بر اساس قاعده «کُلُّ ما حَکَمَ بِهِ الْعَقْلُ حَکَمَ بِهِ الشَّرْع» دین با عقل کاملاً سازگار است و علاوه بر این، حفظ بدن و جان و سلامت، از اوجب واجبات است. کرونا، یک اپیدمی خطرناک و بسیار کشنده است و اگر فکری برای پیشگیری و کنترل آن نشود، همه طبقات جامعه را سخت درگیر می‌کند.

روزنامه اطلاعات در مطلبی نوشت: برخی مدعی هستند که آیین‌های مذهب و اماکن متبرکه، از شمول بیماری‌های مهلک و ویروس و این نوع بلایا مصون، بلکه مرکز شفا و تجلی صیانت از هر مرض و خطری هستند. پناهگاهی دارای معجزات‌اند و لذا نیازی به نگرانی و پیشگیری‌های عادی همانند اماکن و محلات معمولی ندارند.

اما این سفسطه اساساً باطل و نادرست و دارای مقدمات منطقی غلطی است که موجب هلاکت برخی و آسیب به جمعیت‌های حاضر و ناظر خواهد شد. اعجاز و ارزش‌های دینی، خاص و محصول توجه و ایمان و اتصال معنوی هستند.

حتی بیت‌الله الحرام، در غیاب این ایمان و توجه، تأثیری بر فرد نخواهد داشت و باید حقیقت را بپذیریم که ادیان برای تربیت انسان‌ها و توجه به ملکوت و ایمان به مبداء و معاد ابلاغ و تبلیغ شده‌اند. طبابت و ریاضی و زیست‌شناسی و تاریخ و جغرافیا و دیگر علوم، برای تمشیت زندگی مادی پرداخته و به کار گرفته شده‌اند.

حتی قبله‌یابی از برای اقامه صلوة و صحت جهت در نماز، بر اساس نجوم و دقایق ریاضی امکان‌پذیر است و این امر هیچ تصادمی با روح معنوی و زوایای اعتقادی ادیان و مذاهب ایجاد نمی‌کند. بنابراین، آنچه در این ایام لازم است، دست برداشتن از اعتقادات نیست.

آیین‌ها، مقدمه و پوسته حقایق دینی‌اند. دین با عقل کاملاً سازگار است و «کُلُّ ما حَکَمَ بِهِ الْعَقْلُ حَکَمَ بِهِ الشَّرْع» علاوه بر این حفظ بدن و جان و سلامت، از اوجب واجبات است و حکم صریح آن است که «ولا تلقوا با یدیکم الی التهکله» هیچ‌کس حق ندارد جان خود یا مسلمانان و انسان‌های دیگر را کوچک و بی‌ارزش قلمداد کند.

بیماری کووید ۱۹ یا کرونا، یک اپیدمی خطرناک و بسیار کشنده است. هدف‌های دقیق انتخاب می‌کند و سن و سال نمی‌شناسد. تمامی اقشار و طبقات جامعه را درگیر می‌کند و اگر فکری برای پیشگیری و کنترل آن نشود، همه اقشار و طبقات جامعه را در بن بستی ناگزیر قرار می‌دهد.

بنابراین، این امر اولویت عقل و دین و شیعه و سنی و پیروان دیگر ادیان در این لحظه از تاریخ است. ما نیز در حد و توان خویش باید تدبیر کنیم، مراقبه نماییم، بکوشیم و از تجارب دوست و حتی دشمن بیاموزیم تا راهکاری مجرب و مطمئن یافته شود.

به نظر می‌رسد لازم است بزرگان دین و روحانیون و رهبران سیاسی، در این زمینه بدون ملاحظه و بر اساس مصالح فوری و واقعی، مردم را متذکر شوند و برای صیانت و بهبود امور انذار دهند.

انتهای پیام/*