروهای مسلح قرار گرفت. تحریم های آمریکا و سایر کشورهای غربی علیه ایران که از فروش اسلحه به ایران خودداری کردند اعمال و اجرایی شدند. ایران به طور کامل از دسترسی به سلاح های معاصر محروم شد. لیکن، همه چیز تغییر می کند.
در سال 1989 در جریان بازدید علی اکبر رفسنجانی، سیاستمدار برجسته ایرانی، از مسکو توافقنامه "همکاری با طرف ایرانی در تقویت بینه دفاعی آن" حاصل شد. در نتیجه، در 1989-1991 بین اتحاد شوروی و ایران، چهار موافقتنامه بین دولتی در زمینه همکاری نظامی- فنی به مبلغ 5.1 میلیارد دلار منعقد شد که به برکت اجرایی آن‌ها ایران در سال های بعدی به یکی از مهمترین خریداران جنگ افزارهای روسی تبدیل شد. سلاح هایی مانند سامانه پدافند هوایی S-200VE (چند مجموعه)، جنگنده های MiG-29، بمب افکن های Su-24، بالگردهای Mi-17، سه زیردریایی جدید دیزلی کلاس کیلو " وارشاویانکا" ، نفربرهای زره‌پوش و همچنین تانک‌ها و غیره به ایران ارسال شد. بر اثر توافقات گور - چرنومیردین (سال 1995) این تحویل‌ها بصورت کامل انجام نشد و اما در 2000 مسکو این توافقات را فسخ کرد و همکاری نظامی — فنی طرفین از سر گرفته شد.
از سال 2000 به بعد، روسیه بالگردهای نظامی حمل و نقل Mi-17 وهواپیمای جنگنده Su-25، سیستم دفاع هوایی Tor-M1 را به ایران تحویل داد که هدف آن پوشش هوایی مهمترین واحد های دولتی و نظامی، بخصوص نیروگاه هسته ای بوشهر و مراکز هسته ای تهران، اصفهان و نطنز بود.
مطابق نتایج سالهای 2000-2007 روسیه به تحویل دهنده اصلی سلاح به ایران تبدیل شد (حدود 85 درصد کل واردات نظامی کشور). حجم کل این تحویلات به حدود 2 میلیارد دلار رسید. در سال 2007، قرارداد برای فروش سیستم های پدافند هوایی S-300 به امضا رسید. اما اجرای این قرارداد با مشکلات روبرو شد(تحریمها).در سال 2016، اجرای این قرارداد 1 میلیارد دلاری توسط مسکو به پایان رسید.
سالهای 2012 تا 2015 دوره دشوار در تاریخ ایران بود که تحت تحریم های شدید اتحادیه اروپا، آمریکا و دیگر کشورها به علت برنامه هسته ای آن قرار گرفت. در زمینه همکاری نظامی و فنی، ممنوعیت ها مطابق با قطعنامه 1929 شورای امنیت سازمان ملل پذیرفته شده در سال 2010 وجود داشت.
گفتنی ست، برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) که در ژوئیه 2015 به تصویب رسید تا تحریم‌ها علیه ایران لغو شود و توسط قطعنامه 2231 شورای امنیت در 20 ژوئیه تایید گردید سندی ست بین المللی که به اصطلاح اجازه نمی دهد ایران بدون اجازه قبلی شورای امنیت سازمان ملل، سلاح های سنگین (تانک ها، وسایل نقلیه زرهی، هواپیماهای جنگی و بالگردها، توپخانه کالیبر 100 میلی متری و بالاتر و غیره) را خریداری کند. در حقیقت امر، این قطعنامه ممنوعیت خرید سلاح های سنگین تا 18 اکتبر سال 2020 و موشک ها تا سال 2023 را اعمال کرده است و طبعاً روسیه نیز ظاهرا از آن تبعیت می کند.
انتهای پیام /*